Σύναξη του Τιμίου Προδρόμου στην ομώνυμη Σκήτη Βέροιας

• Dogma
• 07 Ιανουαρίου 2020
• 14:11

Την Τρίτη 7 Ιανουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας, επί τη εορτή της συνάξεως του Τιμίου Προδρόμου.

Στο τέλος ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Πορφύριος Προδρομίτης παρουσίασε την νέα έκδοση της Ιεράς Μονής με τίτλο «Προδρομηνά Κελαδήματα», το οποίο είναι αφιερωμένο στον Σεβ. Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονα με την ευκαιρία της επετείου του Χρυσού Ιωβηλαίου Ιερωσύνης και του Αργυρού Ιωβηλαίου Αρχιερωσύνης του και περιλαμβάνει κηρύγματα του Σεβασμιωτάτου για τον Τίμιο Πρόδρομο.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Οὗτός ἐστιν ὑπέρ οὗ ἐγώ εἶπον· ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνήρ ὅς ἔμπρο­σθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτος μου ἦν».

Μία ἡμέρα μετά τή βάπτιση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τόν Πρόδρομο καί Βαπτιστή τοῦ Κυρίου μας, τό πρόσωπο ἐκεῖ­νο τό ὁποῖο ἐπέλεξε ὁ Θεός νά δια­κονήσει μέ ἕναν μοναδικό καί ἀνε­πανάληπτο τρόπο τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτη­ρία τοῦ ἀνθρώπου.

Τιμᾶ τόν οὐράνιο ἐκεῖνο ἄνθρω­πο, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά δεῖ τόν Τριαδικό Θεό καί νά ἀκούσει τή φωνή τοῦ Θεοῦ καί Πατρός νά μαρ­τυρεῖ περί τοῦ Υἱοῦ.

Τιμᾶ τόν ἀσκητή ἐκεῖνο ὁ ὁποῖος «ἑώρακε καί μεμαρτύρηκε» τόν ἐνανθρω­πήσα­ντα Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρό­δρομο.

Πῶς ὅμως ἀξιώθηκε μιᾶς τέτοιας μεγάλης τιμῆς καί ἑνός τέτοιου ἐξαιρετικοῦ προνομίου ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ προστά­της καί ἔφορος τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς, ἡ ὁποία τόν τιμᾶ καί τόν εὐλαβεῖται ἰδιαζόντως;

Παρότι οἱ βουλές καί ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνεξιχνίαστες καί κανείς δέν γνωρίσει τά κριτήρια μέ τά ὁποῖα ἐπιλέγει τούς ἀνθρώ­πους, στήν περίπτωση αὐτή δέν χρειάζεται νά ἐρευνήσουμε πολύ, γιατί τό κριτήριο τῆς ἐπιλογῆς μᾶς τό ἀποκαλύπτει αὐτή τή φορά ὁ ἴδιος ὁ τίμιος Πρόδρομος μέ τούς λόγους του.

«Οὗτός ἐστιν ὑπέρ οὗ ἐγώ εἶπον· ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνήρ ὅς ἔμπρο­σθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτος μου ἦν».

Αὐτός εἶναι, λέγει πρός τούς μα­θη­τές του βλέποντας τόν Ἰησοῦ νά ἔρχεται πρός τό μέρος του, γιά τόν ὁποῖο σᾶς εἶπα ὅτι «ἔρχεται πίσω ἀπό μένα ἕνας ἄνδρας ὁ ὁποῖος εἶναι μπροστά ἀπό ἐμένα, γιατί εἶναι πρῶτος καί ἀνώτερός μου».

Ἡ μαρτυρία καί ἡ ὁμολογία τοῦ τιμίου Προδρόμου συγκλονιστική. Καί δέν εἶναι μόνο συγκλονιστική, γιατί μᾶς ἀποκαλύπτει τόν Χριστό, τόν ὁποῖο ἐκεῖνος εἶδε καί ἀνα­γνώ­ρισε κατά θεία πληροφορία, ἀλλά γιατί μᾶς ἀποκαλύπτει καί τό ὕψος τῆς ταπεινώσεώς του, μᾶς ἀποκαλύπτει δηλαδή τόν λόγο, ἤ ἔστω ἕναν ἀπό τούς λόγους, γιά τόν ὁποῖο τόν ἐπέλεξε ὁ Θεός ἀνά­μεσα σέ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων γιά νά γίνει ὁ Πρόδρομός του, γιά νά γίνει αὐτός πού θά τόν βάπτιζε καί θά μαρτυροῦσε περί Αὐτοῦ.

