Dogma Newsdesk
Κατατέθηκε και πάλι στην Βουλή από τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων η τροπολογία για την μεταρρύθμιση του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ν. 590/1977) σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης με σημαντικές αλλαγές, τις οποίες εισηγήθηκε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος.
Η τροπολογία αυτή είχε κατατεθεί και την περασμένη εβδομάδα εκπρόθεσμα σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Υποδομών και αποσύρθηκε.
Πρόκειται για μια σειρά ενεργειών που «λύνουν» τα χέρια της Εκκλησίας σε κομβικά σημεία της διοίκησης αν και ορισμένοι θέλησαν να την κατηγορήσουν για «ιερές μπίζνες» αρνούμενοι ουσιαστικά στην Εκκλησία της Ελλάδος το δικαίωμα της αυτορύθμισης και αυτοδιαχείρισης των του οίκου της.
ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 19:29 Το νομοσχέδιο στο οποίο έχει ενταχθεί η σχετική τροπολογία θα ενταχθεί προς συζήτηση στη Βουλή αύριο Τετάρτη 15/1 το πρωί
Η υπουργική τροπολογία εδώ
Με τις ρυθμίσεις που προτείνονται από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ρυθμίζονται γίνονται σαφέστεροι οι διακριτοί ρόλοι Εκκλησίας και Πολιτείας, διευκολύνεται η λειτουργία των παλαιών και νέων εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, δίνεται η δυνατότητα να αξιοποιηθεί με πιο ευέλικτο τρόπο η εκκλησιαστική περιουσία σε περιφερειακό επίπεδο για κοινωφελείς σκοπούς.
Σε ό,τι αφορά την εκκλησιαστική περιουσία το υπάρχον σύστημα έκδοσης κανονισμών στον Νόμο 590/1977 (άρθρο 46) προέβλεπε αρμοδιότητα της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, η οποία συνέρχεται σε τακτική συνεδρίαση μία φορά το έτος, να εκδίδει κανονισμούς γενικής ισχύος για τη διαχείριση του συνόλου της μοναστηριακής, μητροπολιτικής, ενοριακής περιουσίας με ισχύ για όλες τις Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Από το 1977 που τέθηκε σε ισχύ ο Νόμος 590/1977 και μέχρι σήμερα η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος ουδέποτε ψήφισε τέτοιο Κανονισμό.
Όπως μάλιστα αναφέρει η αιτιολογική έκθεση, επειδή μέχρι σήμερα δεν έχουν εκδοθεί εσωτερικοί Κανονισμοί από την Ιεραρχία της Εκκλησίας για την διαχείριση της περιουσίας της, ισχύουν οι υφιστάμενες ρυθμίσεις σε κρατικούς νόμους, οι οποίες «έχουν μείνει αμετάβλητες εδώ και δεκαετίες (π.χ. π.δ. της 1/5.3.1932, β.δ. της 12/23.2.1948) και κινούνται σε απαρχαιωμένο πλαίσιο».
Με την νέα ρύθμιση, η κάθε Μητρόπολη, Μονή κ.λπ. έχει δυνατότητα να προτείνει την έκδοση δικού της κανονισμού, που είναι προσαρμοσμένος στις ανάγκες της και τοπικές ιδιαιτερότητες, ο οποίος εγκρίνεται από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, που συνεδριάζει κάθε μήνα.
Η Ιεραρχία συνεχίζει να είναι αρμόδια για Κανονισμούς διαχείρισης της περιουσίας, που θα έχουν διατοπική ισχύ σε όλη την περιοχή δικαιοδοσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η τροπολογία καθιστά πιο σαφείς τους διακριτούς ρόλους Εκκλησίας και Πολιτείας. Διευκρινίζει ότι επειδή οι φορείς της ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως και των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων, που είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου δεν χρηματοδοτούνται ούτε επιχορηγούνται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, δεν είναι τμήμα της Δημόσιας Διοίκησης ούτε εντάσσονται στους φορείς του δημόσιου τομέα, εκτός εάν υπάρχει ειδική πρόβλεψη σε νόμο και για συγκεκριμένα ζητήματα.
Ξεκαθαρίζεται επίσης ότι δεν καταργείται καμία διάταξη που προβλέπει έλεγχο του Κράτους στα οικονομικά της Εκκλησίας, ενώ προτίθεται επίσης ρήτρα ότι εάν φορέας της Εκκλησίας επιχορηγηθεί ή χρηματοδοτηθεί για έργο του από εθνικούς ή ευρωπαϊκούς πόρους υπόκειται στις ίδιες υποχρεώσεις και ελεγκτικές διαδικασίες με τους κρατικούς φορείς.
Επειδή δημιουργήθηκε σχετικό ζήτημα με αφορμή γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους η τροπολογία διευκρινίζει επίσης
α) ότι τα εκκλησιαστικά ιδρύματα μπορούν να είναι ξεχωριστά νομικά πρόσωπα, εφ’ όσον προβλέπεται στον ιδρυτικό τους κανονισμό (αλλιώς είναι απλές υπηρεσίες των Ιερών Μητροπόλεων) και
β) ότι οι εκκλησιαστικοί οργανισμοί (Μητροπόλεις, Μονές κ.λπ.) μπορούν να ιδρύουν εταιρείες με αποκλειστικό σκοπό την υποστήριξη του θρησκευτικού, μορφωτικού, πολιτιστικού και φιλανθρωπικού τους έργου, στις οποίες μάλιστα ρητώς απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμμετοχή ιδιωτών ή νομικών προσώπων κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Η τροπολογία διευκολύνει και την τακτοποίηση του ιδιοκτησιακού ζητήματος Μητροπολιτικών κτιρίων, Μονών, Ναών κυρίως σε περιοχές υποδοχής προσφύγων της Βόρειας Ελλάδας, που είχαν χτιστεί από ετών σε ακίνητα, τα οποία ανήκουν σε Δήμους, ώστε να μπορούν να μεταβιβασθούν από τον Ο.Τ.Α. στο εκκλησιαστικό νομικό πρόσωπο, αλλά διευκολύνει και το αντίστροφο, την μεταβίβαση ακινήτων της Εκκλησίας προς το Δημόσιο, ΟΤΑ κ.λπ. για κοινωφελείς σκοπούς.
Τέλος, θεσπίζεται ένα σαφές πλαίσιο λειτουργίας, που αφορά κυρίως τους ιδιωτικούς Ναούς και επιβεβαιώνεται (υπάρχει παρόμοια πρόβλεψη και σε νόμο του 1940) ότι οι Ιεροί Ναοί που έχουν εγκαινιασθεί από ορθόδοξο Μητροπολίτη δεν μπορούν να διατεθούν ή χρησιμοποιηθούν από άλλη ετερόθρησκη ή ετερόδοξη ή και ομόδοξη θρησκευτική κοινότητα ή θρησκευτικό λειτουργό χωρίς την άδειά του και σε περίπτωση παράβασης σφραγίζονται ή απαλλοτριώνονται.