Ομιλία Σεβασμιωτάτου Βεροίας
«Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί».
Ἡ χάρη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μᾶς συγκέντρωσε ἀπόψε στόν ναό της, γιά νά ψάλουμε τήν πρώτη Παράκληση τοῦ φετινοῦ Δεκαπενταυγούστου, πού μᾶς προετοιμάζει γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεώς της.
Καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος μᾶς μετέφερε σήμερα, μέ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, στήν οἰκία τῆς ἐξαδέλφης τῆς Παναγίας Παρθένου, τῆς Ἐλισάβετ, ὅπου ἔσπευσε μετά τόν Εὐαγγελισμό της ἀπό τόν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, γιά νά τήν συναντήσουμε καί ἐμεῖς καί νά ἀκούσουμε ἀπό τά χείλη της τούς προφητικούς λόγους της. «Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί». Στό ἑξῆς θά μέ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ λόγος αὐτός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐπιβεβαιώνεται καί πραγματοποιεῖται εἴκοσι αἰῶνες τώρα ἀπό ἑκατομμύρια εὐλαβῶν τέκνων της πού προστρέχουν στούς ναούς της μέ κάθε εὐκαιρία, πού ἀσπάζονται τίς θαυματουργές της εἰκόνες καί ἐπικαλοῦνται τή χάρη της.
Ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι κάθε ἀπόγευμα τοῦ Δεκαπενταυγούστου ψάλλουμε πρός τιμήν τῆς Κυρίας Θεοτόκου τούς Παρακλητικούς της Κανόνες, τιμώντας καί ὑμνώντας τό ἱερό πρόσωπό της, ἀλλά συγχρόνως ἐμπιστευόμενοι στή δική της μητρική ἀγάπη ὅλα ὅσα μᾶς ἀπασχολοῦν, ὅλα ὅσα ἔχουμε ἀνάγκη καί ἐπιθυμοῦμε, μέ τήν πίστη καί τή βεβαιότητα ὅτι μᾶς ἀκούει καί εἶναι πρόθυμη νά μᾶς βοηθήσει.
Ἐπιβεβαιώνεται, γιατί δέν εἶναι λόγος ἐγωιστικός, δέν εἶναι λόγος ὁ ὁποῖος ἐκφράζει αὐτοπεποίθηση, ἀλλά εἶναι στήν περίπτωση αὐτή λόγος αἴνου καί δοξολογίας τῶν μεγαλείων τοῦ Θεοῦ, διότι «ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ».
Μέ αὐτή τή φράση πού προηγεῖται, ἐξηγεῖ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο θά τήν μακαρίζουν οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων. Διότι ὁ Θεός δέν τήν ἐπέλεξε γιά νά τήν καταστήσει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του γιά τήν κοινωνική της θέση καί τή μόρφωσή της, γιά τήν ἐξωτερική ὀμορφιά της ἤ τόν πλοῦτο της. Τήν ἐπέλεξε γιά τό κάλλος τῆς ψυχῆς της, γιά τήν ὡραιότητα τοῦ ἐσωτερικοῦ της κόσμου, γιά τόν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν της, γιά τό μεγαλεῖο τῆς ταπεινώσεώς της.
«Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω ἤ μή ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντα τούς λόγους μου», λέγει ὁ Θεός διά τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, καί αὐτό βλέπουμε νά πραγματοποιεῖται στό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὁ Θεός ἐπιλέγει μία ταπεινή Κόρη καί τήν ἀνυψώνει ἐπάνω ἀπό κάθε ἄλλη γυναίκα, ἐπάνω ἀπό κάθε ἄλλο πλάσμα στόν κόσμο, ἐπάνω ἀκόμη καί ἀπό αὐτούς τούς ἀγγέλους, γιατί καί αὐτοί ὑμνοῦν καί εὐλογοῦν τήν Παναγία Παρθένο, ὑμνοῦν καί εὐλογοῦν αὐτήν πού ἀξιώθηκε νά κρατήσει στά σπλάγχνα καί στή μητρική της ἀγκάλη τόν ἀχώρητο Θεό καί νά δανείσει τήν ἀνθρώπινη σάρκα στόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, γιά νά σώσει τόν κόσμο ἀπό τήν ἁμαρτία.
Καί καθώς κάθε ἄνθρωπος ἐπιδιώκει ἐκ φύσεως τήν προσωπική του ἀνύψωση, εἶναι φυσικό νά θαυμάζει τήν ἀνύψωση, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας Παρθένου, νά θαυμάζει τήν τιμή πού τῆς ἐπεφύλαξε ὁ Θεός. Γι᾽ αὐτό καί εἶναι φυσικό νά τήν τιμᾶ καί νά τήν μακαρίζει, ὅπως προεῖπε καί ἡ ἴδια ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. «Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί».
Αὐτόν τόν ἔπαινο καί αὐτόν τόν μακαρισμό δέχεται ἡ Κυρία Θεοτόκος μέ χαρά, γιατί γνωρίζει ὅτι τελικά ἀπευθύνεται πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ποιεῖ «θαυμάσια, μεγάλα», ὅπως συνέβη καί στή δική της περίπτωση, καί ἀνταποδίδει τή χάρη καί τήν εὐλογία της σέ ὅσους τήν τιμοῦν καί τήν μακαρίζουν.
Τήν προσφέρει ὅμως ἀκόμη περισσότερο σέ ἐκείνους τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὄχι ἁπλῶς τήν μακαρίζουν ἀλλά καί προσπαθοῦν νά μιμηθοῦν τή ζωή της. Προσπαθοῦν νά μιμηθοῦν πρωτίστως τήν ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό θεμέλιο καί τή βάση κάθε πνευματικῆς προόδου, ἀποτελεῖ ὅμως καί προτροπή διαρκῆ τῆς Παναγίας μας πρός ὅλους μας.
Αὐτή τήν προτροπή ἔδωσε στούς ὑπηρέτες στόν γάμο τῆς Κανᾶ, ὅταν παρακάλεσε τόν Υἱό της νά κάνει τό θαῦμα καί νά μετατρέψει τό νερό σέ κρασί. Τί τούς εἶπε; «Ὅ,τι ἄν λέγῃ ὑμῖν ποιήσετε». Ὅ,τι δηλαδή, σᾶς πεῖ, νά τό κάνετε. Αὐτό λέγει καί σέ μᾶς ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, νά κάνουμε τό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της καί Κυρίου μας. Καί ὑπακούοντας σέ αὐτό θά μπορέσουμε νά ἀποκτήσουμε καί τίς ἄλλες ἀρετές πού διέθετε Ἐκείνη, ὥστε καί νά τήν μακαρίζουμε ἐπάξια, ἀλλά καί νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τόν μακαρισμό τοῦ Κυρίου «μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐτόν».