Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος επεσήμανε ότι «η Μαρία Μαγδαληνή είχε την ευκαιρία και τη χάρη να συναντήσει τον ίδιο το Χριστό, να θεραπευτεί από Αυτόν, να πιστέψει σ’ Αυτόν ως Μεσσία και Λυτρωτή αλλά και να μείνει κοντά στη Παναγία Μητέρα μας όπως οι άλλες μαθήτριες οι οποίες είχαν το θάρρος και την τόλμη να είναι πάντα κοντά Του και μάλιστα ήταν αυτές που τόλμησαν να φτάσουν μέχρι και τον Γολγοθά σε αντίθεση με τους μαθητές. Οι μαθήτριες όπως και η Μαγδαληνή τόλμησαν να αναζητήσουν τον Χριστό για να επιτελέσουν τα καθήκοντα της ταφής και ο Κύριος επιβράβευσε αυτήν την τόλμη, το θάρρος και την πιστότητα φέρνοντας ένα ξεχωριστό αποτέλεσμα καθώς σύμφωνα με τη παράδοση η Μαρία Μαγδαληνή έγινε η πρώτη που αναγνωρίζει τον ίδιο το Χριστό γίνοντας η ίδια κήρυκας της Αναστάσεως του Χριστού.»
Σε άλλο σημείο ο Σεβ. Ιγνάτιος τόνισε ότι «ο Χριστός διαχρονικά ελκύει τις ανθρώπινες ψυχές ανδρών και γυναικών με τον ίδιο τρόπο όπως και τότε, αυτό είναι μέρος της παραδόσεως μας, ακόμα και το φιλανθρωπικό έργο το οποίο επιτελείται μέσα στην Εκκλησία βασίζεται στη τόλμη και το θάρρος αυτών των γυναικών που έχουν την ευαισθησία της αγάπης και προσφοράς, στις γυναίκες που αφιερώνονται ολοκληρωτικά στον Θεό δημιουργώντας τον γυναικείο μοναχισμό, ο οποίος βιώνει άνθιση στην Ελλάδα, ο οποίος κρατάει ζωντανά και ανοικτά τα μοναστήρια μας, φιλοξενεί ανθρώπους δίνοντας κουράγιο σε πολλές ψυχές αλλά βεβαίως, και το ενοριακό έργο δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί δίχως το θάρρος αυτών των γυναικών οι οποίες κρατούν ζωντανό το έργο της Εκκλησίας».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος έκανε αναφορά στην εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης τονίζοντας ότι «μέσω της τεχνολογίας, της επιστήμης και της απελευθέρωσης των ηθών και των κανόνων, οι άνθρωποι πίστευαν ότι θα έφερναν αποτελέσματα ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ τους καθιστώντας τον άνθρωπο κύριο του εαυτού του και του κόσμου, φέρνοντας τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς η βία περισσεύει στο κόσμο, οι γυναίκες γίνονται καθημερινά τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, η βία επικρατεί ακόμα και στα μικρά παιδιά, στους νέους και εφήβους…Άραγε πιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών που θα έφερνε χαρά στους ανθρώπους, που θα σταματούσε του πολέμους, θα έλυνε το πρόβλημα της πείνας;…η διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους μεγαλώνει. Αυτό που λείπει στις ημέρες μας από τους ανθρώπους είναι το Ιερό και το Θείο και όχι η λύση της λογικής. Χρειάζεται στην εποχή μας να βρεθούν μυροφόρες για να κηρύξουν την Ανάσταση του Χριστού, να δείξουν έμπρακτα την πίστη τους, να είναι κοντά στους ανθρώπους φέρνοντας το μύρο της αγάπης σε κάθε ψυχή. Αυτό μας θυμίζει η παράδοση μας, όσοι βρίσκονται κοντά στο Χριστό βρίσκουν τη δύναμη να θεραπευτούν αλλά και να θεραπεύσουν»