Το θλιβερό καθήκον του μητροπολίτη Πατρών
Στην Πάτρα επέστρεψε για λίγες ώρες από την Αθήνα όπου βρίσκεται αυτές τις ημέρες, συμμετέχοντας στις συνεδριάσεις της Ι.Σ.Ι., ο μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, προκειμένου να επιτελέσει ένα θλιβερό καθήκον.  
Dogma Newsdesk
Στην Πάτρα επέστρεψε για λίγες ώρες από την Αθήνα όπου βρίσκεται αυτές τις ημέρες, συμμετέχοντας στις συνεδριάσεις της Ι.Σ.Ι., ο μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, προκειμένου να επιτελέσει ένα θλιβερό καθήκον.
Ο μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος προέπεμψε από τον Ιερό Ναό Αγ. Αθανασίου Μαυρομανδήλας Πατρών, τον 19χρονο στρατιώτη Φώτη Ανδρικόπουλο, που έχασε την ζωή του, στο τραγικό δυστύχημα στον Βόλο.
Απευθυνόμενος προς τον νεκρό πεζοναύτη ο μητροπολίτης Πατρών είπε: «Καθώς από το στρατόπεδο που υπηρετούσες φτερούγισες έξαφνα και βιαστικά για τον ουρανό, πολυαγαπημένο μας παιδί Φώτη, για να συναντήσεις τους άλλους Αγγέλους του Θεού, έφτανε τούτο το μήνυμα της αναχωρήσεώς σου από τον ψεύτικο κόσμο μας στην Πάτρα, στην Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο.
Εμείς συγκλονιστήκαμε γιατί φεύγεις από κοντά μας και αισθανόμαστε έντονη την απουσία σου, συνοδεύοντας στον ανθρώπινο πόνο τους αγαπητούς μας γονείς σου και τις αδελφές σου, γιατί φεύγει από κοντά μας ένα διαμάντι που έλαμπε από κάθε πλευρά.
Ένα παιδί γεμάτο ζωή με αγνή καρδιά, αγάπη για τον Χριστό και την Ελλάδα. Κάθε φορά παιδί μου, που γονάτιζες στο πετραχήλι του πνευματικού σου για να εξομολογηθείς και μετείχες στο Ποτήριο της Ζωής, ζούσες την εμπειρία της Αναστάσεως, την οποία τώρα βιώνεις με τρόπο μοναδικό και ξεχωριστό ευρισκόμενος ήδη στον ουρανό. Καθώς ερχόμουν να σε αποχαιρετίσω μαζί με τους γονείς σου και όλον αυτό τον κόσμο, με τους συστρατιώτες σου που θρηνούν γύρω από το φέρετρό σου, μαζί με την στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του τόπου μας, σκεφτόμουν τι λόγους να πω στους γονείς σου και τότε σαν να σε άκουσα να μου λες: «Πες πάτερ, επειδή δεν μπορώ να μιλήσω με το χοϊκό στόμα πιά, ότι εδώ που είμαι δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχει λύπη, δεν υπάρχει στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Είμαι ελεύθερος, είμαι χαρούμενος, ψάλλω μαζί με τους Αγγέλους αυτή την ώρα που εσείς με αποχαιρετάτε, το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».
Και κατέληξε: «Παιδί μου καθώς κρατάς αυτή την ώρα την εικόνα της Αναστάσεως και είσαι τυλιγμένος με την Ελληνική Σημαία αισθάνομαι βαθειά την ανάγκη να σε ευχαριστήσω και να σε επαινέσω για ό,τι ήσουν όλα αυτά τα χρόνια που έζησες σε αυτήν εδώ την γη, έστω και ας είναι λίγα, μόνο 19. Ήσουν ένα γνήσιο παιδί της Αγίας μας Εκκλησίας. Ένα γνήσιο Ελληνόπουλο.
Σε μακαρίζω γιατί φεύγεις κρατώντας αυτές τις δυο μεγάλες αγάπες. Τον Χριστό και την Ελλάδα. Όσο ζούσες επάνω στην γη ήσουν η χαρά και το καμάρι όλων μας και ιδιαίτερα των γονιών σου και των αδελφών σου. Τώρα παιδί μου σε παρακαλώ, από τον ουρανό που βρίσκεσαι, να είσαι η παρηγοριά τους. Καλή Ανάσταση πολυαγαπημένο μας παιδί».
