Την Κυριακή 6 Νοεμβρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».
Μία ἀπό τίς πιό συγκλονιστικές ἐκφράσεις ἀγάπης πρός τόν Χριστό ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Καί αὐτός πού τήν διατυπώνει εἶναι ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.
Δέν ἔχει σημασία, ἐάν ἀρχικά ἦταν διώκτης τῶν χριστιανῶν, γιατί τότε ἀγνοοῦσε ποιός εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ μεταστροφή του ὅμως μετά τήν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ στόν δρόμο πρός τή Δαμασκό, ἔκανε τόν ἀπόστολο Παῦλο ὄχι ἁπλῶς ἔνθερμο κήρυκα τοῦ εὐαγγελίου ἀλλά καί ἀπόλυτα ἀφοσιωμένο στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτή τήν ἀγάπη ἐκφράζει ἐπανειλημμένα καί στίς ἐπιστολές του, περιγράφοντάς μας συγχρόνως τό πραγματικό περιεχόμενο τῆς ἀγάπης. Καί αὐτό εἶναι ἡ ταύτιση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό. Αὐτός δηλαδή πού ἀγαπᾶ τόν Χριστό, ἐπιθυμεῖ σφοδρά νά ὁμοιάσει στόν Χριστό, νά γίνει ὅπως Ἐκεῖνος, νά ζεῖ μαζί του καί νά τόν αἰσθάνεται δίπλα του σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς του.
Κάτι ἀνάλογο, ἄλλωστε, δέν εἶναι καί ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν ἄνθρωπο; Δέν θέλουμε νά ὁμοιάζουμε αὐτούς πού ἀγαποῦμε; Δέν θέλουμε νά κάνουμε ὅ,τι κάνουν καί νά εἴμεθα ὅπου εἶναι; Καί ἐάν αὐτό θέλουμε γιά τούς ἀνθρώπους, πολύ περισσότερο εἶναι φυσικό νά τό ἐπιθυμοῦμε καί νά τό ἐπιδιώκουμε γιά τόν Χριστό.
Πῶς ὅμως μποροῦμε νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό; Μᾶς τό ἐξηγεῖ, ὅπως εἴπαμε, στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».
Τί ἔκανε ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος πρῶτος ἀπό ὅλους μᾶς ἀγάπησε τόσο πολύ, ὥστε ταπεινώθηκε καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά χάρη μας;
Ὁ Χριστός σταυρώθηκε ἀπό τήν ἀγάπη του γιά μᾶς. Σταυρώθηκε γιά νά ἐξαλείψει ἐπί τοῦ Σταυροῦ τήν αἰτία πού χώριζε τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό, τήν αἰτία πού ἔκανε τόν ἄνθρωπο ξένο καί ἐχθρό τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ αἰτία ἦταν ἡ ἁμαρτία, ἦταν οἱ ἁμαρτίες μας, ἦταν ἡ παρακοή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ὅπως, λοιπόν, ὁ Χριστός τίς ἔσβυσε ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἔτσι καί αὐτός ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται νά τίς ξεριζώσει ἀπό τή ζωή του, ἀγωνίζεται νά τίς βγάλει ἀπό τήν ψυχή του καί νά ἀπαλλαγεῖ ὁριστικά ἀπό αὐτές, αὐτός σταυρώνεται, ὅπως γράφει καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος μαζί μέ τόν Χριστό. Σταυρώνεται, νεκρώνοντας μέσα στήν ψυχή του ὅ,τι εἶναι ἀντίθετο πρός τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, ὅ,τι ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στή συνάντηση καί τή συμπόρευσή του μέ τόν Χριστό, ὅ,τι ἀποτελεῖ ἐμπόδιο γιά νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος κατοικοῦντα καί μένοντα τόν Χριστό στήν καρδιά του.
Ἀγωνίζεται νά ζεῖ ὅπως ζοῦσε καί ὁ Χριστός, ἀγωνίζεται νά ἑνώνεται μαζί του μέ τά ἱερά μυστήρια καί ἰδίως μέ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ πλέον μόνος του, ἔστω καί ἐάν εὑρίσκεται στό πιό ἀπομακρυσμένο μέρος τοῦ κόσμου, ζεῖ ἔχοντας μέσα του τόν Χριστό. Γιατί ὁ Χριστός ὑπόσχεται ὅτι ὅποιος τόν ἀγαπᾶ, τηρεῖ τόν λόγο του καί σέ ὅποιον τηρεῖ τόν λόγο του ὁ Πατέρας του καί ὁ ἴδιος ἐνοικοῦν μέσα του καί ζοῦν μαζί του.
Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τόν Θεό στήν ψυχή του, τότε ἀκόμη καί ὅσα τοῦ φαινόταν ἄλλοτε δύσκολα, τώρα τοῦ φαίνονται πιό εὔκολα καί πιό ἁπλᾶ, καί ἀντί νά πιέζεται γιά νά ἐφαρμόσει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τίς ἀκολουθεῖ μέ χαρά καί μέ εὐχαρίστηση καί αἰσθάνεται εὐφροσύνη καί ἀγαλλίαση, ὅταν πορεύεται στή ζωή του σύμφωνα μέ αὐτές.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἄντεξε ὅλες τίς ταλαιπωρίες καί τούς κόπους καί τούς διωγμούς καί τίς φυλακίσεις πού ἀντιμετώπισε στή μακρά ἀποστολική του πορεία, γιατί δέν ζοῦσε μόνος του, δέν ζοῦσε ὡς Παῦλος ἀλλά ζοῦσε μέ τόν Χριστό καί ὅ,τι ἔκανε, ὅ,τι ὑπέμενε, ὅ,τι ὑπέφερε, ἦταν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Τό ἴδιο ὅμως ἔκανε καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ὁμώνυμος τοῦ μεγάλου ἀποστόλου, ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ἅγιος Παῦλος, ὁ ὁμολογητής, ὁ Θεσσαλονικεύς, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε διάδοχος τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου.
Ἡ ἀγάπη του στόν Χριστό τόν ἔκανε νά μήν ὑπολογίζει τούς κόπους τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώματός του, νά μήν λυγίζει ἀπό τίς συκοφαντίες καί τίς κακίες τῶν Ἀρειανῶν, νά μήν φοβᾶται οὔτε τίς ἐξορίες οὔτε τίς ἀπειλές.
Ἐργάσθηκε γιά νά ἐπικρατήσει ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως στήν Ἐκκλησία καί ὄχι οἱ κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου. Ὑπέμεινε τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τόν πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τήν ἄδικη ἐξορία στήν Κουκουσό τῆς Ἀρμενίας ἀλλά καί τό μαρτύριο, καθώς οἱ αἱρετικοί τόν ἔπνιξαν, ἐνῶ λειτουργοῦσε, μέ τό ὠμοφόριό του.
Ἔτσι ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Παῦλος πού ζοῦσε ἤδη ἀπό τή γῆ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό, μετέστη στόν οὐρανό, γιά νά ζεῖ διαπαντός μαζί μέ αὐτόν τόν ὁποῖο τόσο ἀγάπησε καί διακόνησε στή ζωή του.
Τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παύλου τοῦ ὁμολογητοῦ, μᾶς ἐπιβεβαιώνει τήν ἀλήθεια τῶν λόγων τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου καί ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί μᾶς παρακινεῖ νά τό ἀκολουθήσουμε. Ἄς ἀγωνιζόμεθα, λοιπόν, καί ἐμεῖς γιά νά νεκρώσουμε τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες μας, ὥστε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό καί ἐδῶ στή γῆ ἀλλά καί αἰωνίως στόν οὐρανό.