Βεροίας Παντελεήμων: «Αγρυπνήσαμε για τον προστάτη της Μονής μας»

Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και συμμετείχαν οι κληρικοί και οι διάκονοι της αδελφότητος.

Το Ιερό Αναλόγιο διακόνησαν οι νέοι Ιεροοψάλτες και Αναγνώστες κ. Χρυσοβαλάντης Λαγονίδης, κ. Αθανάσιος Μπακάλης, κ. Ιωάννης Δημόκας και κ. Κωνσταντίνος Μουρατίδης, ενώ κατά τη διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εὗρες ἀμοιβήν τῶν πόνων σου τήν βασιλείαν, Πάτερ, Θεοῦ τήν ἄναρ­χον, … τούς στεφάνους τρι­πλοῦς κομισάμενος, ὁμολογίας θείας, ἱερωσύνης, ἡσυχίας τε».

Μία ἡμέρα μετά τή μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀρχι­επισκόπου Κωνσταντινουπό­λεως, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καί ἰδιαιτέρως ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας καί ἡ Ἱερά μας Μονή ἑορτάζει τή μνήμη ἑνός ἄλλου μεγάλου ἱεράρ­χου, τόν ὁποῖο κάποιοι ὀνομάζουν νέο Χρυσόστομο, τή μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρ­χι­επισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ θαυματουργοῦ καί τῆς ἁγίας οἰκο­γε­νείας του, μέλη τῆς ὁποίας, ὡς γνωστόν, μέ πρῶτον τόν ἅγιο Γρη­γόριο, ἀσκήτευσαν στή Βέροια καί στήν Ἱερά Σκήτη της.

Καί ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καί φέτος, ἀγρυπνήσαμε ἀπόψε γιά νά τιμήσουμε τή μνήμη του, γιά νά τοῦ ἐκφράσουμε τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό μας καί νά ζητήσουμε τίς πρεσβεῖες του καί ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη ὁ καθένας μας, ἀλλά καί νά ἐντρυ­φήσουμε στή ζωή του καί νά διδα­χθοῦμε ἀπό αὐτήν. Διότι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔζησε μία ζωή γεμάτη ἀπό ἀγῶνες καί προ­σπά­θειες, γεμάτη ἀπό πειρασμούς καί κινδύνους, γεμάτη ἀπό δυσκο­λίες καί προβλήματα, γεμάτη ὅμως καί ἀπό τή χάρη καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, γεμάτη ἀπό τό ἄκτιστο φῶς καί τίς οὐράνιες ἐμπειρίες, τίς ὁποῖες προγεύθηκε στή γῆ καί τίς ἀπολαμβάνει πλέον στόν οὐρανό.

Αὐτό ἀκριβῶς ἐκφράζει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος καί φίλος του ἅγιος Φιλόθεος, πατριάρχης Κων­σταντινουπόλεως, στό τροπάριο τοῦ κανόνος πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, στίχους τοῦ ὁποίου προέταξα τῆς ὁμιλίας μου. «Εὗρες ἀμοιβήν τῶν πόνων σου τήν βασιλείαν, Πάτερ, Θεοῦ τήν ἄναρχον, … τούς στεφάνους τριπλοῦς κομισάμενος, ὁμολογίας θείας, ἱερωσύνης, ἡσυχίας τε». Ἔλαβες, γράφει ὁ ἅγιος Φιλόθεος, ὡς ἀμοιβή γιά τούς κόπους σου τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί στεφανώ­θηκες ἀπό τόν Θεό μέ τριπλό στέ­φανο, τόν στέφανο τῆς ὁμολογίας, τῆς ἱερωσύνης καί τῆς ἡσυχίας.

Τί νόημα ἔχουν ὅμως γιά ἐμᾶς αὐτοί οἱ στίχοι, οἱ ὁποῖοι ἀποτε­λοῦν, θά λέγαμε, ὄχι μόνο σύνοψη τῆς ζωῆς τοῦ τιμωμένου ἁγίου ἀλλά καί τῆς μετά τήν κοίμησή του τιμῆς, τήν ὁποία ἀπολαμβάνει;

Τό πρῶτο τό ὁποῖο μᾶς διδάσκουν εἶναι ὅτι ἡ ἀνταμοιβή τοῦ κάθε ἀγω­νιζομένου πιστοῦ δέν εἶναι ἐγκό­σμια ἀλλά οὐράνια. Εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Εἶναι ἡ ἀνταμοι­βή τήν ὁποία θά λάβει ὁ ἄν­θρω­πος, ὅταν θά ἔχει τελειώσει τόν δρόμο τῆς ζωῆς του καί θά ἔχει ὁλοκληρώσει τό ἔργο του. Ἡ ἀνταμοιβή δέν εἶναι ἐπίγεια, γιατί, ἄν ἦταν, δέν θά εἶχε νόημα, διότι θά ἦταν καί αὐτή πρόσκαιρη, ὅπως καί ἡ ζωή. Καί ἀκόμη θά ἦταν ἐκτεθειμένη στόν πειρασμό τῆς ὑψηλοφροσύνης.

