Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο στην Ι. Μ. Παναγίας Δοβρά Βεροίας

Ανήμερα της εορτής, το πρωί τελέστηκε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γέροντος Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου, ενώ συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος, Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παύλος, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνος, Γρεβενών κ. Δαυίδ, Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομος, Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος, Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος, Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θεσπιών κ. Συμεών και ο Ποιμενάρχης μας Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος  στο τέλος ευχαρίστησε τους Αρχιερείς για τη συμμετοχή τους στην ιερά πανήγυρη.

Η εορτή της Μετακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Λουκά του Ιατρού από την Συμφερούπολη της Κριμαίας στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά στη Βέροια ολοκληρώθηκε με την ακολουθία των εγκωμίων και την ιερά λιτανεία της εικόνας και των λειψάνων του Αγίου.

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η Τιμία Κάρα του Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου – Προστάτου των καρκινοπαθών από την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μακρυμάλλης Ψαχνών Ευβοίας.

Σήμερα ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων,  εορτάζει την συμπλήρωση 25 ετών από την Χειροτονία του ως Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Αποστολικής Εκκλησίας της Βεροίας.

Η ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας :
Ἡ σημερινή ἑορτή τῆς μετακο­μι­δῆς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιεπισκόπου Συμφερου­πό­­λεως, τοῦ θαυματουργοῦ, συμπί­πτει μέ μία ἡμέρα τραγική γιά τό εὐσεβές Γένος μας, μέ μία ἡμέρα ὀδύνης γιά τή μεγάλη συμφορά, τήν ὁποία ὑπέστημεν, καί τήν ταπείνω­ση, ἡ ὁποία ἀκολούθησε μέ τήν ὑποδούλωσή μας σέ ἀλλογενεῖς καί ἀλλόθρησκους κατακτητές. Συμπί­πτει ὅμως καί μέ τήν ἑορτή μιᾶς ἄλλης θαυματουργοῦ ἁγίας, τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Θεοδοσίας τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει, τῆς ὁποίας τό ἱερό λείψανο ἦταν γιά αἰῶνες στήν Κωνσταντινούπολη πηγή ἀκέ­νωτος ἰαμάτων καί θαυμάτων, ὅπως εἶναι τώρα γιά μᾶς τό χαρι­τό­βρυτο λείψανο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, τόν ὁποῖο τιμήσαμε σήμερα μαζί μέ τόν ἅγιο Παρθένιο, ἐπίσκοπο Λαμ­ψάκου, καθώς χθές ὑποδεχθήκαμε τή τιμία καί θαυματουργό κάρα του.

Καί, ὅπως εἶπα καί χθές, εἶναι μεγάλη εὐλογία ἡ παρουσία τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν ἁγίων μας ἀνά­μεσά μας. Εἶναι μεγάλη εὐλογία νά γινόμαστε αὐτόπτες μάρτυρες τῶν θαυμάτων τους, νά γινόμαστε κοινωνοί τῶν θαυμάτων πού ἐπιτε­λοῦν οἱ ἅγιοί μας στούς ἀδελφούς μας. Γιατί τά θαύματα εἶναι ἄρρη­κτα συνδεδεμένα μέ τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Διότι ἡ Ἐκκλησία μας καί ἡ ζωή της εἶναι ἕνα διαρκές θαῦμα, τό ὁποῖο μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀξιωνόμαστε νά ζήσουμε, ὅπως ζοῦμε καί ὅλα αὐτά τά χρόνια τά ἀναρίθμητα θαύματα τῆς παρου­σίας τοῦ ἁγίου Λουκᾶ στό μονα­στήρι μας. Διότι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι μία, εἶναι ἡ ἴδια, καί αὐτή τελειοῖ τά μυστήρια, ἁγιάζει τούς πιστούς καί θαυματουργεῖ διά τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί τῶν τιμίων λει­ψάνων τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Εἶναι αὐτή ἡ χάρη, ἡ ὁποία διά τῶν θαυ­μάτων ἐνισχύει καί παρηγορεῖ καί ἐμᾶς στόν «προκείμενον ἡμῖν ἀγῶ­να».

Γι᾽ αὐτό καί αἰσθάνομαι βαθύτατη τήν ἀνάγκη νά ἀπευθύνω ὕμνο εὐ­χα­ριστίας καί δοξολογίας πρός τόν Θεό, «παρ᾽ οὗ πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον», ἀλλά καί πρός τόν ἅγιο Λουκᾶ, τόν αἴτιο πολ­λῶν δωρεῶν τίς ὁποῖες καθημερινά ζοῦμε διακονῶντας τον.

Γιά τήν ἐλαχιστότητά μου ὅμως αὐτή ἡ ἡμέρα εἶναι μία ξεχωριστή ἡμέρα. Εἶναι ἡ ἡμέρα, κατά τήν ὁποία ἡ χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μέ ἀξίωσε πρίν ἀπό 25 χρόνια νά λάβω τή χάρη τῆς ἀρχιερωσύνης, ὅπως ἀνέφερε ἤδη τόσο ὁ ἅγιος Χαλκίδος χθές ὅσο καί πρό ὀλίγου ὁ ἅγιος Πειραιῶς.

Καί παρότι ἀδυνατῶ νά ἐκφράσω μέ λόγους ἀνθρωπίνους τήν ἄπειρη καί ἀπέραντη εὐγνω­μο­σύνη μου πρός τόν Θεό πού μέ ἀξίωσε αὐτῆς τῆς ὑψίστης τιμῆς καί δωρεᾶς καί μέ ὁδήγησε μέ τόν τρό­πο πού Ἐκεῖνος γνώριζε καί μέ τούς ἀνθρώπους πού Ἐκεῖνος ἔστειλε στή ζωή μου, μέχρι τήν ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς καί τῆς χειροτονίας μου εἰς ἐπίσκοπο καί Μητροπολίτη τῆς Ἱε­ρᾶς Μητροπόλεως Βεροίας καί Να­ούσης, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά μνημο­νεύσω ἐν εὐχαριστίᾳ καί εὐγνω­μο­σύνῃ πολλῇ ἐκείνους, στούς ὁποί­ους ὀφείλω, μετά τόν Θεό, αὐτή τή μεγάλη εὐλο­γία καί δωρεά, μέ πρῶτον τόν ἀεί­μνηστο Γέροντά μου, μακαριστό Μη­τροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρό Παντελεήμονα Χρυσοφάκη, πλη­σίον τοῦ ὁποίου διακόνησα ἐπί πολ­λά ἔτη καί ὁ ὁποῖος μοῦ ἐδίδαξε ὡς πατέρας πολλά καί ἀγωνίσθηκε γιά τή δική μου προαγωγή, ἀλλά καί τόν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ἐπένευσε καί στήριξε τήν ἐκλογή μου, καί τόν μακα­ριστό Ἀρ­χιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ὁ ὁποῖος πολλές φορές τίμησε τήν Ἱερά αὐτή Μητρόπολη καί τίς ἐκδηλώσεις τῶν Παυλείων μέ τήν παρουσία του, ὅπως καί ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖος συνεργάζεται ἄριστα μέ τήν ἐλαχιστότητά μου.

