Στο κήρυγμά του ο Ποιμενάρχης Λαρίσης, τόνισε τα θαυμάσια της φύσεως τα οποία κατεξοχήν αποτυπώνονται στο φυσικό περιβάλλον του Κισσάβου και αναδεικνύονται το ανοικτό βιβλίο του Θεού, που διδάσκουν την ομορφιά, την αρμονία και την πνευματικότητα. Ο άνθρωπος δημιουργεί επιτεύματα από τα οποία πολλές φορές θέλει να δραπετεύσει και αναπαύεται πάντοτε στη φύση εκεί όπου ο Θεός τον έχει ορίσει οικονόμο και διαχειριστή. Ο Άγιος Παντελεήμονας, ο σπουδαίος ιατρός, ήξερε αφενός μεν να σέβεται φοβερά τον άνθρωπο, αφετέρου να χρησιμοποιεί την φύση για να δημιουργεί φάρμακο και να παρέχει θεραπεία. Όπου δε, ο φυσικός τρόπος δεν επαρκούσε, κατέφευγε στην προσευχή για να παράσχει ο Θεός την ίαση και να σώσει το πλάσμα του. Αυτές οι αρχές του σεβασμού και της αγάπης προς τον Θεό και τον άνθρωπο ήταν που δημιούργησαν την παράδοσή μας και μας ανέδειξαν πολιτιστικά μεγέθη πνευματικού βελινεκούς αναθέτοντας συνάμα την ευθύνη αυτές τις αρχές και τον συνακόλουθο τρόπο ζωής να τον μεταλαμπαδεύσουμε σε όλη την οικουμένη.
Ο Σεβασμιώτατος επαίνεσαι τους δεκατρείς μονίμους κατοίκους του χωριού για το πνεύμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που επιδεικνύουν και προσκάλεσε τους παριστάμενους επισκέπτες αυτό το πνεύμα να μιμηθούν.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε η χάρη του Αγίου Παντελεήμονος να διαφυλάττει το μικρό χωριό της Σπηλιάς, να ευλογεί τα καλά έργα των κατοίκων του και να αξιωθεί να δει πολλούς να επιστρέφουν σε αυτό.