Τη Δευτέρα 8 Αυγούστου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκόνα σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσαν ὑπό τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου».
Ἐνώπιον τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἱστορηθείσης, κατά τήν παράδοση, ὑπό τοῦ ἀποστόλου Λουκᾶ, ἐνώπιον τῆς περιπύστου καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας, ψάλαμε καί ἀπόψε τήν Ἱερά Παράκληση πρός τήν Παναγία Μητέρα μας, ἐδῶ στό ὄρος Βέρμιο καί στό Πανελλήνιο Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας τῆς Σουμελᾶ, ὅπου φυλάσσεται ἡ εἰκόνα της ὡς ἀνεκτίμητο κειμήλιο καί ἱερό θησαύρισμα, ὄχι μόνο τῆς πίστεως ἀλλά καί τῆς ἱστορίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τοῦ Γένους μας.
Συνεχίζοντας τήν εὐσεβῆ παράδοση τῶν πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι ἐπί αἰῶνες κατέφευγαν στή χάρη τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Σουμελιώτισσας Παναγίας καί τήν ἱκέτευαν νά τούς προστατεύει ἀπό ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς, τήν παρακαλέσαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε μέ συνοχή καρδίας γιά ὅ,τι ἀπασχολεῖ καί προβληματίζει τόν καθένα μας στήν προσωπική του ζωή, ἀλλά καί γιά ὅσα μᾶς ἀπασχολοῦν καί μᾶς ἀνησυχοῦν στή δύσκολη αὐτή καμπή τῆς ἱστορίας, στήν ὁποία βρίσκεται ἡ πατρίδα μας καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος.
Τήν ἱκετεύσαμε μέ τή βεβαιότητα ὅτι Αὐτή γνωρίζει τόν κλύδωνα πού προκαλοῦν οἱ πειρασμοί στή ζωή μας, γνωρίζει τή θλίψη πού δημιουργοῦν οἱ ἀδικίες καί οἱ συκοφαντίες, τίς ὁποῖες ὑφιστάμεθα ὡς πρόσωπα καί ὡς ἔθνος, ἀλλά τήν ἱκετεύσαμε καί μέ τήν πίστη ὅτι ἀκούει τά ταπεινά ψελλίσματα τῶν καρδιῶν μας. Διότι τά ἀπειράριθμα θαύματα, τά ὁποῖα ἐπετέλεσε γιά χάρη μας ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος στό πέρασμα τῶν αἰώνων, ὑπερβαίνουν κάθε ἀνθρώπινη προσδοκία καί ἐπιθυμία.
Ἀκόμη καί στίς πιό δύσκολες ὧρες τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ Γένους μας, ἀκόμη καί στίς φοβερές ἐκεῖνες ἡμέρες, κατά τίς ὁποῖες οἱ πατέρες καί οἱ μητέρες μας ἐξαναγκάσθηκαν μέ βίαιο, ἄδικο καί ἀπάνθρωπο τρόπο νά ἐγκαταλείψουν τά σπίτια τους, νά ἐγκαταλείψουν τίς πατρογονικές τους ἑστίες στόν Πόντο, τήν Καππαδοκία, τή Μικρά Ἀσία καί τήν Ἀνατολική Θράκη καί νά βρεθοῦν πρόσφυγες, ἀναζητώντας μέσα ἀπό δύσβατα μονοπάτια καί ἀτελείωτες κακουχίες σέ στεριά καί θάλασσα μία νέα πατρίδα, εἶχαν τήν ἐλπίδα τους στήν Παναγία Παρθένο.
Ἤξεραν ὅτι εἶχαν τήν Παναγία ὁδηγήτρια καί ἀντιμετώπιζαν τήν ταραχή τῶν κυμάτων τοῦ πελάγους μέ τή σκέψη ὅτι τό πέλαγος τῆς δικῆς της ἀγάπης εἶναι ἀνεξάντλητο, καί ἡ κραταία προστασία της μπορεῖ νά τούς σώσει καί νά τούς ὁδηγήσει στό γαλήνιο λιμάνι τῆς σωτηρίας τους.