Μέ ἄπειρη εὐγνωμοσύνη μνημο­νεύω αὐτή τήν ὥρα τόν μακα­ριστό Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρό Παντελεήμονα Παπαγεωργίου, ἀπό τόν ὁποῖο ἐδέχθην τήν εὐλογία νά σπουδάσω πλησίον τῆς ἀγάπης καί τῆς προνοίας του, καθώς ἐπίσης καί τόν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Θυατείρων κυρό Ἀθηναγόρα, πλησίον τοῦ ὁ­ποίου ἔλαβα τούς δύο βαθμούς τῆς ἱερωσύνης στή Μεγάλη Βρετανία. Καί ἀκόμη τούς πνευ­ματικούς μου πατέρες, τόν ἀείμνηστο ἀδελφό μου, μα­καριστό Μητροπολίτη Σταυροπη­γίου, τούς μακαριστούς γονεῖς μου, ἡ ἀγάπη τῶν ὁποίων μοῦ προ­σέφερε τά πάντα, καθώς καί τόν Γέροντά μου ἀείμνηστο Ὑμνογράφο τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μοναχό Γεράσιμο καί τόν πνευματικό μου ἱερομόναχο Διονύσιο.

Εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας καί εὐ­γνω­μονῶ ταπεινῶς ὅλους ἐσᾶς, Σεβα­σμιώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, μέ πρῶ­τον τόν προεξάρχοντα τῆς ση­μερι­νῆς πολυαρχιερατικῆς θείας Λει­τουρ­γίας, Σεβασμιώτατο Μητροπο­λίτη Γέροντα Πριγκηπονήσων κύ­ριο Δημήτριο, προσφιλέστατο ἀδελ­φό καί φίλο ἀπό τά φοιτητικά μου χρόνια, τούς Σεβασμιωτάτους Μη­τρο­πολίτες Πειραιῶς κύριο Σε­ρα­φείμ, ὁ ὁποῖος μᾶς ὁμίλησε θεολο­γι­κώτατα γιά τή σημερινή ἑορτή καί τούς τιμωμένους ἁγίους καί καθ᾽ ὑπερβολήν ἀγάπης πρός τό τα­πει­νό πρόσωπό μου, Σερρῶν καί Νιγρίτης κύριο Θεολόγο, Χαλκίδος κύριο Χρυσό­στομο, Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κύριο Ἰωήλ, Σερβίων καί Κοζάνης κύριο Παῦλο, Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κύριο Νικόλαο, Πολυανῆς καί Κιλκισίου κύριο Ἐμμανουήλ, Λαγκαδᾶ, Λιτῆς καί Ρεντίνης κύριο Ἰωάννη, Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κύριο Γεώργιο, Μεγά­ρων καί Σαλαμίνος κύριο Κωνστα­ντίνο, Γρεβενῶν κύριο Δαβίδ, Τρίκ­κης καί Σταγῶν κύριο Χρυσόστομο, Σταγῶν καί Μετεώρων κύριο Θεό­κλητο, Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου κύριο Στέφανο, Λαρίσσης καί Τυρνάβου κύριο Ἰερώνυμο καί τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Θεσπιῶν κύριο Συμεών, βοηθό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας.

Σᾶς εὐχαριστῶ ταπεινά καί ἐκ βάθους καρδίας γιά τήν τιμητική παρουσία σας, τίς εὐχές καί τίς προσευχές σας, ἀλλά καί τήν πάντοτε ἀγαστή συ­νερ­γασία μας καί συμπόρευσή μας στήν Ἐκκλησία καί γιά ὅσα εἶχα τήν εὐκαιρία νά διδαχθῶ καί νά ἀποκο­μίσω ἀπό τήν ἀναστροφή μέ τόν καθένα σας.

Ἐκφράζω τίς εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη μου καί πρός ὅλους σας, ἀδελφοί μου, ἰδιαιτέρως πρός τούς ἀδελφούς κληρικούς, πού ἦλ­θαν σήμερα ἀπό πολλές Ἱερές Μη­τρο­πόλεις, ἀλλά καί τούς πατέρες τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, τά μο­ναχικά τάγματα, τούς ἄρχοντες καί τόν εὐσεβῆ λαό τοῦ Θεοῦ γιά τήν προσευχητική παρουσία σας, τήν ἀγάπη σας καί τίς εὐχές σας, καί εὔχομαι ταπεινά ὁ ἅγιος καί θαυμα­τουργός Λουκᾶς τοῦ ὁποίου ἡ πα­ρου­σία εἶναι καθημερινά ὁλοζώ­ντα­νη στήν Ἱερά μας Μονή καί ἐπεμβαίνει στή ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τούς θεραπεύει, καί θεραπεύει ἰδίως τά μικρά παιδιά, νά σᾶς ἐνι­σχύει ὅλους μέ τή χάρη καί τήν εὐ­λογία του. Ἰδιαιτέρως νά εὐχαριστήσω τόν πρωτοσύγκελό μου, τούς συνεργάτες μου στή Μητρόπολη, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναλάβει ὅλη αὐτή τή διακονία τῶν ἡμερῶν.

Θά μοῦ ἐπιτρέψετε ὅμως, ἐπειδή σέ αὐτόν ἀνήκει σήμερα ἡ ἡμέρα, στόν ἅγιο Λουκᾶ νά διηγηθῶ ἕνα θαῦμα. Ἕνα θαῦμα ἀπό τά πολλά πού ἐπιτέλεσε ὁ ἅγιος Λουκᾶς στό παιδί μιᾶς γνωστῆς οἰκογενείας, ἡ ὁποία ἔχει συμβάλλει πάρα πολύ στήν ἀνέγερση τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Λουκᾶ.

Γνώρισα ἀρχικά τόν πατέρα, ὁ ὁποῖ­ος ἦρ­θε πρό ἐτῶν γιά νά μέ πα­ρακα­λέσει νά βαπτίσω τό παιδί του, στόν ναό τοῦ Ταξιάρχη, στή Λέσβο, ὅπου εἶχαν κάνει ἕνα τάμα.

Τό παι­δάκι αὐτό, πού ἦταν τότε τεσσάρων ἐτῶν διαγνώσθηκε λίγα χρόνια ἀργότερα μέ ὄγκο στόν πνεύ­μονα. Ἡ διάγνωση αὐτή συ­γκλό­νισε ὁλόκληρη τήν οἰκογένειά του, κυρίως γιατί κανείς στήν Ἑλ­λάδα δέν ἀναλάμβανε νά τό χει­ρουργήσει. Ἔτσι ἀποφάσισαν νά με­τα­βοῦν στήν Ἀγγλία γιά νά κάνουν ἐκεῖ τήν ἐπέμβαση, μία ἐπέμβαση πολύ δύσκολη, γιατί τό παιδί ἦταν περίπου 11 ἐτῶν, καί ὅλοι προσευχόμασταν γιά τήν ἐπιτυχία της.

Πράγματι τό παιδί πῆγε μέ τή συ­νοδεία τῆς μητέρας του καί τῆς θεί­ας του καί ὑποβλήθηκε στήν ἐπέμ­βαση γιά τήν ἀφαίρεση τοῦ ὄγκου. Μετά τό τέλος τῆς ἐγχειρήσεως οἱ γιατροί ἐνημέρωσαν τή μητέρα ὅτι ὁ ὄγκος εἶχε ἀφαιρεθεῖ πλήρως καί ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ παιδιοῦ ἦταν τόσο καλή πού δέν θά χρεια­ζόταν μελλοντικά κανένας ἐπανέ­λεγχος γιά τούς πνεύμονές του.

