Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο για την εορτή του Αγίου Παντελεήμονος στη Βέροια
Κατά τη διάρκεια του όρθρου και της θείας Λειτουργίας τέθηκαν σε προσκύνηση η Ιερά Εικόνα της Παναγίας Σουμελά και τα ιερά Λείψανα του Αγίου Λουκά του Ιατρού και του Αγίου Παντελεήμονος.
Το Σάββατο 27 Ιουλίου με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού, κατά την οποία άγει τα ονομαστήρια του ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του εορτάζοντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος.
Στον όρθρο χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, ενώ στο Αρχιερατικό Συλλείτουργο έλαβαν ακόμη μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Κασσανδρείας κ. Νικόδημος, Κερκύρας κ. Νεκτάριος, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Άρτης κ. Καλλίνικος, Ιερισσού κ. Θεόκλητος, Τρίκης κ. Χρυσόστομος, Λαγκαδά κ. Πλάτων καί Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, ενώ συμπροσευχόμενος παρέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λβόβ κ. Φιλάρετος.
Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε η εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του Αρχιδιακόνου της Ιεράς Μητροπόλεως π. Παντελεήμονος Παπαεμμανουήλ. Ακολούθησε η προχείριση του νεοχειροτονηθέντα σε Αρχιμανδρίτη.
Κατά τη διάρκεια του όρθρου και της θείας Λειτουργίας τέθηκαν σε προσκύνηση η Ιερά Εικόνα της Παναγίας Σουμελά και τα ιερά Λείψανα του Αγίου Λουκά του Ιατρού και του Αγίου Παντελεήμονος.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου κατά την χειροτονία
«Τήν Σοφίαν φίλην σεαυτῷ περιποιησάμενος, καί κοινωνόν τῆς Ζωῆς ἐπαγόμενος, ὑπ᾽ Αὐτῆς τετίμησαι … Νεανικήν σύ τήν ἔνστασιν ἔχων καί ρωμαλέον ψυχῆς τό ἀνάστημα κεκτημένος, πᾶσαν αἰκίαν ρωμαλέως ὑπέστης».
Μέ αὐτές τίς ἀσματικές γραμμές, ἀδελφοί μου, ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀποτυπώνει τό πενταπόσταγμα τῶν ἐπιλογῶν ἑνός γενναιοτάτου ἀθλητοῦ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, τοῦ ἁγίου καί ἐνδόξου ἰαματικοῦ Παντελεήμονος. Ἀποτυπώνει τό καταστάλαγμα μιᾶς ἀποφασισμένης, ἀκλονήτου, σταθερῆς, ἀνδρείας στάσεως ζωῆς καί θανάτου ἑνός νέου ἀνθρώπου, πού ἀνά τούς αἰῶνες στέκεται ὡς ὑπόδειγμα καί πρότυπο ἀξιομίμητο γιά τούς νέους καί ὄχι μόνο.
«Ἔκανες», λέγει, «φίλη σου τήν ἀληθινή Σοφία καί μπῆκες μέσα στή ζωή της καί Αὐτή σέ τίμησε. … μέ νεανικό σφρίγος καί μέ ρωμαλέο φρόνημα ὑπέμεινες κάθε μαρτυρική κακομεταχείριση».
Πόσο εὔκολο εἶναι στ᾽ ἀλήθεια νά βρεθοῦν σήμερα νέοι πού ἐπέλεξαν νά κάνουν φίλη τους τήν ἐνυπόστατη Σοφία τοῦ Πατρός, τόν Θεό καί Λόγο, Ἰησοῦ Χριστό, καί νά γίνουν κοινωνοί στή ζωή αὐτῆς τῆς Σοφίας, πού εἶπε «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια καί ἡ Ζωή»; Νέοι, πού ἐπέλεξαν νά προβάλουν τήν ἔνστασή τους ὄχι ἀπέναντι στόν ἄγονο συντηρητισμό καί στά παρωχημένα μοντέλα τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἀλλά ἀπέναντι στά κελεύσματα τῶν νεανικῶν παθῶν καί ἀνικανοποίητων δῆθεν ἀναγκῶν, ὅπως αὐτά τά διεμόρφωσαν οἱ εὐτελεῖς τάσεις τῆς ἐποχῆς, οἱ ἐπιπόλαιες ἰδέες τοῦ συρμοῦ ἤ μᾶλλον τοῦ ἄκριτου παρασυρμοῦ στίς ἀνέσεις καί στόν διασυρμό τῆς ἀνθρώπινης φύσεώς μας; Οἱ περισσότεροι νέοι δυστυχῶς ἀκολουθοῦν τό ρεῦμα. Ὁραματίζονται τό προσωπικό τους μέλλον στά ὅρια τοῦ γρήγορου πλουτισμοῦ, τῆς μεγάλης δημοσιότητας, τῶν εὔκολων ἀκαδημαϊκῶν ἐπιδόσεων, τῆς ἐπιτυχημένης ἐπαγγελματικῆς ἀποκατάστασης καί ἀνέλιξης καί τῆς ἀκραίας ἀπόλαυσης κάθε πτυχῆς τοῦ σύντομου βίου.