Μέ τήν ἴδια πίστη καί τήν ἴδια βεβαιότητα στρεφόμεθα καί ἐμεῖς πρός τό σεπτό καί ἱερώτατο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τό ὁποῖο ὁ θεοκίνητος χρωστήρας τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ ἀποτύπωσε μέ μοναδικό τρόπο, καί τήν παρακαλοῦμε καί τήν ἱκετεύουμε καί τῆς ἐμπιστευόμεθα τίς ἀνησυχίες μας καί τίς μέριμνές μας.
Ἰδιαιτέρως φέτος, πού συμπληρώνονται ἑκατό χρόνια ἀπό τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, καί σύσσωμος ὁ Ἑλληνισμός τιμᾶ τή μνήμη τῶν χιλιάδων ἀθώων θυμάτων καί τοῦ ἀφανισμοῦ ἑνός ὁλόκληρου πολιτισμοῦ, τόν ὁποῖο δημιούργησε τό ἑλληνικό πνεῦμα καί ἡ χριστιανική πίστη·
ἰδιαιτέρως φέτος, πού ἀνόσιες διεκδικήσεις ἐγείρονται καί προωθοῦνται μέ ἀσύστολο θράσος καί ψευδῆ ἐπιχειρήματα, ἐνῶ συγχρόνως βεβηλώνονται τά ἱερά τοῦ Γένους μας καί μνημεῖα τῆς παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς ἀπό κάποιους πού μέ προκλητικό τρόπο τά σφετερίζονται καί τά χρησιμοποιοῦν καταχρηστικά, προκειμένου οἱ ἐμπνευστές τους νά κάνουν ἐπίδειξη ἰσχύος μέ θρησκευτικά δῆθεν φληναφήματα, ἐμεῖς προστρέχουμε μέ ἀκόμη μεγαλύτερη θέρμη καί ἀκράδαντη πίστη στήν Κυρία Θεοτόκο, τήν πρόσφυγα, τή Σουμελιώτισσα, καί ἐπαναλαμβάνουμε μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα τήν ὁμολογία τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, λέγοντάς της: «Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκόνα σου τήν σεπτή».
Ναί, τό πιστεύουμε ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ ἀκοίμητη προστάτις τῶν Ὀρθοδόξων καί Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, μπορεῖ, καί σήμερα καί πάντοτε, νά καταστήσει τά φλύαρα χείλη τῶν ἀσεβῶν, πού ὄχι μόνο δέν προσκυνοῦν τή σεπτή της εἰκόνα ἀλλά καί τήν προσβάλλουν καλύπτοντάς την, γιατί τούς ἐνοχλεῖ, μπορεῖ νά τά καταστήσει ἄλαλα γιά χάρη τῶν εὐσεβῶν τέκνων της, γιά χάρη μας.
Χρειάζεται ὅμως καί ἐμεῖς νά τήν παρακαλοῦμε «ὅλῃ ψυχῇ καί διανοίᾳ καί καρδίᾳ» ὄχι μόνο αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου, πού εἶναι ἀφιερωμένες στήν Παναγία Παρθένο, ἀλλά καθημερινά καί σέ ὅλη μας τή ζωή.
Χρειάζεται νά τήν παρακαλοῦμε ὄχι βιαστικά καί ἐπιπόλαια τήν ὥρα τῆς ἀνάγκης, ἀλλά μέ βαθειά πίστη, ἡ ὁποία θά ἐκφράζεται μέ τή ζωή μας, πού θά πρέπει νά εἶναι ὅπως καί ἡ δική της, σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της.
Χρειάζεται ὅμως καί ὑπομονή, γιατί Ἐκείνη γνωρίζει καλύτερα πότε εἶναι ἡ κατάλληλη ὥρα γιά νά ἐπέμβει καί νά μᾶς βοηθήσει.
Ἐμεῖς ἄς παρακαλοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τή Σουμελιώτισσα, καί ἄς ἔχουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη ὅτι ἡ ἀγάπη της δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ, ἀλλά θά μᾶς σώσει μέ τίς πρεσβεῖες καί τή χάρη της.