Μέ χαρά ἡ μητέρα ἐπέστρεψε μέ τό παιδί στήν Πετρούπολη, ὅπου ἐρ­γαζόταν ἐκείνη τήν ἐποχή ὁ πατέ­ρας του καί κάποια ἡμέρα τοῦ ἔδειξαν φωτογραφίες ἀπό τό Νοσο­κο­μεῖο, ὅπου ἦταν τό παιδί μαζί μέ τούς γιατρούς καί τούς νοσηλευτές. Ὁ πατέρας κοίταξε τίς φωτογραφίες καί ρώτησε τό παιδί του ἐάν ἕνας μικροκαμωμένος ἄνθρωπος πού φαι­νόταν στή φωτογραφία ἦταν ὁ γιατρός πού τόν χειρούργησε. Τότε πρός ἔκπληξη ὅλων τό παιδί εἶπε: «Ὄχι πατέρα, δέν εἶναι αὐτός ὁ γιατρός πού μέ χειρούργησε, ἐμένα μέ χειρούργησε ὁ παππούς», τοῦ ὁποίου τήν παρουσία ἔζησε τό παιδί μέσα στό χειρουργεῖο. Καί δέν εἶναι τό μοναδικό θαῦμα στό ὁποῖο ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἐπεμβαίνει μέσα στό χειρουργεῖο καί τελεῖ τίς ἐγχειρήσεις. Ἔτσι τό παιδί ἔδειξε μέ τό χέρι του τήν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ πού ὑπῆρχε τόσο στό δωμάτιό του στό νοσο­κο­μεῖο, ὅσο καί στό σπίτι τους, καθώς ὁ ἅγιος Λουκᾶς εἶχε ἐπέμβει μέ θαυ­μαστό τρόπο καί εἶχε βοηθήσει τή μητέρα του κατά τή διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης της στόν μικρότερο ἀδελ­φό του, καί θεραπεύθηκαν, μέ ἀποτέλεσμα ὁ ναός πού ὑπάρχει εἶναι προσφορά στόν ἅγιο Λουκᾶ ἀπό τήν οἰκογένεια αὐτή πού εἶδε δύο θαύματα ἀπό τόν ἅγιο. Ἔκτοτε τό παιδί, ὅπως καί ὁ ἀδελ­φός του, εἶναι ἀπολύτως ὑγιές καί δοξάζει τόν Θεό καί τόν ἅγιο Λουκᾶ πού τοῦ ἔσωσε τή ζωή καί τοῦ χάρισε τήν ὑγεία.

Αὐτό εἶναι ἕνα μόνο ἀπό τά ἀνα­ρίθμητα θαύματα πού ἐπιτελεῖ ὁ ἅγιος Λουκᾶς καί γιά τά ὁποῖα δέν παύουμε καί ἐμεῖς νά τόν δοξά­ζου­με καί νά τόν τιμοῦμε ἀλλά καί νά τόν παρακαλοῦμε νά θεραπεύει καί νά σώζει ὅσους τόν ἐπικαλοῦνται μέ πίστη καί προστρέχουν στή χάρη του, ἀλλά καί ὅλους ἐσᾶς πού τι­μή­σατε σήμερα μέ τή σεπτή παρουσία σας ἐδῶ στόν ναό του τήν ἱερά πανή­γυρή του.

Κλείνοντας θά ἤθελα νά ἐκφράσω γιά ἀκόμη μία φορά τίς εὐχαριστίες μου πρός τόν προεξάρχοντα Ἅγιο Πριγκηποννήσων γιά τήν παρουσία του στήν ἱερά αὐτή πανήγυρη, ἀλλά καί τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο, μέ τήν εὐχή καί τήν εὐλογία τοῦ ὁποίου ἐπιτελεῖται ὅλο αὐτό τό ἔργο τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς

Εἴθε ὁ ἅγιος Θεός, διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, νά εὐλογεῖ, νά χα­ριτώνει, νά θεραπεύει καί νά στη­ρί­ζει ὅλους σας καί ὅλους μας στόν ἀγώνα σας καί στή ζωή σας, καί πρῶτον ἀπό ὅλους τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη μας καί νά τοῦ χαρίζει ἔτη πολλά ἐν ὑγείᾳ γιά νά ὁδηγεῖ τήν Ἐκκλησία μας μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ εἰς τούς δύσκολους αὐτούς καιρούς, τούς ὁποίους διερχόμεθα, ἀπό δόξης εἰς δόξαν πρός σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων.