Dogma Newsdesk
Στη Βουλή φέρνει το θέμα των απαχθέντων Μητροπολιτών Χαλεπίου ο Βουλευτής κ. Νίκος Νικολόπουλος μέσω επίκαιρης ερώτησης του προς τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς Εξωτερικών και Παιδείας.
Ο επικεφαλής του χριστιανοδημοκρατικού κινήματος ζητά να μάθει όλες τις πτυχές του θέματος καθώς και το ποια ακριβώς είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στις προσπάθειες απελευθέρωσης των δυο Ιεραρχών.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗΣ
Στη Συρία που συνδέθηκε με τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και όπου η Χριστιανική παρουσία επιβίωσε από την εξάπλωση του Ισλάμ, οι Χριστιανοί από το 30% του πληθυσμού που ήταν το 1920 έχουν πλέον συρρικνωθεί πλέον στο 10 % του συνολικού πλasdadaασδασδασδηθυσμού των 22 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας.
Οι Χριστιανοί, χρόνια πολλά, ανήκαν στην elite της Συρίας και είχαν ισχυρή πολιτική παρουσία σε όλα τα κόμματα και κινήματα που κυβέρνησαν τη χώρα.
Το επεισόδιο της απαγωγής δύο επιφανών εκπροσώπων της χριστιανικής μειονότητας ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς επιθέσεων που δέχονταν Χριστιανοί και τα Χριστιανικά μνημεία, είτε επειδή αρκετές Χριστιανικές Εκκλησιές, βρίσκονταν σε στρατηγικά σημεία που θέλουν να ελέγξουν οι αντιμαχόμενες πλευρές είτε επειδή στις τάξεις της αντιπολίτευσης όλο και ενισχύονται οι ομάδες των ακραίων τζιχαντιστών και σαλαφιστών, που μαζί με την με την οργάνωση Αλ Νόυσρα (που συνδέεται με την Αλ Κάιντα) επιδιώκουν να επιβάλουν τον ακραίο ισλαμικό νόμο εξαφανίζοντας κάθε Χριστιανικό ή αλλόθρησκο στοιχείο από τη χώρα.
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ «ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ» αποκαλείται από εκκλησιαστικούς κύκλους ο νεοεκλεγείς πατριάρχης Αντιόχειας Ιωάννης Γιαζίγκι,, συνεχιστής εκείνων που, χωρίς να αρνούνται την πραγματικότητα, παραμένουν στενά συνδεδεμένοι με τις ρίζες τους, που βρίσκονται στη βυζαντινή ρωμιοσύνη και κατ’ επέκταση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Είναι τραγική ειρωνεία, ότι λίγες ημέρες πριν από την απαγωγή του ο Συροορθόδοξος Μητροπολίτης Χαλεπίου Ιωάννης Ιμπραήμ, σε συνέντευξή του στο BBC είχε εκφράσει την ανακούφισή του, που έμοιαζε περισσότερο με ευχή, για το γεγονός ότι οι χριστιανοί δεν είχαν βρεθεί στο στόχαστρο των συγκρούσεων και ότι «όλοι έδειχναν να τους σέβονται».
Όμως η πραγματική εικόνα ήταν διαφορετική και πριν φτάσουμε στην απαγωγή είχε προηγηθεί η προειδοποίηση από τον Μαρωνίτη Αρχιεπίσκοπο Σαμίρ Νασάρ, ότι η επιλογή που απομένει στους Χριστιανούς της Συρίας είναι «να πεθάνουν ή να εγκαταλείψουν τη χώρα», ενώ πολλά ήταν τα ανησυχητικά μηνύματα από την αρχή του πολέμου.
Ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης, βιώνοντας και την προσωπική αγωνία μια και ο απαχθείς μητροπολίτης είναι αδελφός του, βρίσκεται εδώ και λίγες μέρες στη Βηρυττό ενώ χιλιάδες είναι οι Χριστιανοί κάθε δόγματος που έχουν εγκαταλείψει τη Συρία με προορισμό, είτε τον Λίβανο είτε τις χώρες της Ευρώπης, κυρίως τη Σουηδία και τη Γερμανία…
Οι Ορθόδοξοι Έλληνες πολίτες έχουν να αντιμετωπίσουν τον εμφύλιο στη Συρία και τις επιπτώσεις που θα έχει στο ορθόδοξο ποίμνιο η πιθανολογούμενη επικράτηση των ισλαμιστών. Ήδη από την αρχή του εμφυλίου οι Χριστιανοί υποφέρουν όλο και περισσότερο και εναγωνίως αναζητούν τρόπους να μεταναστεύσουν.
Κύκλοι του Πατριαρχείου φοβούνται ότι και στη Συρία θα επαναληφθεί το προηγούμενο του Ιράκ. Εκεί, μετά την επικράτηση του καθεστώτος αυξήθηκαν οι επιθέσεις κατά των Χριστιανών, και σήμερα έχουν μείνει ελάχιστοι, με τάσεις να μη μείνει κανένας τους.
Υπενθυμίζεται ότι τον παρελθόντα Δεκέμβριο στη Σύνοδο Κορυφής, ο Έλληνας Πρωθυπουργός είχε αναφερθεί στο μέλλον των Ελληνορθοδόξων και γενικότερα των χριστιανών της Συρίας, ενώ είχε ζητήσει από εκείνους που υποστηρίζουν την πτώση του καθεστώτος Άσαντ να δουν τη διάσταση της τύχης των περίπου δύο εκατομμυρίων Χριστιανών στη Συρία.
Τέλος, μετά την ιστορική επίσκεψη του χαρισματικού και αυξημένων ταλάντων αοιδίμου αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου Παρασκευαίδη στη Δαμασκό, το 1999 και την ανταπόδοση της επίσκεψης του τότε Πατριάρχου το 2004, ακολούθησε μία γενναία ενίσχυση ποικίλης βοήθειας που προσέφερε και προσφέρει η Εκκλησία της Ελλάδος προς το Πατριαρχείο. Υπήρξε μεγάλη αύξηση των υποτροφιών για να σπουδάζουν Σύροι Ορθόδοξοι στην Ελλάδα, και μάλιστα σε διάφορες επιστήμες, ανθρωπιστική βοήθεια με φάρμακα και έκτοτε έχει αλλάξει το κλίμα και είναι εξαιρετικά φιλικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Απόδειξη τούτου είναι η εκλογή του νέου Πατριάρχη Ιωάννου Γιαζίγκι, ο οποίος είναι Ελληνομαθής και με επίγνωση της πνευματικής κληρονομιάς.
Επειδή το τελευταίο καιρό πορεύεται τον δικό της Γολγοθά η Εσταυρωμένη Ορθοδοξία, εξαιτίας της απαγωγής του Ελληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου, Βεροίας και Αλεξανδρέττας κ. Παύλου Γιαζίγκι και του Συρορθόδοξου Επισκόπου Μαρωνιτών κ. Ιωάννου Ιμπραχίμ, από φανατικούς αντικαθεστωτικούς Μουσουλμάνους Σουνίτες αντάρτες.
Επειδή η απαγωγή απασχολεί πλέον, πέρα από τα υπουργεία Εξωτερικών των άμεσα εμπλεκομένων (Ελλάδας, Συρίας και Τουρκίας) και τα υπουργεία Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Ρωσίας και άλλων ξένων κρατών.
Επειδή όλοι οι Ορθόδοξοι ηγέτες πολιτικοί, όπως ο Πούτιν κ.α. καθώς και οι Θρησκευτικοί όπως ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Βαρθολομαίος, ο Μόσχας Βλαδίμηρος κ.α.,όμως ακόμα και ο Πάπας Φραγκίσκος Μπεργκόλιο καταδίκασαν την απαγωγή και απαίτησαν την άμεση απελευθέρωση των Χριστιανών Ιεραρχών.
Επειδή από διπλωματικής πλευράς η εμπλοκή χαρακτηρίζεται άκρως επικίνδυνη, με λίαν αβέβαιη έκβαση.
Επειδή η Ελληνική ανησυχία εντείνεται καθώς οι απαγωγείς δεν έχουν επικοινωνήσει με κάποια άλλη Αρχή, διεθνή ή συριακή, και ως εκ τούτου παραμένει άγνωστο ακόμα το εάν έχουν απαχθεί από συντεταγμένους αντικαθεστωτικούς αντάρτες.
Επειδή η Ελληνική παρουσία έχαιρε πάντα ιδιαίτερης εκτιμήσεως τόσο στο Κάϊρο όσο και στην Αλεξάνδρεια, και ο ευρισκόμενος εκεί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος Χορευτάκης.
Επειδή δεν γίνονται σεβαστά από αντάρτες και δυνάμεις του καθεστώτος ούτε τα μνημεία της διεθνούς πολιτιστικής κληρονομιάς. Είτε αυτά είναι των αρχαίων χρόνων είτε αυτά είναι τα Χριστιανικά είτε τα Μουσουλμανικά!
Επικρατεί μία απίστευτη εκδικητικότητα προς πρόσωπα ή αντικείμενα!
Επειδή με δραματικό τρόπο η απαγωγή των δύο χριστιανών ιεραρχών στο Χαλέπι φέρνει στην επικαιρότητα τις τραγικές συνέπειες που έχει για την χριστιανική μειονότητα ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας και αναδεικνύει την ανάγκη της Δύσης να επιβάλει την υποχρέωση σεβασμού και προστασίας των Χριστιανών, πριν λάβει οποιαδήποτε απόφαση για ενεργότερη εμπλοκή στη συριακή κρίση, στο πλευρό της Αντιπολίτευσης.
Επειδή με την αγωνία και την τύχη του Ελληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου και του Συρορθόδοξου Μητροπολίτη Ιωάννη Ιμπραήμ, που απήχθησαν από αγνώστους μερικά χιλιόμετρα έξω από το Χαλέπι να κορυφώνεται, οι Χριστιανοί της Συρίας όλων των δογμάτων βρίσκονται υπό θανάσιμη απειλή, καθώς εμπλέκονται στο γεωστρατηγικό παιχνίδι που είναι σε εξέλιξη στη χώρα.
Επειδή δεν είναι τυχαίο το σύνθημα των Ισλαμιστών που έχουν συρρεύσει στη Συρία ότι «οι Αλεβίτες θα πάνε στον τάφο και οι Χριστιανοί θα πάνε στη Βυρηττό» καθώς αποκαλύπτει το σχέδιο εξαναγκασμού των Χριστιανών σε μαζική έξοδο από την περιοχή.
Ερωτάσθε λοιπόν:
1. Μετά την Σύνοδο Κορυφής και έως σήμερα ποιες πρωτοβουλίες ανέλαβε ο Πρωθυπουργός Α. Σαμαρά και ειδικότερα για τα τελευταία γεγονότα, όπως έκαναν άλλωστε πολλοί ξένοι ομόλογοι του;
2. Τι έκανε ο Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος;
3. Τι έκανε η Μονάδα Διαχείρισης Κρίσεων (ΜΔΚ), η οποία λειτουργεί υπό την εποπτεία του γενικού γραμματέα, ως συντονιστικό όργανο μεταξύ των υπηρασιών του ΥΠ.ΕΞ. και των άλλων υπουργείων για την αντιμετώπιση έκτακτης κατάστασης ανθρωπιστικής και προξενικής φύσης;
4. Ποια υποστήριξη πρόσφερε στις υπηρεσίες του υπουργείου που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση των καταστάσεων αυτών;
5. Τι έκανε ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Κ. Τσιάρας στη Βυρηττό που μετέβη για το θέμα του εντοπισμού και της απελευθέρωσης των απαχθέντων Μητροπολιτών του Χαλεπίου;
6. Ποιες επαφές είχε;
7. Ποιες προσπάθειες κατέβαλε συνολικά η κυβέρνηση;
8. Στα ανακοινωθέντα του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Δ. Αβραμόπουλου, γράφεται ότι συνομίλησε με ομολόγους του της Ε.Ε. του ΝΑΤΟ και των κρατών της περιοχής. Με ποιους ακριβώς και πότε συνομίλησε; Ποιοι εξ’ αυτών έκαναν δημόσιες εκκλήσεις και παρεμβάσεις καθώς και ποιες άλλες διπλωματικές πρωτοβουλίες ανέλαβαν μόνοι ή από κοινού με την Ελλάδα;