Την Κυριακή 20 Αυγούστου το πρωί τελέστηκε στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα Παναγίας Σουμελά πολυαρχιερατικό συλλείτουργο και εν συνεχεία κτητορικό μνημόσυνο, καθώς και ιερό μνημόσυνο επί τη συμπληρώσει 30 χρόνων από την κοίμηση του μακαριστού Μητροπολίτου Βεροίας κυρού Παύλου Γιαννικόπουλου. Επίσης τελέστηκε μνημὀσυνο για τον μακαριστό Μητροπολίτη Δράμας κυρό Παύλο, πρώην Ηγούμενο του Προσκυνήματος.
Στο πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος ενώ έλαβαν μέρος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος, ο οποίος χοροστάτησε και στον όρθρο, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ευκαρπίας κ. Ιερόθεος και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο.
Ακολούθησε τρισάγιο στα μνήματα των κτητόρων και η συνεδρίαση του «Κοινού των Ποντίων».
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Ἡ σφραγίς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ».
Κυριακή μετά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρώτη ἐπιστολή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Κορινθίους ἀρχίζει μέ μία ἀμφίδρομη διαβεβαίωση.
Τί γράφει ὁ ἀπόστολος πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου; «Ἡ σφραγίς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ». Ἐσεῖς εἶστε, τούς γράφει, ἡ σφραγίδα τῆς ἀποστολῆς μου στό ὄνομα τοῦ Κυρίου.
Μά θά ρωτήσει κανείς: Ἔχει ἀνάγκη ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος ἀπό ἐπισφράγιση καί ἐπιβεβαίωση τοῦ ἔργου καί τῆς ἀποστολῆς του; Ἔχει ἀνάγκη αὐτός πού εἶναι τό σκεῦος τῆς ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ ἐπιβεβαιώσεως;
Καί ὅμως ἔχει. Ὄχι γιά τόν Θεό, ἀλλά γιά τούς ἀνθρώπους. Ἔχει ἀνάγκη νά δείξει τό ἔργο του καί τή γνησιότητά του. Ἔχει ἀνάγκη νά δώσει τεκμήρια τῆς ἀκριβείας καί τῆς συνεπείας μέ τήν ὁποία πολιτεύεται, κηρύσσει καί διδάσκει. Ἔχει ἀνάγκη, γιά νά ἀποδείξει τήν πιστότητά του στό Εὐαγγέλιο καί στόν ἀρχηγό καί θεμελιωτή τῆς πίστεώς μας, στόν Χριστό. Ἔχει ἀνάγκη, γιά νά δώσει «λόγον παντί τῷ αἰτοῦντι», γιά νά μή γίνει τυχόν ἀφορμή νά σκανδαλισθεῖ κάποιος ἀδελφός.
Καί στά πρόσωπα τῶν χριστιανῶν τῆς Κορίνθου βρίσκει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος τήν ἐπιβεβαίωση τῆς ἀποστολῆς καί τοῦ κηρύγματός του, τό ὁποῖο εἶναι κήρυγμα Σταυροῦ, κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ χριστιανοί τῆς Κορίνθου ἀποτελοῦν ἐπιβεβαίωση ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος δέν δημιούργησε ὁμάδες μέσα στήν Ἐκκλησία, οὔτε πολύ περισσότερο διασπάσεις καί σχίσματα, ἀλλά ἦταν ἐχέγγυο τῆς ἑνότητος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἀποτελοῦν ἐπιβεβαίωση ὅτι ἐργάσθηκε στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ἐργαζόμενος παράλληλα καί ὡς σκηνοποιός γιά νά μήν ἐπιβαρύνει κανέναν. Ἀποτελοῦν ἐπιβεβαίωση γιά τήν ἀκεραιότητα καί τήν ἀκρίβεια τῆς ζωῆς του, γιατί ἔζησε ἀνάμεσά τους καί τόν γνωρίζουν καί γνωρίζουν τί σημαίνει ἡ προτροπή του «μιμηταί μου γίνεσθε καθώς κἀγώ Χριστοῦ».
Δέν ἀντανακλᾶ ὅμως μόνο ἡ ζωή τοῦ ἀποστόλου Παύλου στή ζωή τῶν χριστιανῶν τῆς Κορίνθου. Καί ἡ δική τους ζωή ἀντανακλᾶ τή ζωή τοῦ ἀποστόλου, καθώς ἡ δική τους ἀναστροφή, ἡ δική τους πίστη, ἡ δική τους ἀγάπη καί ἀρετή εἶναι πού ἀναπαύει τόν ἀπόστολο Παῦλο, ὅπως ὁ ἴδιος γράφει σέ ἄλλο σημεῖο τῆς ἐπιστολῆς του.
«Ἡ σφραγίς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε».
