Βεροίας Παντελεήμων: Ας κάνουμε λίγη υπομονή για να κερδίσουμε τα στεφάνια της νίκης
Την Πέμπτη 9 Μαρτίου το πρωί, με την ευκαιρία της εορτής των εν Σεβαστεία Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε Προηγιασμένη θεία Λειτουργία και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Λιανοβεργίου.
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης Βεροίας τόνισε: «Μικρόν ὑπομείνωμεν, ἵνα τούς στεφάνους τῆς νίκης ἀναδησώμεθα».
Τούς λόγους πού ἀντάλλασσαν μεταξύ τους σαράντα νέοι στρατιῶτες τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, πού, ὅταν τούς ζήτησαν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί νά θυσιάσουν στά εἴδωλα, ὑπακούοντας στίς ἐντολές τοῦ αὐτοκράτορος, ἐκεῖνοι δέν δέχθηκαν καί προτίμησαν νά μαρτυρήσουν γιά τήν πίστη τους, δανείζεται ὁ ἱερός ὑμνογράφος σήμερα.
«Μικρόν ὑπομείνωμεν, ἵνα τούς στεφάνους τῆς νίκης ἀναδησώμεθα». Ἄς κάνουμε λίγη ὑπομονή, γιά νά κερδίσουμε τά στεφάνια τῆς νίκης.
Μέ αὐτή τήν προτροπή, πού ἐκφράζει τήν ἀκράδαντη πίστη τους, ἐνθαρρύνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο οἱ ἅγιοι τεσσαράκοντα μάρτυρες μέσα στήν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβαστείας, στήν ὁποία τούς εἶχαν ρίξει μέ ἐντολή τοῦ ἡγεμόνος, γιά νά τούς τιμωρήσουν μέ ἕναν ἀργό καί μαρτυρικό θάνατο.
Εἶχαν κάνει ἤδη τήν ἐπιλογή τους οἱ νέοι ἐκεῖνοι στρατιῶτες. Εἶχαν ἐπιλέξει τήν καλή στρατεία τοῦ Χριστοῦ ἀπό αὐτήν τοῦ ρωμαίου αὐτοκράτορος, στήν ὁποία μέχρι τότε ὑπηρετοῦσαν.
Εἶχαν ἐπιλέξει τήν πίστη στόν Χριστό, πού εἶναι ἡ ἀληθινή ζωή καί χαρίζει τήν αἰώνια ζωή στούς ἀνθρώπους πού τόν πιστεύουν, ἔστω καί ἐάν αὐτή ἡ ζωή περνᾶ μέσα ἀπό τόν θάνατο, ἀκόμη καί ἕναν μαρτυρικό θάνατο, σάν αὐτόν πού ὑπέμεναν ὅλοι αὐτοί οἱ νέοι στρατιῶτες.
Εἶχαν ἐπιλέξει τή ζωή μαζί μέ τόν Χριστό, γνωρίζοντας ὅτι αὐτή ἀπαιτεῖ ὑπομονή στίς δυσκολίες, στούς διωγμούς, στά βασανιστήρια, στό μαρτύριο, ὑπομονή μέχρι τέλους, γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς εἶπε ὅτι «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται».
Καί αὐτή τήν ὑπομονή σύστηναν ὁ ἕνας στόν ἄλλον οἱ ἅγιοι τεσσαράκοντα μάρτυρες τῆς Σεβαστείας, προκειμένου νά μήν δειλιάσουν, ὅσο καί ἐάν ἡ παραμονή τους μέσα στήν παγωμένη λίμνη ἦταν ἐπώδυνη καί ἀνυπόφορη.
Ὑπέμεναν, γιατί γνώριζαν ὅτι ὁ χρόνος τοῦ μαρτυρίου εἶναι σύντομος σέ σχέση μέ τήν αἰώνια ζωή πού χαρίζει ὁ Χριστός. Ὑπέμεναν, γιατί γνώριζαν ὅτι ὁ πόνος πού αἰσθανόταν, δέν συγκρίνεται μέ τή χαρά πού θά ἀπολάμβαναν στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὑπέμεναν, γιατί ἤξεραν ὅτι τίποτε δέν ἀξίζει περισσότερο ἀπό τήν τιμή καί τή δόξα πού χαρίζει ὁ Χριστός σέ ὅσους μείνουν πιστοί στήν ἀγάπη του, καί, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς». Δέν ἀξίζουν τίποτε ὅσα ὑποφέρουμε σέ αὐτή τή ζωή, σέ σύγκριση μέ τή μελλοντική δόξα πού πρόκειται νά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ».