Ἦταν καί ἐκεῖνος ὁ μακάριος Παντελεήμων, ὁ Παντολέων, ὅπως ὀνομαζόταν πρό τοῦ βαπτίσματος, ἕνας νέος ἄνθρωπος, ἕνας πλούσιος νέος, μέ ἀγάπη καί σεβασμό ἀπέναντι στήν ἀνθρώπινη ζωή καί ὑγεία, ἕνας ἐπιτυχημένος ἐπιστήμων καί φέρελπις ἰατρός, πού ξεπερνοῦσε μάλιστα στήν ἰατρική τέχνη πολλούς ἀπό τούς ἤδη ἐμπειρότερους ἀπό αὐτόν ἰατρούς τῆς πολυπληθοῦς Νικομήδειας. Παρά τό νεαρόν τῆς ἡλικίας του ἦταν ἀξιοσέβαστος καί «πᾶσιν ἐπέραστος καί ζηλευτός», ἐνῶ μπροστά του ὑστεροῦσαν ὅλοι οἱ ἄλλοι μαθητές τοῦ διδασκάλου του Εὐφροσύνου. Καί εἶχε καί ἐκεῖνος ὡς νέος ὅλο τό δικαίωμα νά ζήσει τή ζωή του μέσα στήν πρόσκαιρη εὐδαιμονία, στή χαρά τοῦ πλούτου, στόν ὀφειλόμενο σεβασμό ἐκείνων πού τόν εἶχαν ἀνάγκη· ἀλλά ὅλων τῶν δικαιωμάτων του παρῃτήθη. Ναί! παρῃτήθη ὄχι μόνον ἀπό τό δικαίωμα τοῦ εὖ ζῆν, ἀλλά καί ἀπό αὐτοῦ τοῦ ζῆν· καί παρῃτήθη, γιά νά ἀπολαύσει τό αἰωνίως ζῆν μετά τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού καί Ἐκεῖνος, νέος στήν ἡλικία, ἔδωσε ἀντάλλαγμα τήν ζωή του ὑπέρ τοῦ κόσμου, θυσιάστηκε, γιά νά γίνει ἐκχυνόμενο τό Αἷμα του ἀντίδοτο καί φάρμακο πανίσχυρο, ἱκανό νά χαρίσει τήν ἀληθινή ζωή, καί τό Σῶμα του τροφή ἀθανασίας γιά τήν λιμοκτονοῦσα καί ἀποθνήσκουσα ἀνθρωπότητα.
Ἦταν πλούσιος· καί θά μποροῦσε ὡς ἱκανός ἰατρός νά γίνεται ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα πλουσιότερος. Ἐπέλεξε ὅμως νά διαμοιράσει τήν τεράστια περιουσία του στούς φτωχούς καί νά θεραπεύει τούς πάντες δίχως πληρωμή. Ἦταν ὄμορφος καί ρωμαλέος· καί θά μποροῦσε νά ἀπολαμβάνει τή συντροφιά γυναικῶν, τῶν ὡραιοτέρων καί ἐπιφανεστέρων. Προέκρινε ὅμως τό μαρτυρικό κάλλος. Ἦταν εὔστροφος, εὐμαθής, διανοητικά προικισμένος· καί εἶχε ὅλα τά προσόντα γιά νά ἀφήσει τό ὄνομά του περίφημο, περιάκουστο, ἔνδοξο στήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Κι ὅμως, ἀδελφοί μου, αὐτός ὁ νέος ἀνέτρεψε τά πάντα μέσα του, γιά νά γραφτεῖ τό ὄνομά του στή βίβλο τῆς ζωῆς ἀπό τό χέρι τοῦ Χριστοῦ.
Ποιός νέος παίρνει τέτοιες γενναῖες ἀποφάσεις στήν ἐποχή μας; Ποιός νέος ἰατρός θεραπεύει, χωρίς νά πληρώνεται; Ὑπάρχει κάποιος πού τό κάνει; Ἄξιος εἶναι καί ἀξιέπαινος. Ποιός ἀρνεῖται τή δημοσιότητα χάριν τῆς ταπεινῆς καί ἀφανοῦς καί ἐν κρυπτῷ πολιτείας; Ποιός ἐπιλέγει συνειδητά τήν ἁγνότητα τοῦ σώματος καί δέν παρασύρεται ἀπό εἰκόνες καί ἀκούσματα ἰδιαιτέρως στήν ἐποχή τῶν ἀχαλίνωτων παθῶν; Ὑπάρχει κάποιος πού τά κάνει ὅλα αὐτά μέ τήν καρδιά του; Ἄξιος εἶναι καί ἀξιέπαινος.
