Άκουσα πως διεκόπησαν προς ώρας οι ζωντανές αναμεταδόσεις των Ακολουθιών από τους Αγίους Ισιδώρους Λυκαβηττού, καθώς ο π. Λουπασάκης, αρχικά με μια αδιαθεσία, αργότερα κάπως καλύτερα, απουσιάζει από τον λόφο τον «ιερό» και οι πιστοί επ᾿ ουδενί δέχονται να αντικατασταθεί με άλλον ιερέα.
Διεκόπησαν λοιπόν, οι on line αναμεταδόσεις. Και τώρα; Πού θα βρούμε θαύματα; Γιατί θαύματα υπάρχουν πολλά, ωσάν του Λυκαβηττού όμως, κανένα!
Βέβαια, πρέπει να το αναγνωρίσω αυτό: βγαίνουν πολλοί «ψεκασμένοι» – «αφελείς» τους χαρακτήρισε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος – οι οποίοι, στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν τον π. Λουπασάκη, διατείνονται πως για τα θαύματα δεν έχει ευθύνη ο π. Δημήτριος, καθώς ο ίδιος ποτέ μα ποτέ δεν παρακίνησε κάποιον να βιντεοσκοπήσει όσα γίνονται στον Λυκαβηττό.
Μάλιστα! Είναι όμως, ίδια η ευθύνη, για να μην πω απείρως μεγαλύτερη, όταν βλέπεις πολλούς να βιντεοσκοπούν αυτά τα «αχαρακτήριστα» και εσύ ο ίδιος που πρωταγωνιστείς – συγγνώμη, λάθος έκφραση γιατί παραπέμπει σε θεατρικό δρώμενο – και εσύ ο ίδιος , λέγω, που πρωτοστατείς του θαύματος, να το επιτρέπεις, να επιτρέπεις δηλαδή και να μη σταματάς αυστηρά την καλλιέργεια της πλάνης ή βλακείας ή αγυρτίας ή εκμετάλλευσης ή, έστω και on line, του θαύματος.
Οι Άγιοι Πατέρες μάς δίδαξαν ως ακολούθως: όταν κάποιος εκ των μαθητών και επισκεπτών τους τούς αποκαλούσε «άγιε», οι Πατέρες μόνο που δεν το πετούσαν από το κελί τους και, αν αυτό δεν ήταν δυνατό, άρχισαν να τρέχουν μακριά, αναζητώντας διά της φυγής την εκούσια πτωχεία και πνευματική μόνωση, αναζητώντας τον Θεό!
Άραγε, εκεί στο Λυκαβηττό δεν εδιάβασαν Γεροντικά, δεν εμελέτησαν Πατερική Θεολογία, δεν έχουν γνώση του Ιερού Ευαγγελίου και της Ασκητικής Γραμματείας;
Ο Θεός να δώσει να αποκατασταθεί σύντομα η on line αναμετάδοση στους αγίους Ισιδώρους, τη διακοπή της οποίας, μαθαίνω, απαίτησαν κύκλοι της Αρχιεπισκοπής (το ανέκδοτο του μήνα!). Άλλωστε, ας μην κρυβόμαστε: ο κόσμος έμαθε με τέτοια θαύματα και τώρα πώς θα αντέξει;
Ένα θαύμα προσδοκούμε: δώστε μας τώρα πίσω τα «δικά» μας θαύματα, τα εξόχως καλουμένα και…»λουπασάκεια»!
Με εκτίμηση,
Ο ΠΥΛΩΡΟΣ