Τα Χριστούγεννα στη Μητρόπολη Φθιώτιδος (ΦΩΤΟ)
Στην πόλη της Λαμίας, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών χοροστάτησε στον Μεγάλο Πανηγυρικό Εσπερινό και χειροθέτησε πνευματικό τον Αρχιμ. π. Βαρθολομαίο Κάσση, αδελφό της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος Αγίου Βλασίου Στυλίδος
Με λαμπρότητα και την παρουσία πλήθους πιστών εορτάσθηκε και στην Μητρόπολη Φθιώτιδος η Δεσποτική Εορτή της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Στην πόλη της Λαμίας, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών χοροστάτησε στον Μεγάλο Πανηγυρικό Εσπερινό και χειροθέτησε πνευματικό τον Αρχιμ. π. Βαρθολομαίο Κάσση, αδελφό της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος Αγίου Βλασίου Στυλίδος.
Σήμερα το πρωί ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον Όρθρο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας και ακολούθως τέλεσε την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων παρουσία των τοπικών αρχών, με προεξάρχοντα τον εορτάζοντα Υπουργό Οικονομικών και Βουλευτή Φθιώτιδος κ. Χρήστο Σταϊκούρα.
Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταδόθηκε απευθείας από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Ο Άγιος Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως και Προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Πρωτ. π. Νεόφυτος Ραφαηλίδης, ανέγνωσε το Εγκύκλιο Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου για την Εορτή των Χριστουγέννων, στο οποίο ο κ. Συμεών ανέφερε:
«Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος διδάσκοντάς μας γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν πίστη πρὸς τὸν Θεό καὶ γιὰ τὸ πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ γίνει «ἐγκύμων», νὰ κυοφορεῖ δηλαδὴ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα του, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος, σαρκώθηκε καὶ ἦλθε στὸν κόσμο, γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο καὶ ὄχι γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο.
Ὅποιος τὸ πιστεύει καὶ τὸ ζεῖ αὐτὸ μὲ ὅλη του τὴν καρδιά, μᾶς τονίζει ὁ Ὅσιος Συμεών, καὶ εἶναι ὄντως βέβαιος ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε γιὰ νὰ κρίνει ἀλλὰ γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο, καὶ μάλιστα ὄχι μὲ βάση τὰ ἔργα, τοὺς κόπους καὶ τοὺς ἰδρῶτες του, ἀλλὰ μὲ μόνη τὴν πίστη σὲ Αὐτόν, «πῶς, εἰπέ μοι, ἄρα μὴ ἀγαπήσῃ αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης αὐτοῦ τῆς διανοίας;».
Πῶς εἶναι δυνατὸν λοιπὸν νὰ μὴν ἀγαπήσει κανεὶς τὸν Χριστὸ μὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ καὶ μὲ ὅλη του τὴν διάνοια; Καὶ μάλιστα ὅταν ὁ ἄνθρωπος γνωρίσει ὅσα ἔπαθε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, θέλοντας νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο, ὅπως εἶναι ἡ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς κάθοδός Του, ἡ εἴσοδος καὶ σύλληψη στὴ γαστέρα τῆς Παρθένου καὶ Θεοτόκου καὶ τὸ πῶς ἔγινε ἀτρέπτως ἄνθρωπος, ὁ εὑρισκόμενος ἐπάνω ἀπὸ ὅλους τοὺς οὐρανούς, ὁ ἰσότιμος καὶ ὁμοούσιος μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα, ποὺ περικρατεῖ ὅλη τὴν κτίση στὸ δυνατό Του χέρι, ποὺ εὑρίσκεται ἐπάνω μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ καταδέχθηκε νὰ γίνει βρέφος κάτω, σύμφωνα μὲ τὴ δική μας φύση.
