Το Μήνυμα της Κυριακής: «Ο άλλος αδελφός μου» – Κυριακή Β’ Νηστειών
Ο Ευαγγελικός λόγος της Κυριακής
Το Μήνυμα της Κυριακής Β’ Μηστειών, Κυριακή 20 Μαρτίου 2022, από την Ι. Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής:
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Μάρκος κάνει λόγο για τέσσερις φίλους, οι οποίοι όταν άκουσαν ότι ο Χριστός βρισκόταν σ’ ένα σπίτι στην πόλη τους, την Καπερναούμ, αμέσως σκέφτηκαν τον παραλυτικό φίλο τους.
Ἔσπευσαν, λοιπόν, νά τόν φορτωθοῦν μ’ ἕνα κρεβάτι στούς ὤμους τους, γιά νά προσεγγίσουν τόν Διδάσκαλο, πιστεύοντας στό θαῦμα. Φθάνοντας στό σπίτι ὅπου φιλοξενοῦνταν ὁ Χριστός, εἶδαν πλῆθος λαοῦ, τόσο ὥστε δέν μποροῦσε κανείς οὔτε στήν πόρτα νά σταθεῖ, ὄχι νά περάσει. Δέν ἀπογοητεύονται ὅμως, οὔτε παραιτοῦνται ἀπό τόν στόχο τους. Ἀναζητοῦν λύση καί τή βρίσκουν. Σκαρφαλώνουν στίς στέγες τῶν γειτονικῶν σπιτιῶν, πάντα μέ τόν παράλυτο στούς ὤμους, ξηλώνουν ἕνα σημεῖο τῆς στέγης καί κατεβάζουν τόν φίλο τους μέ τό κρεβάτι, ἀκριβῶς μπροστά στόν Χριστό, ὁ ὁποῖος διδάσκει στόν λαό.
Ποιά ἡ ἀντίδραση τοῦ Χριστοῦ μας; Βλέποντας ὁ Κύριος τήν τόση πίστη, τῶν τεσσάρων ἀνδρῶν πού τόσα ὑπέμειναν καί κοπίασαν χάριν τοῦ φίλου τους, ἀλλά καί τοῦ ἴδιου τοῦ παραλυτικοῦ, ὁ ὁποῖος συμφώνησε σέ αὐτή τήν παράξενη μεταφορά, χαρίζει δώρημα θαυμαστό στόν παραλυτικό, χάριν τοῦ ὁποίου ὅλοι ἐνήργησαν. Δέν τόν θεραπεύει μόνο, ἀλλά κάνει κάτι πολύ ἀνώτερο.
Τόν διαβεβαιώνει: «τέκνο, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»! Θέλει ὁ Χριστός νά καταδείξει ὅτι αἰτία τῆς ἀσθένειας καί τῆς φθορᾶς εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία πρέπει προηγουμένως νά ἐξαλειφθεῖ γιά νά καταστεῖ ὁ ὅλος ἄνθρωπος ὑγιής. Συνάμα δέ, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, διαβεβαιώνει τούς Φαρισαίους καί γιά τό ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ θεοῦ, ἀφοῦ κατά τήν ὁμολογία τους μόνον ὁ Θεός μπορεῖ καί συγχωρεῖ ἁμαρτίες.Στή σημερινή περικοπή ἀναδεικνύεται τό πόσο σημαντικό εἶναι νά νοιαζόμαστε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, νά ἐνεργοῦμε ὁ ἕνας ὑπέρ τοῦ ἄλλου, νά θυσιαζόμαστε ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον. Ὁ παραλυτικός μόνος του δέν τόλμησε ν’ ἀρθρώσει λόγο καί νά ζητήσει κάτι. Ὅ,τι τοῦ χαρίζεται, τοῦ δίνεται κατόπιν αἰτήματος ἄλλων, καί μάλιστα τῶν φίλων του, χάρη στήν πίστη τῶν ὁποίων τελικά διευκολύνονται τά πάντα.
Εἶναι ὁ τρόπος πού πορεύεται ἡ Ἐκκλησία ἀνά τούς αἰῶνες, διδάσκοντάς μας: «μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος». Εἶναι ὁ τρόπος πού ἔχει δομήσει τή λατρεία της ἐπιμένοντας στήν κοινή προσευχή, νά μᾶς βάζει νά προσευχόμαστε ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, γιά ν’ ἀναδείξει τό πόσο τελικά ὁ Θεός ἐπευλογεῖ τήν προσευχή ὑπέρ τοῦ ὅποιου ἄλλου, τοῦ πλησίον μας, τοῦ ἀδελφοῦ μας!