Ἄς μή νομίσουμε ὅμως πώς τέτοιοι νέοι δέν ὑπάρχουν σήμερα. Ὑπάρχουν, ἄν καί σπανίζουν. Εἶναι αὐτοί πού ἐμπνέονται καί σοφίζονται ἀπό τή Σοφία τοῦ Θεοῦ, πού ἀνταποκρίνονται μέ χαρά στήν πρόσκλησή της, ὅπως ἀνταποκρίθηκε καί ὁ μεγαλομάρτυς καί ἰαματικός Παντελεήμων. Εἶναι αὐτοί πού προετοίμασαν ἑαυτούς νά ἀνατρέψουν ἑαυτούς, ἕτοιμοι καί ἀποφασισμένοι νά θυσιάσουν τή ζωή τους ὄχι μόνον μέ τόν θάνατο, ἀλλά μέ μία διαφορετική ζωή μέσα στόν κόσμο. Εἷναι αὐτοί οἱ νέοι πού ἐγκαταλείπουν τόν ἑαυτό τους στά χέρια τῆς θείας Προνοίας καί μέ προθυμία ἀναλαμβάνουν νά θυσιάσουν ὅ,τι ἔχουν καί δέν ἔχουν, γιά νά γίνουν φίλοι καί κοινωνοί τῆς Ἄνω Σοφίας, πού εἶπε σέ αὐτούς πού ᾖραν τόν προσωπικό τους σταυρό, ποιοῦντες ὅσα ἐνετείλατο: «Ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε· οὐκέτι λέγω ὑμᾶς δούλους».
Ἕνας τέτοιος νέος, φερώνυμος τοῦ ἤθους καί τοῦ ὀνόματος τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου, ἕνας ἐκλεκτός νέος, πού ἀψήφισε τίς γλυκές, πλήν ὀλέθριες, μελωδίες τῶν σειρήνων τοῦ κόσμου, εἶναι καί ὁ χειροτονούμενος ἀρχιδιάκονος τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ὁμότεχνος τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος ὡς πτυχιοῦχος φαρμακοποιός, μιᾶς καί τήν ἐποχή ἐκείνη οἱ ἰατροί παρασκεύαζαν μόνοι τους τά φάρμακα καί εἶχαν τήν ἀποκλειστική εὐθύνη γιά τήν ἀποτελεσματικότητά τους.
Ἕνας σύγχρονος, μικρός ἅγιος Παντελεήμων εἶναι, ἀδελφοί μου, ὁ ἐπί σειρά ἐτῶν διακονήσας τήν τοπική Ἐκκλησία καί τόν ταπεινό Ἐπίσκοπό της μέ αὐταπάρνηση, ἀληθινή ὑπακοή, ἀπέραντη ἀγάπη πρός τόν Θεάνθρωπο, γιά χάρη τοῦ ὁποίου ἐγκατέλειψε τά πάντα, γιά νά μπορεῖ νά καυχᾶται μαζί μέ τόν μέγα Παῦλο ὅτι «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ».
Γόνος τῆς Ἠμαθίας, τῆς Ἀλεξάνδρειας, τέκνον πιστό τῆς Ἐκκλησίας, ἀνδρώθηκε μέσα στή διακονία, χαριτώθηκε μέσα στά ἱερά μυστήρια, ἁγιάστηκε, συγκροτήθηκε ἐπιστημονικά καί καταξιώθηκε ἀκαδημαϊκά, ἀναδείχθηκε μέσα στήν ταπεινή του πλήν σπουδαία προσφορά ὡς διακόνου, τήν ὁποία σήμερα ὁλοκληρώνει, ἕτοιμος νά ἀναλάβει τό μεγάλο ὑπούργημα τῆς ἱερωσύνης, μέ τόν βαθμό τοῦ πρεσβυτέρου.
Εἷναι γιά μένα μεγάλη ἡ συγκίνηση καί ἡ χαρά, ὄχι μόνον ἐπειδή φέρει τό ὄνομά μου καί τό ὄνομα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος καί ἰαματικοῦ Παντελεήμονος, ὄχι μόνον ἐπειδή ἕως τώρα στάθηκε δίπλα μου ἀρωγός στό ἔργο τῆς διαποίμανσης ψυχῶν ὡς ἕνας ἐκ τῶν ἐκλεκτῶν καί ἄμεσων συνεργατῶν μου, ἀλλά κυρίως γιατί σήμερα μοῦ δίνεται ἡ εὐκαιρία ἀπό τόν Θεό νά τοῦ παράσχω ἔτι περισσότερο κάτι ἀπό τό πνεῦμα μου, νά τοῦ προσφέρω ζωή ἀπό τήν ζωή μου, χάρη ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιο πού μέ κατέστησε Ἀρχιποίμενα τῆς Μακεδονικῆς ποίμνης τῆς Βεροίας, τῆς Ναούσης καί τῆς Καμπανίας.
Ἀγαπητέ μου Ἀρχιδιάκονε, υἱέ μου ἀγαπητέ, ἐν ᾧ ηὐδόκησα· σήμερα ὁμολογεῖται τοῖς πᾶσιν ὅτι «τό ρωμαλέον τῆς ψυχῆς ἀνάστημα κεκτημένος» καί «τήν Σοφίαν φίλην σεαυτόν περιποιησάμενος», εἶσαι ἕτοιμος νά φθάσεις μέχρι τήν θυσία ὑπέρ Αὐτῆς σέ ἕναν κόσμο ἄσοφο, ἀσύνετο, ἄφρονα. Σέ ἕναν κόσμο πλήρως διεστραμμένο, γεμάτο φόβο ἀπέναντι στήν ἀλήθεια, γεμάτο ἐνστάσεις πρός ὅ,τι εἶναι χριστιανικό, ἠθικό, ἐθνικά ὡραῖο, ἐπωφελές, ὑπερήφανο. Σήμερα, παιδί μου, μαρτυρεῖς ἕνα ἄλλου εἴδους μαρτύριο, αὐτό τῆς συνειδήσεως, στό ὁποῖο ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου σέ ὑπέβαλε, ὅταν ἀποφάσισες νά ἐνδυθεῖς τό ἀγγελικό σχῆμα τοῦ μοναχοῦ καί τό τιμημένο ράσο τοῦ κληρικοῦ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὁ ἅγιός σου ὑπέφερε πολλά καί ἀφόρητα, ὅμως ἀπό ὅλα αὐτά τόν λύτρωσε θαυματουργικά ὁ Χριστός, τόν ὁποῖο μέ ὅλη του τήν ψυχή καί τήν καρδία καί τήν διάνοια ἀγάπησε, ὅπως καί ἐσύ.
Μήν ἀμφιβάλλεις, παιδί μου καλό, ὅτι καί ἐσένα θά σέ λυτρώνει ὁ Κύριος ἀπό ὅσα μαρτύρια καί δοκιμασίες σοῦ ἑτοίμασε τό μίσος καί ὁ φθόνος καί ἡ ζήλεια τοῦ διαβόλου, ὅταν ἀποφάσισες νά ἀκολουθήσεις τή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό τοῦ μοναχοῦ καί τοῦ κληρικοῦ. Τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τό στέφος τό ἄφθαρτο πού κανένας μάρτυρας δέν στερήθηκε. Τίποτε δέν συγκρίνεται μέ τήν τιμή πού δίνει ἡ Σοφία στούς ἀγαπῶντας Αὐτήν.
Εἶναι ἰδιαιτέρως συγκινητική ἡ ὥρα τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας σου. Σέ ἐμπιστεύομαι, γιατί τά πέντε ἀσημένια τάλαντα τῆς διακονίας τά διπλασίασες. Καί πιστεύω ὅτι καί τά πέντε χρυσά τάλαντα τῆς ἱερωσύνης θά τά διπλασιάσεις. Σέ ἐμπιστεύομαι, γιατί ἀπέδειξες ὅτι μπορεῖς νά καταφέρεις πολλά ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι σε Χριστῷ, ὡς ἄλλος Παῦλος, ὡς ἄλλος ἰαματικός Παντελεήμων, βοηθώντας τήν Ἐκκλησία, τούς αὐριανούς ἐνορίτες σου, στόν δρόμο πρός τή σωτηρία, φωτίζων καί φωτιζόμενος, ἰαθείς καί ἰώμενος, καθαίρων καί καθαιρόμενος, σώζων καί σωζόμενος.
Εὔχομαι ἀπό καρδίας ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νά ἐπέλθει πλουσίως στήν ἱερατική σου πλέον διακονία, ὥστε νά ἀκούσεις καί ἐσύ τήν εὐλογημένη φωνή τοῦ Κυρίου σου πού παιδιόθεν ἀγάπησες «Εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ· εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου». Ἀλλά μέχρι νά ἔλθει ἐκείνη ἡ ὥρα, τουλάχιστον ἄκουσε τήν πατρική φωνή τοῦ Ἐπισκόπου σου πού σέ καλεῖ στήν ἱερωσύνη, βοῶσα «Εὖ διάκονε, ἀγαθέ καί πιστέ· εἴσελθε χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Δεσπότου σου».