Αὐτό τό ὑπέροχο παράδειγμα τῆς ὑπομονῆς τῶν ἁγίων τεσσαράκοντα μαρτύρων τῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας μαρτυρησάντων, τούς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα, προβάλλει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Τό προβάλλει, γιατί ἡ ὑπομονή εἶναι ἀπαραίτητη σέ ὅλους μας καί σέ ὅλες τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας. Εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν ἀγώνα τῆς νηστείας πού διεξάγουμε κατά τήν περίοδο αὐτή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀλλά καί γιά τόν πνευματικό μας ἀγώνα κατά τῶν ἀδυναμιῶν καί τῶν παθῶν μας. Γιατί πολλές φορές μπορεῖ νά ἀπογοητευόμεθα καί νά θέλουμε νά τόν ἐγκαταλείψουμε, εἴτε γιατί μᾶς ἑλκύουν οἱ προκλήσεις τοῦ κόσμου πού θέλουν νά μᾶς παρασύρουν, εἴτε γιατί μᾶς πολεμοῦν οἱ ἐπιθυμίες μας, ἡ γαστριμαργία, ἡ λαιμαργία, ἡ ραθυμία, καί κάνουν νά μᾶς φαίνεται μακρύς ὁ χρόνος τῆς νηστείας ἤ μακρύς ὁ χρόνος τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴτε ἀκόμη γιατί κάποιες φορές ἀπογοητευόμεθα, ἐπειδή δέν βλέπουμε ἀποτελέσματα στήν προσπάθειά μας.
Ἄν ἀναλογισθοῦμε ὅμως τί ὑπέμειναν οἱ ἅγιοι τεσσαράκοντα μάρτυρες τῆς Σεβαστείας, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἅγιοι καί οἱ ὅσιοι, ἄν σκεφθοῦμε πόσο ὀδυνηρό ἦταν μετά ἀπό ὅσα βασανιστήρια ὑπέφεραν νά βρίσκονται μέσα στήν παγωμένη λίμνη καί νά βλέπουν ἔξω τούς δημίους τους νά τούς προκαλοῦν μέ τή θαλπωρή τῶν θερμῶν λουτρῶν, καί ὅμως παρέμειναν σταθεροί καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη τους, γιά νά μήν χάσουν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου, θά συνειδητοποιήσουμε πῶς ὅσα καί ἐάν καλούμεθα ἐμεῖς νά ὑπομείνουμε εἶναι ἐλάχιστα καί ἀσήμαντα.
Τό παράδειγμα τῆς ὑπομονῆς τῶν ἁγίων τεσσαράκοντα μαρτύρων τῆς Σεβαστείας ἄς παρακινήσει καί ἐμᾶς στήν ὑπομονή, τήν ὁποία ἔχουμε ὅλοι ἀνάγκη ὅπου καί ἄν διακονοῦμε, ὅπου καί ἄν ὑπηρετοῦμε, καί μέσα στήν οἰκογένεια καί μέσα στό σχολεῖο καί στήν καθημερινότητά μας, τήν ἔχουμε ἀνάγκη γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, τίς ἀσθένειες καί τήν κακία τῶν ἀνθρώπων. Ἄς θεωροῦμε ὅλους αὐτούς τούς πειρασμούς καί τίς δοκιμασίες ὄχι ὡς κακό ἀλλά ὡς εὐλογία, καί ἄς τούς ἀξιοποιήσουμε γιά νά ἀποκτήσουμε περισσότερη ὑπομονή, ὥστε νά ἀνταπεξέλθουμε καί στίς δυσκολίες τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος καί νά ἀξιωθοῦμε τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὅπως καί οἱ ἅγιοι τεσσαράκοντα μάρτυρες πού τιμοῦμε σήμερα, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἅγιοι διά τῆς ὑπομονῆς κέρδισαν τήν οὐράνια ζωή. «Δι᾽ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦ». Ἀμήν.
