Την Κυριακή 5 Ιουνίου το πρωί, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Παλαιό Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ιερομάρτυρος Αρσενίου Επισκόπου Βεροίας, ο οποίος μαρτύρησε τον 15ο αιώνα, στον πλάτανο έξω από την Παλαιά Μητρόπολη.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Δράμας κυρού Παύλου. Ο αοίδιμος Ιεράρχης υπήρξε γνήσιο τέκνο της Αποστολικής Εκκλησίας της Βεροίας. Έλαβε τους δύο βαθμούς της Ιερωσύνης στον Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας από τον μακαριστό μητροπολίτη Βεροίας κυρό Παύλο. Υπηρέτησε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας και διετέλεσε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Σουμελά. Εξελέγη, ως κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Μητροπολίτης Δράμας. Οι σχέσεις του με την Ιερά μας Μητρόπολη υπήρξαν πάντοτε στενότατες και θερμές.
Ο κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Διό γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον».
Ὁ λόγος τοῦ οὐρανοβάμονος ἀποστόλου Παύλου πρός τούς πρεσβυτέρους τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀκούσθηκε καί σήμερα στόν ἱερό αὐτό χῶρο τοῦ παλαιοῦ Μητροπολιτικοῦ ναοῦ τῆς Βεροίας, τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Παύλου καί Πέτρου.
Ἀκούσθηκε σήμερα πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τούς τριακοσίους δεκαοκτώ ἁγίους καί θεοφόρους Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι κατατρόπωσαν τόν Ἄρειο, πού ὡς «λύκος βαρύς», ὅπως ἀκριβῶς προεῖπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προσπαθοῦσε νά ἀποσπάσει τούς μαθητές «ὀπίσω αὐτοῦ» καί νά τούς χωρίσει μέ τίς αἱρετικές καί βλάσφημες διδασκαλίες του γιά τό πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Ἀκούσθηκε σήμερα, πού ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει ἕναν μάρτυρα ἐπίσκοπό της, τόν ἅγιο Ἀρσένιο μητροπολίτη Βεροίας, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε κατά τήν πρώτη ἅλωση τῆς πόλεώς μας ἀπό τούς Τούρκους, μέσα σέ αὐτόν τόν ναό, καί ἀπαγχονίσθηκε, κατά τήν παράδοση, στόν πλάτανο ὁ ὁποῖος βρίσκεται ἔξω ἀπό τόν ναό.
Ἀκούσθηκε σήμερα, πού ἡ τοπική μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν ἕκτη ἐπέτειο τῶν νέων ἐγκαινίων τοῦ περικαλλοῦς καί ὑπερλάμπρου αὐτοῦ ναοῦ, ὁ ὁποῖος μετά ἀπό πολλούς κόπους καί μόχθους καί προσπάθειες ἀνακαινίσθηκε καί ἀποκαταστάθηκε ἀπό τίς καταστροφές καί τίς φθορές πού εἶχε ὑποστεῖ τόσο ἐξαιτίας τῆς μετατροπῆς καί τῆς χρήσεώς του ὡς τέμενος, ὅσο καί κατά τή διάρκεια τῶν πολλῶν ἐτῶν κατά τά ὁποῖα εὑρίσκετο ἐγκαταλελειμένος καί σέ ἐρειπιώδη κατάσταση.
Ὁ λόγος ὅμως τοῦ μεγάλου ἀποστόλου Παύλου ἰσχύει καί γιά μᾶς, ἰδιαιτέρως κατά τή σημερινή Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἐγκαινιάζουμε μέ τήν ἀρχιερατική θεία Λειτουργία τά ΚΗ´ Παύλεια πρός τιμήν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, καί μᾶς καλεῖ ὡς πνευματικός μας πατέρας νά εἴμεθα σέ ἐγρήγορση, νά μήν ἀδρανοῦμε καί νά μήν ἀδιαφοροῦμε γιά τήν πνευματική μας κατάσταση καί πρόοδο, ἀλλά καί γιά τούς κινδύνους πού ἐλλοχεύουν γιά τήν ψυχή μας καί τή σωτηρία της.
Μᾶς καλεῖ νά εἴμεθα προσεκτικοί, ἔχοντας πάντοτε κατά νοῦν τούς κόπους καί τίς θυσίες τίς ὁποῖες ἔκανε καί ὁ ἴδιος ἀλλά καί οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ἅγιοι ἱεράρχες καί οἱ ἅγιοι μάρτυρες, γιά νά διατηρήσουν τήν ὀρθόδοξη πίστη καί νά τήν κληροδοτήσουν καί σέ μᾶς.
Καί θά πρέπει νά μήν ξεχνοῦμε ποτέ ὅτι ἡ διατήρηση τῆς πίστεως στόν Χριστό καί ἰδιαιτέρως τῆς ὀρθοδόξου πίστεως δέν ἦταν μία εὔκολη καί ἁπλῆ ὑπόθεση. Ἀπαιτοῦσε θυσίες καί κόπους καί μαρτύρια, διότι ἡ Ἐκκλησία ἐδιώκετο, ἡ πίστη συκοφαντεῖτο, οἱ καιροί ἦταν χαλεποί καί οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, καί οἱ ἐσωτερικοί καί οἱ ἐξωτερικοί, προσπαθοῦσαν νά τήν βλάψουν καί νά τήν κλονίσουν.
Μπορεῖ γιά ἐμᾶς νά εἶναι ἁπλό νά πιστεύουμε στόν Χριστό, νά εἴμεθα ἐλεύθεροι νά ἐκκλησιαζόμεθα ἤ νά μετέχουμε στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, σέ σημεῖο μάλιστα πού νά μήν ὑπολογίζουμε ἤ καί νά ὑποτιμοῦμε τή σημασία καί τή σπουδαιότητά τους, ἀλλά γιά τούς ἀποστόλους, γιά τούς πατέρες καί τούς ἁγίους, οἱ συνθῆκες ἦταν δύσκολες καί πολλές φορές ἐπικίνδυνες.
Καί ὄχι μόνο στό μακρινό παρελθόν ἀλλά καί στήν ἐποχή τῶν πατέρων καί τῶν προγόνων μας, πού ἔζησαν πρίν ἀπό 100 χρόνια στή Μικρά Ἀσία καί εἶδαν τούς ναούς τους νά καταστρέφονται καί τίς εἰκόνες καί τά ἱερά λείψανα τῶν ἁγίων νά παραδίδονται στή φωτιά· πού εἶδαν τούς ἐπισκόπους τους καί τούς ἱερεῖς τους νά φυλακίζονται καί νά σύρονται στό μαρτύριο, ὅπως ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης, γιά τήν πίστη στόν Χριστό, γιά τήν πίστη πού κράτησε ὄρθιο τόν Ἑλληνισμό καί δέν τόν ἄφησε νά ἀφομοιωθεῖ μέ τόν ἀλλόθρησκο κατακτητή.
Ὅλες αὐτές τίς θυσίες ἀλλά καί τό παράδειγμα τῶν πατέρων μας θά πρέπει νά τό ἐνθυμούμεθα πάντοτε, ἰδιαιτέρως ὅμως φέτος πού τιμοῦμε, καί στό πλαίσιο τῶν ΚΗ´ Παυλείων, τήν ἐπέτειο τῶν 100 χρόνων ἀπό τή Μικρασιατική καταστροφή, ὥστε νά ἐνισχυόμεθα στόν ἀγώνα μας γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή ἀλλά καί γιά νά δικαιώνουμε τίς δικές τους προσπάθειες, τούς δικούς τους κόπους καί τίς δικές τους ἀγωνίες γιά νά μεταδώσουν τήν πίστη καί τήν ἀγάπη στόν Χριστό καί σέ μᾶς.
Σήμερα ὅμως μνημονεύουμε καί τούς κόπους καί τίς προσπάθειες καί τούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ποιμνίου του καί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Δράμας κυροῦ Παύλου, τελώντας τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς του.
Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δράμας Παῦλος, ὑπῆρξε σάρξ ἐκ τῆς σαρκός τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Γεννήθηκε στή Νάουσα, χειροτονήθηκε στήν Ἱερά Μητρόπολή μας διάκονος καί πρεσβύτερος ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Παῦλο, τόν ἀείμνηστο, καί διακόνησε τήν τοπική μας Ἐκκλησία ἐπί 20 καί πλέον ἔτη μέ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἀφοσίωση στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Διακρινόταν πάντοτε γιά τήν ἀγάπη του πρός τίς ἀλησμόνητες πατρίδες τοῦ Πόντου καί τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, πρός τήν ἱστορία καί τόν πολιτισμό τους, τούς ἁγίους καί τούς μάρτυρές τους.
Τήν ἀγάπη του αὐτή τήν ἀπέδειξε ὡς κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας μέ τή διακονία του ἀρχικά στόν ἱερό ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου καί στή συνέχεια ὡς ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, θέση ἀπό τήν ὁποία ἀγωνίσθηκε καί ἐκεῖνος γιά τά δίκαια τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλά καί μέ τίς μελέτες του γιά τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας στόν Πόντο.
Τήν ἀπέδειξε ὅμως ἀκόμη περισσότερο ὡς Μητροπολίτης Δράμας μέ τίς προσκυνηματικές ἐπισκέψεις του στόν Πόντο, στήν ἱστορική Μονή τῆς Παναγίας Σουμελᾶ καί τά ἄλλα ἱστορικά μοναστήρια τοῦ Πόντου, ἀλλά καί μέ τήν ἀνέγερση τοῦ πρώτου ἱεροῦ ναοῦ πρός τιμήν τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης, τοῦ ἀπό Δράμας, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε κατά τή Μικρασιατική καταστροφή, καί τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε διάδοχος.
Ἱεράρχης δραστήριος καί ἀγωνιστής ἐργάσθηκε μέ ἀγάπη καί πιστότητα στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, σέ ὅποια θέση καί ἄν βρέθηκε, προασπιζόμενος πάντοτε τά δίκαια καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου.
Ὁ Θεός θέλησε νά τόν πάρει πρόωρα, γιά τά ἀνθρώπινα μέτρα, κοντά του, ἀποστερώντας τήν Ἱερά Μητρόπολή του καί τήν Ἐκκλησία ἀπό ἕναν στοργικό ποιμένα καί ρέκτη ἱεράρχη, ὁ ὁποῖος εἶχε νά προσφέρει ἀκόμη πάρα πολλά. Πιστεύουμε ὅμως καί εὐχόμεθα ὅτι καί ἀπό τήν οὐράνια πατρίδα, στήν ὁποία τώρα μετέστη, θά εὔχεται γιά τήν Ἐκκλησία καί τό ποίμνιό του καί γιά ὅλους ὅσους τόν ἀγάπησαν καί συνδέθηκαν μαζί του.
Ἐμεῖς θά ἔχουμε πάντοτε τήν ἀνάμνηση τῆς τελευταίας ἐπισκέψεώς του στήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί μάλιστα σ᾽ αὐτόν τόν ἱερό ναό καί στήν ἐπαρχία μας κατά τόν ἑορτασμό τῆς ἐπετείου τῶν 200 χρόνων ἀπό τό ὁλοκαύτωμα τῆς Ναούσης καί θά εὐχόμεθα μέ ἀγάπη γιά τήν ἀνάπαυση τῆς μακαρίας ψυχῆς του.