Πύρινος Εφιάλτης και η Παναγία μας!
Του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί Αναγνώστες, με τη χάρη Του Θεού φτάσαμε σε ένα ακόμη Πάσχα του Καλοκαιριού. Την εποχή δηλαδή του Δεκαπενταυγούστου με τις συχνές Θείες Λειτουργίες και τις απογευματινές Παρακλήσεις προς τιμή της Παναγίας μας! Όμως, δυστυχώς, και το φετινό Καλοκαίρι μετατράπηκε σε πύρινο εφιάλτη σε πολλές περιοχές στη Πατρίδα μας! Επομένως, σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε και θα τα συνδυάσουμε και τα δύο! Εσείς απλά ακολουθήστε μας, όπως πάντα…!
Είναι γεγονός ότι στην Εκκλησία μας ευχόμαστε συνεχώς και δεόμαστε μεταξύ άλλων «υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν Εκκλησίαν και την πόλιν ταύτην, και πάσαν πόλιν και χώραν από οργής, λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, …. μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου, και αιφνιδίου θανάτου….», να μας διασώσει ο Θεός, δια πρεσβειών της Παναγίας μας και όλων των Αγίων, από πυρός…! Αυτό το πυρ, δηλαδή την φωτιά, έχει δύο έννοιες: α) τόσο την νοητή φωτιά αυτή, που κατακαίει στην Κόλαση για τον Διάβολο, τους Αγγέλους του και όσοι άνθρωποι με την ζωή τους επιλέξουν να ακολουθήσουν και β) την αισθητή φωτιά, αυτή που αν ξεφύγει από τον έλεγχο μπορεί να προκαλέσει τόσα δεινά, όπως είναι να καίει τα δάση, την χλωρίδα, την πανίδα με τόσες συνέπειες για το οικοσύστημα και το περιβάλλον, αλλά να κάψει και να κάνει στάχτη από την μια στιγμή στην άλλη ολόκληρες περιουσίες, αλλά και να φέρει τον θάνατο με οδυνηρό τρόπο σε όσους εγκλωβιστούν στα πύρινα μέτωπα.
Τα μέσα που έχουμε για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς είναι πολλά και αν δράσουμε συντονισμένα, αρκετά δραστικά θα έχουμε αποτελέσματα. Όμως, όσο καλά και προετοιμασμένοι να είμαστε, πάντα η φωτιά καταφέρνει να φέρνει καίρια κτυπήματα στην ανθρώπινη προστασία και προετοιμασία, γιατί είναι ένα φαινόμενο που δύσκολα αντιμετωπίζεται και μάλιστα σε περιοχές που πνέουν ισχυροί άνεμοι και είναι δύσκολο να προσεγγίσουν οι χερσαίες και εναέριες πυροσβεστικές δυνάμεις. Αν υπολογίσουμε και τον παράγοντα «εμπρησμός», δηλαδή κάποιοι σκοπίμως βάζουν τις φωτιές και μάλιστα ταυτόχρονα σε πολλά σημεία και φροντίζουν να προκαλούν και σαμποτάζ στα πυροσβεστικά μέσα, τότε μιλάμε για σίγουρη καταστροφή.
Εκεί όμως που ο άνθρωπος αδυνατεί, εκεί είναι το καίριο σημείο για να επέμβει ο Θεός. Δεν είπαμε ότι θα καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και θα περιμένουμε την θεϊκή επέμβαση, αλλά, το αντίθετο, ανθρωπίνως θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να αντιμετωπίσουμε την φωτιά από όπου και να προήλθε, απλά όταν αναγνωρίσουμε την αδυναμία μας και στραφούμε με ελπίδα στο Θεό, είναι σίγουρο ότι Εκείνος θα στρέψει με φιλανθρωπία την θεϊκή του δύναμη και θα μας προστατεύσει, όπως έκανε στους τρεις παίδες εν καμίνω στη Παλαιά Διαθήκη, αλλά και σε τόσους Αγίους και είναι καταγεγραμμένο στο συναξάρι τους.
Ιδιαίτερα τώρα, τον Δεκαπενταύγουστο, με τις Ιερές Παρακλήσεις στη Παναγία μας αλλά και με ειδικές ευχές που έχουν γράψει σύγχρονοι Ιεράρχες, όπως ο Εδέσσης Ιωήλ, ο Πειραιώς Σεραφείμ και ο Γλυφάδας Αντώνιος και όταν με πίστη κλείνουμε γόνατα, να είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός θα επέμβει και θα σβήσει τα πύρινα μέτωπα! Το είδαμε πρόσφατα στη Μάνδρα, που σώθηκε το Μοναστήρι της Παναγίας και σε ένα σωρό άλλα περιστατικά που υπό άλλες συνθήκες έπρεπε να είχαν γίνει κάρβουνο ιερά προσκυνήματα και Κειμήλια. Το θαύμα, άλλωστε, ξεκινά εκεί που υπάρχει πραγματική πίστη και εκεί που υπερβαίνει την στενή μας κοινή λογική.
Επομένως, ας παρακαλέσουμε τον Θεό διά της Παναγίας μας να μας ελεήσει και να μας σώσει από τον πύρινο εφιάλτη και να αφήσει να χαρούμε την τα δέντρα, τα δάση και όσοι ζούμε σε αυτά, γιατί το έχουμε ανάγκη ως πλανήτης, ως ήπειρος και χώρα! Οι καταστροφικές φλόγες ας σβήσουν και μαζί τους κάθε ανθρώπινη απληστία, γιατί ο κόσμος δεν μας ανήκει, όπως πιστεύουμε, αλλά τον λάβαμε δανεικό από τα παιδιά μας! Σε αυτά πρέπει να τον παραδώσουμε ξανά, πράσινο και όχι μαύρο και αποκαΐδια…!