Πῶς νὰ μὴ Τὸν ἀγαπήσει κανείς, ὅταν μαζὶ μὲ αὐτὰ ἀναλογισθεῖ καὶ τὰ ἄλλα μυστήρια τῆς οἰκονομίας Του, καὶ ὄχι μόνο αὐτά, ἀλλὰ καὶ ὅσα πάθη ὑπέμεινε γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ὁ ἀπαθὴς στὴν φύση Του, ὅπως εἶναι ἡ ἀπόρρητη γέννησή Του, τὰ σπάργανα, τὸ σπήλαιο τὸ ἴδιο, ἡ φάτνη τῶν ἀλόγων, ἐπάνω στὴν ὁποία ὁ βασιλεὺς τοῦ παντὸς ξάπλωσε πτωχικά, ἡ φυγὴ στὴν Αἴγυπτο καὶ ὅλα ὅσα ἀκολούθησαν μέχρι τὴν προδοσία καὶ τὸν Γολγοθᾶ;
Ὅταν ἀναλογισθοῦμε ὅτι ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, ὄντας Θεὸς ἄναρχος ἀπὸ ἄναρχο Πατέρα, συμφυὴς καὶ ὁμοούσιος τοῦ Παναγίου καὶ προσκυνητοῦ Πνεύματος, ἀόρατος καὶ ἀνεξιχνίαστος, κατέβηκε καὶ σαρκώθηκε καὶ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἔπαθε γιὰ μᾶς ὅλα τὰ ἀναφερθέντα καὶ πολλὰ ἄλλα, γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ τὴν φθορὰ καὶ γιὰ νὰ καταστήσει τὸν κάθε ἕνα ἀπὸ ἐμᾶς θεὸ ὅμοιο μὲ Αὐτόν, ἄραγε, ἀκόμη καὶ ἂν εἶναι κάποιος σκληρότερος καὶ ἀπὸ πέτρα καὶ ψυχρότερος ἀπὸ κρύσταλλο, δὲν θὰ μαλακώσει ἡ ψυχή του καὶ δὲν θὰ θερμανθεῖ ἡ καρδιά του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ;
«Ἆρά γε, εἰ λίθου σκληρότερος ᾖ καὶ κρυστάλλου ψυχρότερος, οὐ μαλαχθήσεται τὴν ψυχὴν καὶ διαθερμανθήσεται τὴν καρδίαν πρὸς ἀγάπην Θεοῦ; Ἐγὼ οὕτω λέγω καὶ οὕτως ὁμολογουμένως ἐστὶν ἡ ἀλήθεια ὅτι, ἐὰν πιστεύσῃ τις ἀπὸ καρδίας ταῦτα πάντα καὶ ἐκ βαθέων ψυχῆς, εὐθὺς ἕξει καὶ τὴν πρὸς Θεὸν ἀγάπην ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ».
Ὁμολογουμένως αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια: ἂν πιστεύσει κανεὶς πραγματικά, μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς του, στὸ μέγα μυστήριο τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, τότε εὐθὺς ἀμέσως θὰ ἀποκτήσει μέσα στὴν καρδιά του καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Θεό.
Καὶ ἡ ἀγάπη αὐτὴ ἡ καρδιακὴ πρὸς τὸν Θεό, εἶναι ἀληθινὴ καὶ πραγματική, ὅταν ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀλλοίωση ἀγαπητική, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐγκαταλείπει χάριν αὐτῆς τῆς πρὸς τὸν Κύριον ἀγάπης κάθε ἀτομοκρατικὴ ἀγάπη, κάθε εἴδους προσκόλληση στὸν ἑαυτό του, κάθε ἀνθρώπινη οἴηση, κάθε ἀρρωστημένη ἔπαρση καὶ θανατηφόρα ἀλαζονεία.
Ἡ καρδιὰ ποὺ ἀγαπᾶ τὸν σαρκωθέντα Κύριο, ἡ καρδιὰ ποὺ συγκινεῖται ὑπαρξιακὰ καὶ ὄχι συναισθηματικὰ ἢ θεατρικὰ ἀπὸ τὸ μέγα μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως διερωτᾶται στὰ βάθη τῆς ὕπαρξής της:
«Τίς εἰμι ἐγώ, Κύριε μου Δέσποτα καὶ Θεέ, ὅτι κατῆλθες καὶ ἐσαρκώθης καὶ ἀπέθανες δι᾽ ἐμέ, ἵνα με τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ἀπαλλάξῃς καὶ τῆς σῆς δόξης ὁμοῦ καὶ θεότητος κοινωνὸν ἀπεργάσῃ καὶ μέτοχον;»
Ποιὸς εἶμαι ἐγώ, Κύριέ μου Δέσποτα καὶ Θεέ μου, ποὺ κατῆλθες καὶ σαρκώθηκες καὶ πέθανες γιὰ μένα, γιὰ νὰ μὲ ἀπαλλάξεις ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ νὰ μὲ καταστήσεις κοινωνὸ καὶ μέτοχο τῆς δόξας καὶ τῆς θεότητάς σου;
Αὐτὴ ἡ μὲ πνεῦμα ταπεινώσεως καὶ ἐσωτερικῆς εὐγνωμοσύνης ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ἀληθινῆς καὶ ὄχι ἐπιφανειακῆς καὶ πρὸς τὸν κάθε ἄνθρωπο ἀγάπης.
Χωρὶς ἀγάπη ἀληθινὴ πρὸς τὸν Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀγάπη ἀληθινὴ οὔτε καὶ πρὸς τὸν συνάνθρωπο, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀληθινὴ ἀγάπη οὔτε ἀναμεταξύ μας.
Ὅταν καὶ ὅπου βλέπουμε γύρω μας βία, κατάχρηση, ἐκμετάλλευση, ἰδιοτέλεια, ἀτομικὸ συμφέρον, ἔνταση, ταραχὴ καὶ σύγχυση, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ὅτι, ἂν ὑπῆρξε αὐτὴ ἡ ἀγάπη κάποια ἢ κάποιες στιγμές, αὐτὴ χάθηκε, ἐξανεμίστηκε, ἐξαφανίστηκε, δὲν ριζώθηκε στὰ βάθη τῆς ὕπαρξης.
