Ο Παναγιώτατος επισημαίνει ότι «ο Ναός της του Θεού Σοφίας διακηρύττει, με μοναδικόν τρόπον ότι η χριστιανική ναοδομία είναι ανυπέρβλητος θεολογική γλώσσα, η οποία διά της αρχιτεκτονικής εμπνεύσεως εκφράζει ορθοτόμως την πίστιν της Εκκλησίας εις τον Τριαδικόν Θεόν, εις την πανσωστικήν ενσάρκωσιν του Θεού Λόγου και εις την εσχατολογικήν πλήρωσιν και την πληρότητα της Θείας Οικονομίας εν τη Βασιλεία του Θεού». Γι’ αυτό, κατά τον Παναγιώτατο, «ουδεμία παρέμβασις εις το οικοδόμημα δύναται να επικαλύψη, να αλλοιώση ή να εξαφανίση το ευάγγελον μήνυμα και την αποστολήν του Ναού, περί του οποίου έχει σαφώς λεχθή, ότι αποτελεί «την αρχιτεκτονικήν διατύπωσιν του δόγματος της Χαλκηδόνος» ήγουν της πίστεως εις το «αεί μυστήριον» της Θεανθρωπινότητος, εις την ένωσιν και αλληλοπεριχώρησιν, εν τω ενί προσώπω του Θεού Λόγου, της θείας και ανθρωπίνης φύσεως, «ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως»».
Στην συνέχεια της επιστολής του, ο κ. Βαρθολομαίος διακηρύσσει ότι, υπό την έννοια αυτή, «μόνον η χρήσις του υπερόχου τούτου ιερού οικοδομήματος ως χριστιανικού ναού ανταποκρίνεται εις την ουσίαν του και την λυτρωτικήν μαρτυρίαν του. Εις αυτόν τον πανίερον χώρον, τα πάντα υμνούν τον Χριστόν, τον ένσαρκον Λόγον, τον εν αρχή και τον ερχόμενον. Η αλήθεια αύτη, η οποία αποτελεί τον πυρήνα της χριστιανικής πίστεως ες τον εν Τριάδι Θεόν, απορρίπτεται από το Ισλάμ. Οι μουσουλμάνοι πιστοί προσηύχοντο μετά την μετατροπήν της Αγίας Σοφίας εις τέμενος, επί 481 έτη, εντός ενός χριστιανικού ναού, εν ατμοσφαίρα χριστιανική, γενικώς και όχι μόνον λόγω των αγιογραφιών, αι οποίαι επεκαλύφθησαν. Η μόνη χρήσις, η οποία σέβεται και αναδεικνύει την αλήθειαν και την ιεράν αποστολήν της Αγίας Σοφίας, είναι η λειτουργία της ως χριστιανικού ναού».
Περαίνοντας την επιστολή του ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης παρατηρεί ότι «ο ναός της του Θεού Σοφίας ως αρχιτεκτονική αποτύπωσις της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους και συμπάσης της κτίσεως ανήκει εις ολόκληρον την ανθρωπότητα. Η αναγνώρισίς του ως μνημείου παγκοσμίου πολιτιστικής κληρονομιάς εκφράζει εμμέσως και αυτήν την αλήθειαν και δεν συνδέεται μόνον με το απαράμιλλον μεγαλείον του αρχιτεκτονήματος, με την αγιογράφησιν και τον διάκοσμόν του».