Ὁ λόγος τοῦ μεγάλου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, δέν ἀφορᾶ μόνο τούς Κορινθίους πρός τούς ὁποίους ἀπευθύνεται. Ἀφορᾶ καί ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας, διότι καί ἐμεῖς ἔχουμε χρέος νά ἀποτελοῦμε σφραγίδα τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο. Ὀφείλουμε νά εἶναι καί ἡ δική μας ζωή καί ἡ δική μας ἀναστροφή μέσα στόν κόσμο, στόν ἐπαγγελματικό καί κοινωνικό μας περίγυρο, στήν οἰκογένειά μας, ἀλλά ἀκόμη καί μέσα στήν Ἐκκλησία ἀντίστοιχη τῆς διδασκαλίας καί τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὀφείλουμε νά ζοῦμε καί νά ἐργαζόμαστε μέ τέτοιον τρόπο, ὥστε νά εἶναι σύμφωνος μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά ἐπιβεβαιώνει τό ἔργο της, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τόν ἁγιασμό τῶν ἀνθρώπων. Ὀφείλουμε νά δίδουμε καί ἐμεῖς τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, κάνοντας πράξη αὐτό τό ὁποῖο λέγει καί ὁ Κύριός μας πρός τούς μαθητές του, «ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσιν τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».
Κατ᾽ ἀναλογίαν αὐτό ἰσχύει καί γιά τό ἔργο, τό ὁποῖο συνεχίζει νά ἐπιτελεῖ τό ἱερό αὐτό καθίδρυμα, τό Πανελλήνιο Ἱερό Προσκύνημα καί τό Σωματεῖο «Παναγία Σουμελᾶ», καί γιά τό ὁποῖο ἐκοπίασαν καί ἐμόχθησαν ὑπό δύσκολες καί ἀντίξοοες συνθῆκες οἱ ἀείμνηστοι πατέρες, ἱδρυτές, κτίτορες καί ἐμπνευστές τοῦ ἔργου τό ὁποῖο ἐπιτελεῖ, καί τῶν ὁποίων τά ἱερά μνημόσυνα ἐπιτελοῦμε σήμερα, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἐπιτελοῦμε καί τή μνήμη τῶν ἁγίων ἐκείνων πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἔκτισαν τήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Σουμελᾶ στόν Πόντο.
Διότι τό ἱερό αὐτό καθίδρυμα δέν θά ὑπῆρχε καί δέν θά προσέφερε τό ἔργο πού προσφέρει, ἐάν ὁ ἀείμνηστος ἱερομόναχος Ἀμβρόσιος δέν μετέφερε τήν ἱστορική καί θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας ἀπό τήν παλαιά Μονή τῆς Τραπεζοῦντος, καί μάλιστα ἀπό τό παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, ὅπου τό εἶχαν θάψει οἱ μοναχοί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, στήν Ἑλλάδα. Οὔτε θά ὑπῆρχε, ἐάν οἱ μακαριστοί Φίλων Κτενίδης καί Παναγιώτης Τανιμανίδης, δέν εἶχαν ἐμπνευσθεῖ καί δημιουργήσει τό νέο αὐτό κατοικητήριο τῆς ἱερᾶς καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας Σουμελᾶ καί τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Μέ ἀφορμή τή συμπλήρωση τριάντα ἐτῶν ἀπό τήν κοίμησή του τελοῦμε σήμερα καί τό μνημόσυνο τοῦ ἀειμνήστου προκατόχου μου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παύλου, ὁ ὁποῖος ἐπί 25 ἔτη εἶχε ὑπό τήν ποιμαντική του μέριμνα τό ἱερό αὐτό καθίδρυμα καί ὑπῆρξε ὁ Μητροπολίτης ὁ ὁποῖος ἔθεσε τόν θεμέλιο λίθο καί ἐγκαινίασε καί τόν περικαλλῆ αὐτό ἱερό ναό τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἀλλά ἐπίσης καί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Δράμας Παύλου, ὁ ὁποῖος διηκόνησε ἐπί σειρά ἐτῶν ὡς ἡγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος, πρό τῆς ἐκλογῆς του ὡς Μητροπολίτου Δράμας, μέ πολλή ἀγάπη καί πολλή ἀφοσίωση.
Ἐκφράζοντας τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τούς ἀειμνήστους κτίτορες, ἀλλά καί πρός ὅλους τούς εὐεργέτες καί δωρητές τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα εἶναι πολλά καί δέν τά ἀνέφερα, εὐχόμεθα ὁ Θεός νά ἀναπαύει τίς ψυχές τους καί νά ἐνισχύει διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τό ἐπιτελούμενο ἔργο καί τούς συντελεστές του, ὥστε νά συνεχίσει νά διακονεῖ τόν Ποντιακό Ἑλληνισμό ὑπό τή σκέπη τῆς Παναγίας μας, τῆς Σουμελιώτισσας.