Βεροίας από τη Θεσσαλονίκη: «στόν Σταυρό καλούμεθα νά ζυγίσουμε τό κέρδος τοῦ κόσμου καί τή ζημία τῆς ψυχῆς μας»- Φωτος
Την Κυριακή 23 Μαρτίου, Γ´των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων προεξήρχε σε αρχιερατικό συλλείτουργο και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αγίου Δημητρίου
Την Κυριακή 23 Μαρτίου, Γ´των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων προεξήρχε σε αρχιερατικό συλλείτουργο και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αγίου Δημητρίου, Πολιούχου Θεσσαλονίκης, αντεποκρινόμενος σε ευγενική πρόσκληση του επιχώριου Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκη κ. Φιλοθέου, ο οποίος συλλειτούργησε μαζί του.
Στο τέλος της θείας Λειοτυργίας τελέστηκε η καθιερωμένη τελετή της προσκυνήσεως του Τιμίου Σταυρού.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Πρίν ἀπό τρεῖς ἑβδομάδες ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς προσεκάλεσε νά διαπλεύσουμε «τό τῆς νηστείας μέγα πέλαγος», ἕνα πέλαγος ὁ διάπλους τοῦ ὁποίου διαρκεῖ ἕξι ἑβδομάδες, καί ἐμεῖς, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, εὑρισκόμεθα ἤδη εἰς τό μέσον του.
Καί ὅπως, ὅταν ἀναλαμβάνουμε κάποιο ἔργο μεγάλης διαρκείας ἤ ὅταν ἐπιχειροῦμε νά διεκπεραιώσουμε μία δύσκολη ὑπόθεση, διερωτώμεθα, μετά ἀπό κάποιο διάστημα, ἐάν ἀξίζει τόν κόπο καί τήν ταλαιπωρία ἡ προσπάθεια, μέ τόν ἴδιο τρόπο μπορεῖ κάποιοι ἀπό ἐμᾶς νά διερωτώμεθα ἐάν ἀξίζει τόν κόπο αὐτός ὁ πνευματικός διάπλους καί ὁ ἀγώνας πού ἔχουμε ἀναλάβει ἤ θά ἦταν προτιμότερο νά ἀφιερωθοῦμε στίς ὑποθέσεις μας καί στή ζωή μας καί νά ἀδιαφορήσουμε γιά τά πνευματικά.
Στήν ἐνδόμυχη αὐτή ἐρώτηση πού μᾶς ὑποβάλλει ὁ πονηρός, προκειμένου νά μᾶς πείσει ὅτι ἄδικα κοπιάζουμε, ἀπαντᾶ ὁ Χριστός μέ μία ἄλλη ἐρώτηση. Τήν ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα: «Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Ποιά ὠφέλεια ἔχει ὁ ἄνθρωπος, ἐάν κερδίσει ὅλο τόν κόσμο καί χάσει τήν ψυχή του;
Ρητορική ἡ ἐρώτηση καί αὐτονόητα ἀρνητική ἡ ἀπάντηση. Κέρδος καί ζημία, οἱ δύο ὅροι πού κυριαρχοῦν στήν ἐρώτηση τοῦ Κυρίου μας. Κυριαρχοῦν ὅμως καί στή ζωή μας, γιατί γύρω ἀπό αὐτούς περιστρέφονται οἱ ἐπιδιώξεις καί οἱ προσπάθειες τοῦ κάθε ἀνθρώπου, καί προκαλοῦν διαμάχες ἀλλά καί ἀπογοητεύσεις. Γύρω ἀπό αὐτούς περιστρέφονται καί οἱ ἐπιδιώξεις τῶν ἐθνῶν καί τῶν λαῶν καί προκαλοῦν πολέμους καί κρίσεις, σκορπίζοντας δυστυχία στόν κόσμο.
Σήμερα ὅμως οἱ δύο αὐτοί ὅροι, τό κέρδος καί ἡ ζημία, ἔχουν ἄλλο νόημα καί ἄλλη σημασία, γιατί συνδυάζονται μέ τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τόν ὁποῖο ὑψώνει ἡ Ἐκκλησία μας γιά νά μᾶς ἐνισχύσει στόν ἀγώνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί τῆς νηστείας. Τόν ὑψώνει γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τή θυσία τοῦ Κυρίου μας γιά τή δική μας σωτηρία· γιά νά μᾶς ὑποδείξει τόν Σταυρό του ὡς «ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου», ἀλλά καί νά μᾶς καλέσει νά συνεχίσουμε, αἴροντας ὁ καθένας τόν δικό του σταυρό, προκειμένου νά φθάσουμε στό ποθητό τέρμα καί νά συναναστηθοῦμε μαζί του.
Κέρδος καί ζημία εἶναι οἱ δύο ὅροι πού θέτει ὁ Χριστός στό ἐρώτημά του καί μᾶς καλεῖ νά τούς σταθμίσουμε ὄχι μέ κοσμικά μέτρα, ὄχι μέ βάση τό πρόσκαιρο συμφέρον μας, ἀλλά μέ βάση τό δικό του θεϊκό μέτρο, τόν Σταυρό του.