Ὁ Θεός βέβαια ἀνταμείβει καί στήν ἐπίγεια ζωή τούς ἐκλεκτούς δούλους του μέ διάφορες δωρεές καί χαρίσματα, τά ὁποῖα ὅμως ἀπο­τελοῦν πρόγευση τῆς ἀνταμοιβῆς πού θά λάβουν στό μέλλον, καί τά ὁποῖα ἐκεῖνοι κρύβουν μέσα στό ταμεῖο τῆς ψυχῆς τους καί ἀποφεύ­γουν νά τά διαφημίζουν, γιά νά μήν τά δοῦν νά ἐξανεμίζονται.

Τό δεύτερο τό ὁποῖο μᾶς ὑπενθυ­μίζουν οἱ στίχοι τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γρά­φου εἶναι ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ κερδίζεται μέ κόπους καί πόνους. «Εὗρες ἀμοιβήν τῶν πό­νων σου τήν βασιλείαν Θεοῦ».

Δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση ὁ πνευματικός ἀγώνας, γι᾽ αὐτό λέ­γε­ται καί ἀγώνας. Δέν εἶναι μία εὐχάριστη καί ἀνέφελη διαδρομή ὁ δρόμος πρός τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι, ὅπως μᾶς λέγει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «στενή καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν», ἀλλά καί «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καί οἱ βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν».

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐγκατέλειψε τήν ἄνεση τοῦ κό­σμου, γιά νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Ἄφησε τά ἀνάκτορα, γιά νά ζήσει ὡς μοναχός σέ τόπους ἐρημικούς καί χωρίς τά ἀναγκαῖα μέσα. Ἀνα­γκάσθηκε νά ἐγκαταλείψει τό Ἅγιο Ὄρος ἐξαιτίας τῶν ἐχθρικῶν ἐπι­δρο­μῶν καί νά ἔλθει στή Βέροια. Ὑπέμεινε διωγμούς, συκοφαντίες, ὕβρεις, κατηγορίες, ἀλλά καί ποι­κί­λους πειρασμούς, ὅταν ὑπερα­σπί­σθη­κε τή νοερά προσευχή καί τήν ὀρθόδοξη πίστη γιά τίς θεῖες ἐνέργειες καί τό ἄκτιστο φῶς. Ἀντι­μετώπισε ἀκόμη καί τίς ἀντι­δράσεις ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νά ἀκυρώσουν τήν ἐνθρόνισή του στή Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.

Τά ὑπέμεινε ὅμως ὅλα, ὑπερασπι­ζόμενος τήν ὀρθή πίστη καί τήν ἀλήθεια, καί μέσα ἀπό αὐτόν τόν ἀγώνα του ἁγιάσθηκε καί ἔλαβε, ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τριπλοῦν τόν στέφανο, γιατί δια­κρί­θηκε καί ὡς ὁμολογητής τῆς πίστεως καί ὡς ἱερεύς καί ἀρχιε­ρεύς, ἀλλά καί ὡς μοναχός καί ἄνθρωπος τῆς νοερᾶς προσευχῆς καί τῆς ἡσυχίας, καί ἀπολαμβάνει πλέον τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἐάν, λοιπόν, θέλουμε νά τιμοῦμε πραγματικά τόν μεγάλο αὐτόν ἱεράρ­χη καί θεολόγο τῆς Ἐκκλη­σίας μας, ὁ ὁποῖος ἁγίασε μέ τήν παρουσία καί τήν ἄσκησή του ἀλλά καί μέ τήν παρουσία καί τήν ἄσκη­ση τῶν ἁγίων ἀδελφῶν του τήν πόλη καί τήν περιοχή μας, ἄς μά­θουμε νά μήν ὑπολογίζουμε τούς κόπους καί τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, ἀλλά ἄς τούς ἀντιμετωπίζουμε μέ ὑπο­μο­νή καί χωρίς νά ἐγκαταλείπουμε τήν προσπάθειά μας, ζητώντας παράλληλα καί τήν ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ διά τῆς προσευχῆς καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἀποβλέποντας στήν ἀντα­μοιβή, τήν ὁποία ἔχει ὑποσχεθεῖ σέ ὅλους μας ὁ Θεός, τήν οὐράνια καί αἰώνια βασιλεία του.

Καί εὔχομαι ταπεινά διά πρε­σβει­ῶν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλα­μᾶ νά ἀξιωθοῦμε ὅλη νά τήν ἀπο­λαύσουμε.