Ποιός ἄλλος ἐκτός ἀπό ἕναν ἄν­θρω­πο τελείας ταπεινώσεως, ὅ­πως ἦταν ὁ τίμιος Πρόδρομος, θά ὁμολογοῦσε μέ τόση παρρησία ὅτι ὁ Ἰησοῦς, ἕνα ἄγνωστο πρόσωπο ἐκείνη τήν ἐποχή, εἶναι ἀνώτερός του, εἶναι ὁ μεγάλος ἀναμενό­με­νος τῶν ἀνθρώπων. Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν θά προτιμοῦσε νά συνε­χί­σει νά ἀπολαμβάνει τόν σεβασμό τῶν ἀνθρώπων πού ἐρχόταν γιά νά ἀκούσουν τό κήρυγμά του καί τόν θεωροῦσαν ὡς τόν Μεσσία;

Ἤ πόσοι ἄλλοι δέν ἦταν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κατά καιρούς ἐμφανί­σθη­καν καί ἐμφανίζονται ὡς Μεσ­σίαι καί ἐπιδιώκουν νά τούς ἀκο­λουθεῖ ὁ κόσμος, νά ὑπακούει στίς ἐντολές καί τούς νόμους τους, στά θελήματα καί τίς ἐπιθυμίες τους. Πόσοι ἄλλοι δέν ἔχουν τόσο ἐγωι­σμό, ὥστε δέν μποροῦν νά κατα­νοή­σουν ὅτι ὑπάρχουν καί καλύ­τε­ροι ἀπό αὐτούς καί δέν αὐτοί πού ὑπερέχουν πάντων, καί γι᾽ αὐ­τό τούς ὀφείλουν οἱ ἄνθρωποι σε­βασμό καί τιμή.

Ἀλλά ἄς μήν ἀναζητοῦμε παρα­δείγ­μα­τα ὑψηλοφροσύνης καί ἐγωισμοῦ στούς ἀνθρώπους γύρω μας. Ἄς δοῦμε τόν ἑαυτό μας, ἄς τόν ἐξετάσουμε καί θά διαπιστώ­σουμε πόσο συχνά προτάσσουμε τό δικό μας θέλημα ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, προτάσσουμε τή δική μας γνώμη ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτό εἶναι τό ἀντίθετο ἀκριβῶς ἀπό αὐτό πού ἔκανε ὁ τί­μιος Πρόδρομος· γιατί μέ τόν ἐγωι­σμό μας καί μέ τή διάθεσή μας νά ἀκολουθήσουμε τό θέλημά μας ἀντί γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι σάν νά λέμε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε πρῶ­τοι καί ὁ Χριστός μᾶς ἀκο­λουθεῖ, ἐμεῖς εἴμαστε ἀνώτεροι ἀπό αὐτόν καί Ἐκεῖνος μπορεῖ νά λέει ὅ,τι θέλει χωρίς νά μᾶς ἐπη­ρε­άζει.

Ὅμως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι σα­φής καί κατηγορηματικός· «ὁ ὑψῶν ἑαυτόν», μᾶς λέγει, «τα­πει­νωθήσεται, ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθή­σεται». Αὐτός πού νομίζει ὅτι εἶναι κάτι σημαντικό καί ἐξυ­ψώ­νει μόνος του τόν ἑαυτό του, αὐτός ταπεινώνεται, ἐνῶ αὐτός πού εἶναι ταπεινός ἐξυψώνεται ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος «ταπεινοῖς δί­δωσι χάριν».

Καί αὐτήν ἀκριβῶς τή χάρη ἔδω­σε καί στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρό­δρομο, ὅπως μαρτυρεῖ τόσο ἡ τιμή πού τοῦ ἔκανε ὁ Θεός, νά γίνει ὁ Πρόδρομος τοῦ Υἱοῦ του, ὅσο καί τό ὄνομά του, πού σημαίνει υἱός τῆς χάριτος. Καί τήν ἔδωσε ὁ Θεός τή χάρη του στόν ἅγιο Ἰωάννη στόν ὑπέρτατο βαθμό, ἀξιώνοντάς τον καί νά τόν δεῖ καί νά μαρτυ­ρήσει γι᾽ Αὐτόν, γιατί καί ἐκεῖνος, ὁ τίμιος Πρόδρομος, εἶχε φθάσει σέ ὕψη ταπεινοφροσύνης.

Ἄς γίνει, λοιπόν, ἀφορμή ἡ ση­μερινή ἑορτή καί γιά ἐμᾶς πού τόν τιμοῦμε καί ἰδιαιτέρως γιά ὅσους φέρουν τό ὄνομά του καί τόν ἔχουν ὡς προ­στάτη καί ἔφορο, νά ἀγωνισθοῦμε περισσότερο τό νέο ἔτος γιά νά μι­μηθοῦμε τήν ταπεί­νωση τοῦ τιμίου Προδρόμου, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη πού μᾶς ὑψώ­νει πραγματικά ἀλλά κυρίως μᾶς κάνει δεκτικούς τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί μᾶς χαρίζει τή σωτηρία.