Με την άδεια και ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’ και κατόπιν προσκλήσεως του Προϊσταμένου του Ναού, Πανοσιολ. Αρχιμ. Ιωανικίου, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β’ ιερούργησε σήμερα στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας Ψυχικού, συμπαραστατούμενος από τους Εφημερίους του Ναού και εξ άλλων Ενοριών, προς τούτο προσελθόντων, και με τη συνευχητική παρουσία της κας Βλασίας Παυλοπούλου, της Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και Δημοτικών Συμβούλων και πλήθους πιστών, οι οποίοι είχαν κατακλύσει το Ναό.
Ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Ιωαννίκιος Κουλιανόπουλος καλωσόρισε και εκ μέρους του Πρωτοσυγκέλλου και ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο κ. Δωρόθεο Β` για την παρουσία του στην Πανήγυρι και του μετέφερε τις ευχές και ευλογίες του Μακαριωτάτου κ. Ιερωνύμου Β’.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β’, αφού ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο για την άδειά του, αναφέρθηκε στα μεθέορτα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ομιλήσας επί του ευαγγελικού αναγνώσματος και ειδικώτερα για το ρεαλισμό με τον οποίο πρέπει να ζη ο Χριστιανός της κάθε εποχής, και ιδιαίτερα της δικής μας, ο οποίος αναγνωρίζει την χοϊκότητά του και ταυτόχρονα ότι ανήκει στο Χριστό και την Εκκλησία. Προσέθεσε δε ότι η άρση του Σταυρού, λέξη την οποία για πρώτη φορά αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα, στο στίχο 453 της Ω Ραψωδίας, και η «απώλεια» της ψυχής σημαίνει σωστή ταξινόμηση και αξιολόγηση των πραγμάτων της ζωής μας, ώστε τα πνευματικά και ψυχικά ωφέλιμα να προηγούνται των άλλων, τα οποία πολλές φορές, μέσα στην καθημερινή αγωνία μας, μας αποπροσανατολίζουν από τον προορισμό μας, ενώ εκείνο που αξίζει είναι η θυσιαστική άρση του Σταυρού, κατά το παράδειγμα του εκ δεξιών του Κυρίου συσταυρωθέντος ληστού, για τον οποίο υπήρξε Σταυρός θυσίας και σωτηρίας. Το παράδειγμά του, συνέχισε, ακολούθησαν και οι Αγίες, που εορτάζουμε σήμερα, οι οποίες σήκωσαν το Σταυρό τους και έτσι θάνατος έγινε γι’ αυτές αιώνια ζωή και χαρά.
Τέλος, ευχαρίστησε τους εκκλησιασθέντες για την παρουσία τους και τους ευχήθηκε ο Κυριος να τους χαρίζει υγεία και να ελαφρύνει το σταυρό, που ο καθένας φέρει στους ώμους του, προτρέποντάς τους να είναι και καλοί Κυρηναίοι, σηκώνοντας το Σταυρό και άλλων συναθρώπων μεσα σε πνεύμα φιαλληλίας και αγάπης, που σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά καλούμεθα να διακονήσουμε.