Ὅταν ἀπουσιάζει ὁ Θεός, ἀπουσιάζει καὶ ἡ ἀγάπη.
Τὰ Χριστούγεννα μᾶς προσκαλοῦν, ἀγαπημένοι μου ἀδελφοί, καὶ μᾶς προκαλοῦν νὰ ξαναβροῦμε τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, νὰ ξαναβροῦμε αὐτὴν τὴν χαμένη ἀγάπη, νὰ ξαναβροῦμε ἔτσι τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, ποὺ τὸν ἔχουμε χάσει τελείως.
Τὰ Χριστούγεννα μᾶς προσκαλοῦν νὰ ἀγαπήσουμε καὶ πάλι τὸν Θεό, γιὰ νὰ ἀγαπήσουμε καὶ πάλι τὸν ἄνθρωπο, τὸν κόσμο, τὴν ζωὴ τὴν ἴδια.
Ὄχι μόνο για μία ἡμέρα, ἀδελφοί μου, Χριστούγεννα!
Ὄχι μόνο γιὰ σήμερα Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα γιὰ πάντα»!
Προ της απολύσεως ο κ. Συμεών μεταξύ των άλλων υπογράμμισε:
«Οφείλω να σας εξομολογηθώ ότι το χάραμα ερχόμενος για την χοροστασία, με πολλή συγκίνηση και με πολλή χαρά ένιωσα τη μυρωδιά του φαγητού στο Πνευματικό Κέντρο, στην οδό Σκληβανιώτου, όπως παντού τέτοια ώρα πριν τις 5, ευλογημένες γυναίκες, ευλογημένες ψυχές, εθελόντριες της αγάπης φρόντισαν, πριν έρθουν στην Εκκλησία, πρωί πρωί, μέσα στη νύχτα χωρίς να λογαριάσουν ούτε αν χαλάσει λίγο το μαλλί, ούτε αν τσαλακωθεί λίγο το ρούχο, ούτε αν πάρει λίγο μυρωδιά από το φαγητό, σηκώθηκαν μέσα στη νύχτα για να ετοιμάσουν και να μαγειρέψουν προκειμένου κανείς αδελφός μας να μην μείνει σήμερα, ούτε και σήμερα, χωρίς το χαρούμενο πιάτο της χαράς του φαγητού της εόρτιας τράπεζας. Τις ευγνωμονώ, φιλώ το χέρι τους με πολύ σεβασμό και με πολλή αγάπη και εξομολογούμαι ότι τη σημερινή Θεία Λειτουργία για τη σημερινή μου προσευχή ιδιαίτερα τη χάρισα σε αυτές τις γυναίκες, σε αυτές τις ψυχές που γέννησαν τον Χριστό μέσα στην κατσαρόλα, μέσα στη φωτιά της κουζίνας, μέσα στη διακονία της αγάπης».
Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων της Μητροπόλεως για την Εορτή των Χριστουγέννων και του Αγίου Δωδεκαημέρου, στο Αμφιθέατρο του Πνευματικού και Διοικητικού Κέντρου της Μητροπόλεως πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία και την παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών και πλήθους κόσμου, η μεγάλη εορταστική εκδήλωση με ύμνους και κάλαντα υπό τον τίτλο: «Χριστός γεννιέται χαρά στον κόσμο. Χριστούγεννα στη Μικρασία», από τους καθηγητές και τους μαθητές του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος «ΓΕΡΜΑΝΟΣ ο ΜΕΛΩΔΟΣ», υπό τον Διευθυντή του Ωδείου Δρ. κ. Ανδρέα Ιωακείμ.
Μαθητές και μαθήτριες του Ωδείου της Μητροπόλεως και των 10 παρατημάτων του στην Φθιώτιδα, μαζί με τους καθηγητές και τα μέλη της παραδοσιακής ορχήστρας της Μητροπόλεως παρουσίασαν ύμνους. Ευρωπαϊκά και παραδοσιακά κάλαντα από τις αλησμόνητες πατρίδες της Ιωνίας γης, εκδήλωση η οποία επισφράγισε τις επετειακές εκδηλώσεις της Μητροπόλεως για την επέτειο των 100 ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος μαζί με την πατρική του αγάπη και ευλογία διένειμε δώρα σε όλα τα παιδιά των κοινωνικοπρονοιακών δομών της Λαμίας, σε όλα τα παιδιά του Ωδείου, του Προτύπου Εκκλησιαστικού Σχολείου Λαμίας, καθώς και σε όλα τα παιδιά των ιερέων της πόλεως Λαμίας και των περιχώρων.
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου
