Προεξάρχοντος του Βεροίας Παντελεήμονος οι λατρευτικές εκδηλώσεις για τον Άγιο Ανδρέα στην Πάτρα

Στους εορτασμούς συμμετείχαν επίσης οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Ηλείας και Ωλένης κ. Αθανάσιος, Μάνης κ. Χρυσόστομος, Κινσάσας κ. Θεοδόσιος, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρος και Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο κατά το Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο για την αδελφική πρόσκληση και την αβραμιαία φιλοξενία λέγοντας μεταξύ άλλων: «Συγχαίρει σοι, πόλις τῶν Πατρῶν, Ἐκκλησία σύμπασα, συνεορτάσαι σοι θέλουσα, ὅτι ἀπέ­λαβες τόν νυμφαγωγόν σου, … Ἀνδρέα τόν Πρωτόκλητον, ἤδη σοι ἐπανακάμψαντα».

Αὐτούς τούς λόγους, τούς ὁποίους συνέθεσε ἐπί τῇ ἐπανακομιδῇ τῆς τιμίας καί χαριτοβρύτου κάρας τοῦ ἁγίου ἐνδόξου πρωτοκλήτου ἀποστόλου Ἀνδρέου στήν Πάτρα, ὁ θεοκίνητος κάλαμος τοῦ μουσικο­λο­γιωτάτου, ἀρχιμανδρίτου τότε, Νικοδήμου Βαλληνδρᾶ, τοῦ θεοφι­λῶς καί θεαρέστως ποιμάναντος ἐν συνεχείᾳ ἐπί τριάντα καί πλέον ἔτη τήν ἀποστολική καί περίπυστο αὐτή Ἱερά Μητρόπολη τῶν Πατρῶν, δανείζομαι καί ἐγώ σήμερα γιά νά ἐκφράσω τά συναι­σθήματα τά ὁποῖα διακατέχουν τήν ψυχή, τόν νοῦν καί ὅλη τήν ὕπαρ­ξή μου ἱερουργώντας στόν περι­καλ­λῆ καί θαυμάσιο αὐτόν ναό τοῦ πολιούχου τῶν Πατρέων, μέ τήν εὐγενῆ καί φιλάδελφο πρόσκληση τοῦ προσφιλεστάτου καί πολυσε­βάστου ποιμενάρχου σας, τοῦ Σε­βα­σμιωτάτου Μητροπολίτου Πα­τρῶν κ. Χρυσοστόμου.

Ἑξήντα ἔτη ἔχουν παρέλθει ἀπό τήν ἱστορική, μοναδική καί ἀνεπα­νάληπτη ἐκείνη ἡμέρα τῆς ἐπανα­κομιδῆς τῆς τιμίας κάρας τοῦ πρώτου ἐν ἀποστόλοις, τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου, τοῦ πρωτοκλήτου καί αὐταδέλφου τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀπο­στόλου Πέτρου ἀπό τήν πρεσβυτέρα Ρώμη, ὅπου εἶχε παραδοθεῖ ἀπό τόν Θωμᾶ Παλαιολόγο, τόν τελευταῖο βυζαντινό δεσπότη τοῦ Μορέως καί ἀδελφό τοῦ ἡρωικοῦ τελευ­ταίου αὐτοκράτορος τοῦ Βυζα­ντίου, γιά νά μήν πέσει στά χέρια τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι σέ λίγο θά καταλάμβαναν ὁλόκληρη τήν Πελο­πόννησο.

Ἑξήντα ἔτη ἔχουν παρέλθει ἀπό τήν 26η Σεπτεμβρίου τοῦ 1964, κατά τήν ὁποία ὄχι μόνο ὁ κλῆρος, οἱ ἄρχοντες καί ὁ λαός τῆς Πάτρας ὑποδέχθησαν μέ δάκρυα στά μάτια τή σεβασμία κάρα τοῦ πολιούχου τους καί ἱδρυ­τοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρέων, ἡ ὁποία ἐπέστρεφε μετά ἀπό 500 χρόνια στήν πόλη, ἀλλά καί ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα, μέ ἐπικεφαλῆς τήν πολιτική καί πολι­τειακή ἡγεσία καί πληθύ ἁγίων Ἀρχιερέων, καθώς καί τά πλήθη τῶν εὐσεβῶν ἀπό κάθε γωνία τῆς Ἑλλάδος, πού ἤθελαν νά ζήσουν τή μοναδική αὐτή στιγμή τῆς ἐπι­στροφῆς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου στόν τόπο στόν ὁποῖο ὑπέμεινε τό χριστο­μίμητο πάθος γιά χάρη τοῦ ἀγαπημένου Διδασκάλου του, στόν ὁποῖο μαθήτευσε τούς εὐγενεῖς κατοίκους τῶν Πατρῶν.

Αὐτή τή συγκίνηση ἀποτύπωσε στό τροπάριο, τό ὁποῖο προέταξα, ὁ ὑμνογράφος, λέγοντας «Συγχαίρει σοι, πόλις τῶν Πατρῶν, Ἐκκλησία σύμπασα, συνεορτάσαι σοι θέλου­σα, ὅτι ἀπέλαβες τόν νυμφαγωγόν σου».

Καί τήν ἴδια συγκίνηση ἀποτύπω­σε καί στό χρονικό «τῆς ἐπανακο­μιδῆς εἰς Πάτρας τῆς τιμίας Κάρας τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου», τό ὁποῖο κατέγραψε ὁ ἀείμνηστος Μητρο­πο­λί­της Νικόδημος, γιά νά μείνει στήν ἱστορία καί νά συγκινεῖ καί ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νά μήν ζήσαμε τά ἱστορικά γεγονότα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλά ἤλθαμε σήμερα προσκυνητές τῆς χαριτο­βρύτου καί σεβασμίας κάρας τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Ἀνδρέ­ου τοῦ πρωτοκλήτου, καί συνεορ­ταστές τῶν πνευματικῶν του τέκνων, τῆς πόλεως καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τῶν Πατρῶν, καί ἀπολαμβάνουμε μαζί σας τή χαρά γιά τήν εὐλογία τῆς ἐπανακομιδῆς τῆς τιμίας κάρας τοῦ σεπτοῦ πολι­ού­χου σας καί ἱδρυτοῦ τῆς ἀπο­στολικῆς αὐτῆς Μητροπόλεως.

Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ὅμως νά πῶ ὅτι ἡ σημερινή φαιδρά καί ἑόρτιος ἐπέ­τειος τῶν ἑξήντα χρόνων ἀπό τήν ἐπιστροφή τῆς χαριτοβρύτου κάρας τοῦ πολιούχου τῶν Πα­τρέων μέ συγκινεῖ προσωπικά ὅλως ἰδιαιτέρως γιά δύο λόγους, καί μέ κάνει νά αἰσθάνομαι ἀκόμη περισσότερο τή χαρά καί τή συγκί­νηση τοῦ εὐσε­βοῦς κλήρου καί λαοῦ τῆς μεγα­λουπόλεως τῶν Πατρῶν.

Ὁ πρῶτος λόγος εἶναι ὅτι ἡ ἐπα­νακομιδή τῆς τιμίας κάρας τοῦ πολιούχου σας, ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ πρωτοκλήτου, ὑπῆρ­ξε, θά μποροῦσα νά πῶ, προπομπός τῆς ἐπιστροφῆς, δεκατέσσερα χρό­νια ἀργότερα, καί τῆς τιμίας κάρας τοῦ πολιούχου τῆς μεγαλου­πό­λεως τῆς Θεσσαλονίκης, τοῦ ἁγίου μεγαλο­μάρ­τυρος Δημητρίου τοῦ μυρο­βλύτου, τήν ὁποία εἶχα τή μεγίστη εὐλογία νά μεταφέρω, ὡς πρωτοσύγκελλος τότε τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ἀπό τό San Lorenzo in Campo τῆς Ἰταλίας στήν πατρίδα του, μετά ἀπό ἀπουσία 8 περίπου αἰώνων.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ὅτι ἡ πρώτη πρόσκληση τήν ὁποία ἔλα­βα, λίγους μόλις μῆνες μετά τήν ἐνθρόνισή μου εἰς τήν ἐπίσης ἀπο­στολική Μητρόπολη Βεροίας, Ναού­σης καί Καμπανίας, πρίν ἀπό τριάντα χρόνια, τριάντα δηλαδή χρόνια μετά τήν ἐπανακομιδή τῆς σεπτῆς καί τιμίας κάρας τοῦ πολι­ούχου σας ἁγίου ἀποστόλου Ἀν­δρέου, ἦταν ἀπό τόν μακαριστό Μη­τροπολίτη Πατρῶν Νικόδημο, προκειμένου νά συνεορτάσω μαζί σας τόν προστάτη καί πολιοῦχο σας.

Ἡ συγκίνηση αὐτή μέ καθιστᾶ ἰδιαίτερως ὑπόχρεο στήν ἀγάπη τοῦ κλεΐζοντος ἀπό ἐτῶν τήν ἀπο­στο­λική αὐτή καθέδρα, Σεβασμιω­τάτου ποιμενάρχου σας καί ἀγα­πητοῦ ἀδελφοῦ κ. Χρυσοστόμου, τόν ὁποῖο καί εὐχαριστῶ ἀπό καρ­δίας καί ἐκ μέρους τῶν Σεβασμιω­τάτων Ἁγίων ἀδελφῶν Ἀρχιερέων, γιά τή φιλόφρονα καί φιλάδελφο πρόσκλη­σή του, ἀλλά καί γιά τήν ἰδιαιτέρως τιμητική παραχώρηση τοῦ ἱεροῦ τούτου Βήματος, προκει­μένου νά ἀπευθύνω πρός ὅλους σας λίγες ταπεινές σκέψεις, ὡς ἀντί­δωρο τῆς λαμπρᾶς φιλοξενίας πού ἀπολαμβάνουμε ἱερουργοῦ­ντες στόν ὑπέρλαμπρο αὐτόν ναό τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέου καί ἐνώπιον τῆς σεπτῆς καί χαριτο­βρύτου κάρας του.

Ἀσφαλῶς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χρι­στοῦ εἶναι μία καί ἑνιαία, καί ἡ ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα δέν διΐστα­ται ἀπό τήν ἐπί γῆς στρατευ­ομένη, ἐφόσον ὅλοι ἀποτελοῦμε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, καί οἱ ἅγιοι εὑρίσκονται ἀοράτως ἐν μέσῳ ἡμῶν. Αὐτό εἶναι πέραν πάσης ἀμφιβολίας. Πέραν ὅμως πάσης ἀμφιβολίας εἶναι καί ἡ ἀγά­πη τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγίων πρός ὅλους ἐμᾶς, τούς ἐν τῷ κόσμῳ ἀγωνιζομένους πιστούς, οἱ ὁποῖοι «τρέχομεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν».

Καί ἡ ἀγάπη αὐτή τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγίων καί ἡ συγκατάβασή τους πρός ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι φέρου­με τήν ἀνθρωπίνη σάρκα καί οἰκοῦ­με στόν κόσμο, ἐκδηλώνεται ἀφενός μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἡ ὁποία παραμένει στά ἱερά λείψανα τῶν ἁγίων, καί ἀφετέρου μέ τή διατήρηση πολλῶν ἱερῶν λειψάνων, ὥστε νά ἔχουμε αἰσθητή τή χάρη τῶν ἁγίων στή ζωή μας. Νά βλέπουμε τά ἱερά τους λείψανα, νά τά προσκυνοῦμε, νά τά ἀσπαζόμεθα καί νά λαμβάνουμε ἀπό αὐτά τή χάρη καί τήν ἐνίσχυση πού ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη, ἀλλά καί νά παρακινούμεθα ἀπό τούς ἁγί­ους μας, ἀπό τούς ἄθλους καί τά μαρ­τύριά τους, ἀπό τούς ἀσκητικούς τους πόνους καί τήν ὁσιακή βιοτή τους, ἀπό τήν ὑπομονή καί τήν ἀγάπη τους, στόν καθημερινό μας ἀγώνα γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή.

Ἀποτελεῖ ἄλλωστε πίστη τῆς Ἐκ­κλησίας μας ὅτι τά ἱερά καί χαρι­τόβρυτα λείψανα τῶν ἁγίων μετα­δίδουν χάρη καί ἁγιότητα σέ ὅσους τά τιμοῦν καί τά ἀσπάζονται μέ εὐλάβεια, καί ὅτι ἡ παρουσία τους ἁγιάζει ἀκόμη καί τόν χῶρο στόν ὁποῖο εὑρίσκονται.

Γι᾽ αὐτό καί ἀποτελεῖ μεγίστη εὐλο­γία ἡ ἐπανακομιδή τῆς χαρι­το­βρύτου κάρας τοῦ ἁγίου ἀπο­στόλου Ἀνδρέου, ἐδῶ στήν πόλη τῶν Πατρέων, στήν πόλη τοῦ μαρ­τυρίου του, γιά νά βρίσκεται πά­ντο­τε πλησίον σας, ὡς φιλόστορ­γος πατέρας καί «καθηγεμών ἐν τῇ πίστει». Γι᾽ αὐτό ἡ ἐπέτειος ἡμέρα τῆς ἐπα­νακομιδῆς της ἀποτελεῖ ἡμέρα εὐγνω­μο­σύνης πρός τόν Θεό καί τόν πρωτόκλητο ἀπόστολο Ἀνδρέα ἀλλά καί πρός ὅλους ὅσους συνέ­βαλαν στήν ἐπίτευξη τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ σκοποῦ, καί συγχρό­νως ἀποτελεῖ ἡμέρας χαρᾶς καί εὐφροσύνης, ἡ ὁποία δικαίως ἑορ­τάζεται καί πανηγυρίζεται ἀπό τήν πόλη καί τήν Ἱερά σας Μητρό­πολη.

Εὐχαριστώντας γιά μία ἀκόμη φορά τόν σεπτό Ποιμενάρχη σας γιά τήν ἀδελφική πρόσκλησή του, εὐχόμεθα ταπεινά ἡ χάρη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέου νά σᾶς σκέπει καί νά σᾶς εὐλογεῖ ὅλους καί ἰδιαιτέρως τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη σας, τόν ἀγαπητό Ἅγιο Πατρῶν, καί νά τόν ἐνισχύει καί νά τόν κατευθύνει στήν πολυ­εύ­θυνη καί θεοφιλῆ Ἀρχιερατική του διακονία.