Σε ένα ασκητήριο κάνει διακοπές ο Αρχιεπίσκοπος
«Κρεμασμένο» πάνω σε ένα βράχο που θυμίζει τα Μετέωρα το ησυχαστήριο των Αγίων Θεοδώρων απέχει χιλιόμετρα από την πλησιέστερη πόλη ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Λουδάρος Ανδρέας
ΔΟΓΜΑ | Λουδάρος Ανδρέας | Σε ένα ησυχαστήριο, «κρεμασμένο» πάνω σε ένα βράχο, δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από την πλησιέστερη πόλη ξεκίνησε τις διακοπές του χθες ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος.
Η Ιερά Μονή των Αγίων Θεοδώρων στη Ζάλτσα της Βοιωτίας είναι ένα αρχαίο ασκηταριό που ο ίδιος «ξαναζωντάνεψε» όταν ακόμη ήταν Μητροπολίτης Θηβών.
Έκτοτε είναι ο τόπος που χρόνια τώρα επιλέγει ως τόπο απομόνωσης και περισυλλογής.
Ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας θα παραμείνει στην Μονή των Αγίων Θεοδώρων καθ’ όλη τη διάρκεια του Ιουλίου και τις πρώτες μέρες του Αυγούστου.
Οι επισκέψεις που δέχεται είναι ελάχιστες αφού όλοι γνωρίζουν πως ο λόγος της εκεί παρουσίας του είναι ακριβώς η αποχή για λίγες μέρες από το βαρύ πρόγραμμα της Αθήνας.
Η ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ
(πληροφορίες από το website της Ι.Μ. Θηβών)
Εντυπωσιακό είναι το ασκητήριο των Αγίων Θεοδώρων που βρίσκεται κοντά στην ακρόπολη της αρχαίας Βούλιδος, κτισμένο στην κορυφή ενός κατακόρυφου βράχου
Τα ευρήματα, κυρίως όστρακα και κεραμίδια, κατα την τελευταία ανασυγκρότηση του, μαρτυρούν οτι ο βράχος αυτός κατοικείται συνεχώς από τον 7ο αιώνα π.Χ. Χρησίμευε, στο πέρασμα των αιώνων, σαν παρατηρητήριο της κίνησης των πλοίων που έμπαιναν και έβγαιναν στον Κορινθιακό Κόλπο.
Η παρουσία στην περιοχή του Οσίου Λουκά έγινε αφορμή να εγκατασταθούν στις πλαγιές αυτές του Ελικώνα πολλοί ερημίτες και ασκητές κατα τους βυζαντινούς χρόνους.
Έτσι και στο πλάτωμα του απότομου βράχου εγκαταστάθηκε μικρή αδελφότητα ασκητών, όπως μαρτυρούν το πελεκητό πηγάδι και τα υπολείμματα των κελιών με τις σκαμμένες καπνοδόχους στο βράχο. Οι ασκητές αυτοί επέβλεπαν και καλλιεργούσαν μαζί με άλλους μοναχούς της παρακείμενης Μονής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, τους μεγάλους ελαιώνες, που περιήλθαν αργότερα στη Μονή του Οσίου Σεραφείμ.
Οι μοναχοί έμειναν στο βράχο μέχρι τους χρόνους της Επαναστάσεως του 1821, οπότε και ακολούθησαν τους οπλαρχηγούς του αγώνα.
Μετα την απελευθέρωση και τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους εγκαταλείπεται το ασκητήριο και σχεδόν καταστρέφεται.
Το 1994 μια φιλότιμη προσπάθεια δίνει ζωή και πάλι στο χώρο, δημιουργώντας εκεί ένα κέντρο αρχαιολογικών, ιστορικών και θεολογικών μελετών. Λίγα όστρακα, πλάκες δαπέδου, βυζαντινά κεραμίδια φυλάσσονται με στοργή, ως μάρτυρες ανθρώπινης παρουσίας εικοσι επτά αιώνων.