«Ζυγός δικαιοσύνης εὑρέθη ὁ Σταυρός σου» ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας. Καί σέ αὐτόν τόν Σταυρό καλούμεθα νά ζυγίσουμε καί ἐμεῖς τό κέρδος τοῦ κόσμου καί τή ζημία τῆς ψυχῆς μας.
Προσωρινό τό κέρδος, γιατί ὁ κόσμος ἔρχεται καί παρέρχεται. «Ὁ κόσμος παράγεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ», γράφει ὁ ἠγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ἡ ψυχή ὅμως εἶναι αἰώνια, γι᾽ αὐτό καί εἶναι τραγική ἡ ἀπώλειά της.
Δέν εἶναι, λοιπόν, δυνατόν νά ἀφήσουμε τόν ἑαυτό μας νά ἐνδώσει στίς σειρῆνες τοῦ κόσμου καί νά ἑλκυσθεῖ ἀπό τό πρόσκαιρο κέρδος του, πού δέν εἶναι ἄλλωστε χωρίς κόπο καί χωρίς θυσίες. Γιατί τό κέρδος τοῦ κόσμου, γιά ὅσους τό ἐπιδιώκουν, ἀδιαφορώντας γιά τήν ψυχή τους, κατακτᾶται ὑπό τίς προϋποθέσεις πού ὁρίζει ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ὁ ὁποῖος εἶναι σκληρός δυνάστης καί τύραννος, καί τό μόνο πού τόν ἐνδιαφέρει εἶναι νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί νά μᾶς καταστήσει δεσμίους του.
Ἀντίθετα, ὁ ἀγώνας γιά νά κερδίσουμε τήν ψυχή μας καί τή σωτηρία της ἀπαιτεῖ, βεβαίως, θυσία καί κόπο, ἀλλά ἔχει συμπαραστάτη καί κυρηναῖο «τόν δι᾽ ἡμᾶς καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν» σταυρωθέντα Σωτήρα Χριστό, ὁ ὁποῖος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «ὁ ζυγός» του εἶναι «χρηστός» καί «τό φορτίον» του «ἐλαφρύ». Μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ἀκόμη καί ὅταν κλονιζόμεθα, εἶναι δίπλα μας γιά νά καταπαύσει τόν κλύδωνα. Ἀκόμη καί ὅταν πέφτουμε, μᾶς ἁπλώνει τό χέρι του γιά νά μᾶς σηκώσει. Ἀκόμη καί ὅταν ἁμαρτάνουμε καί παρακοῦμε τό θέλημά του, εἶναι πρόθυμος νά μᾶς συγχωρήσει διά τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί νά μᾶς ἐνδύσει καί πάλι τήν πρώτην στολήν». Ἀκόμη καί ὅταν τραυματιζόμεθα καί πληγωνόμεθα ἀπό τίς πτώσεις μας, εἶναι ἕτοιμος ὡς καλός Σαμαρείτης νά ἐπιδέσει τά τραύματά μας καί νά μᾶς θεραπεύσει μέσα στήν Ἐκκλησία του, προσφέροντάς μας ὡς «φάρμακον ἀθανασίας» τό Σῶμα του καί τό Αἷμα του. Ἀλλά ἀκόμη καί ὅταν δυσκολευόμεθα νά συνεχίσουμε τήν πορεία μας, βρίσκει τούς τρόπους καί τούς ἀνθρώπους, γιά νά μᾶς ἐνθαρρύνει καί νά μᾶς ἐνισχύει. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τό θέλουμε. Ἀρκεῖ νά προσπαθοῦμε καί νά τοῦ τό ζητοῦμε. Ἀρκεῖ νά ἐμπνεόμεθα ἀπό τήν ἀγάπη του καί νά ἀντλοῦμε δύναμη ἀπό τόν τίμιο καί ζωοποιό Σταυρό του, διά τοῦ ὁποίου μᾶς ἐξασφάλισε τή σωτηρία, γιά νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀλλά καί τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς μας, γιά νά κερδίσουμε τήν ψυχή μας «ὑπέρ ἧς Χριστός ἀπέθανε».
Αὐτήν τήν εὐχή ἐκφράζω καί ἐγώ ταπεινά μαζί μέ τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τόν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεο, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν καλωσύνη νά μέ προσκαλέσει τόσο στή χθεσινή ἐκδήλωση μνήμης γιά τόν ἀείμνηστο Ἄρχοντα Πρωτοψάλτη τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ ναοῦ τοῦ πολιούχου μας, Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο, ὅσο καί σήμερα γιά νά λειτουργήσω μαζί του καί νά σᾶς ὁμιλήσω.
Εὔχομαι τό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς νά τό διέλθουμε παίρνοντας δύναμη ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, παίρνοντας δύναμη ἀπό τόν Κύριό μας, ὁ ὁποῖος εἶναι πρόθυμος νά μᾶς συμπαρασταθεῖ γιά νά ἀποτινάξουμε τά πάθη τά ὁποῖα ἔχουμε, τίς ἀδυναμίες καί τίς ἁμαρτίες, ὥστε νά συναναστηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τή λαμπρά τῆς Ἀναστάσεώς του.
