Βεροίας Παντελεήμων: »Να μιμηθούμε το παράδειγμα των Αγίων»
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροί ἄνδρες».
Την Κυριακή 15 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου στα Κοιμητήρια Βεροίας, με την ευκαιρία της επικείμενης εορτής του Αγίου Αθανασίου.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροί ἄνδρες».
Μιά περίεργη συνάντηση μᾶς παρουσίασε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Τή συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ δέκα λεπρούς, πού συνάντησε στήν εἴσοδο μιᾶς κώμης, τήν ὁποία δέν κατονομάζει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής.
Ἀλλά ἐνῶ σέ ἄλλες περιπτώσεις ὅσοι ζητοῦσαν ἀπό τόν Χριστό νά τούς θεραπεύσει ἀπό τήν ἀσθένεια ἀπό τήν ὁποία ὑπέφεραν, τόν πλησίαζαν καί συχνά συνωθοῦντο μεταξύ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων γιά νά προσεγγίσουν ὅσο μποροῦσαν ἐγγύτερα τόν Ἰησοῦ καί νά διατυπώσουν τό αἴτημά τους, οἱ δέκα λεπροί στέκονται μακριά καί φωνάζουν ζητώντας τό ἔλεός του.
Ὁ λόγος δέν εἶναι ὅτι οἱ δέκα λεπροί δέν ἤθελαν νά πλησιάσουν τόν Χριστό, ἀλλά ὅτι δέν μποροῦσαν, γιατί ἡ ἀσθένεια πού τούς ταλαιπωροῦσε ἦταν ἐξαιρετικά μεταδοτική.
Γι᾽ αὐτό καί ὅσοι ἔπασχαν τήν ἐποχή ἐκείνη ἀπό αὐτή τή φοβερή ἀσθένεια, τή λέπρα, ἦταν ὑποχρεωμένοι νά ζοῦν μακριά ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἔξω ἀπό τίς πόλεις, γιατί ἡ ἀσθένεια νέκρωνε τά νεῦρα τῶν ἀσθενῶν καί προοδευτικά τά μέλη τους, καθιστώντας τους ζωντανούς νεκρούς καί τούς ἴδιους ἀλλά καί ὅσους μόλυναν, χωρίς νά ὑπάρχει δυνατότητα θεραπείας καί σωτηρίας.
Γι᾽ αὐτό καί οἱ δέκα λεπροί ἱκετεύουν τόν Χριστό χωρίς νά τόν πλησιάζουν. Ζωντανοί-νεκροί οἱ ἴδιοι παρακαλοῦν τόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου νά τούς λυτρώσει ἀπό τή νέκρωση τοῦ σώματος.
Καί ὁ Χριστός διά τοῦ λόγου τούς θεραπεύει, προτρέποντάς τους νά ἐπισκεφθοῦν τούς ἱερεῖς, σύμφωνα μέ τόν νόμο, καί νά ἐπιδείξουν σ᾽ αὐτούς τά θεραπευμένα σώματά τους.
Καί πράγματι πηγαίνουν καί ἐπιβεβαιώνουν τό θαῦμα καί ἐπανακτοῦν τήν ἄδεια καί τήν ἐλευθερία νά ζοῦν καί πάλι μεταξύ τῶν ὑγειῶν ἀνθρώπων.
Τί συμβαίνει ὅμως τότε; Οἱ θεραπευθέντες πρώην λεπροί σπεύδουν στά σπίτια τους καί στίς οἰκογένειές τους γιά νά μεταφέρουν τό χαρμόσυνο μήνυμα ὅτι ἀπηλλάγησαν ἀπό τή λέπρα. Μόνο ἕνας ὅμως ἀπό αὐτούς ἐπιστρέφει γιά νά ἐκφράσει τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη του στόν Χριστό πού τόν ἀπάλλαξε ἀπό τή φοβερή αὐτή ἀσθένεια καί τοῦ χάρισε τή ζωή.
Ὁ Χριστός μπορεῖ νά θεράπευσε τή λέπρα τοῦ σώματός τους, δέν θεράπευσε ὅμως τή λέπρα τῆς ἀδιαφορίας καί τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, πού εἶχε νεκρώσει τήν ψυχή τους καί τήν ἔκανε νά μήν αἰσθάνεται τί ὀφείλει στούς ἀνθρώπους καί πολύ περισσότερο τί ὀφείλει στόν Θεό.
Ἀπό αὐτή τήν ἀσθένεια, τή λέπρα τῆς ψυχῆς, ὁ ἄνθρωπος θεραπεύεται μόνο ἐάν ἀποφασίσει νά ἀκολουθήσει τήν προτροπή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τήν ὁποία μᾶς ἀπηύθυνε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, λέγοντας: «νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς».
Δέν μᾶς ζητᾶ βέβαια ὁ μέγας ἀπόστολος νά νεκρώσουμε τά μέλη τοῦ σώματός μας, νά κάνουμε δηλαδή αὐτό πού ἔκανε ἡ λέπρα στά σώματα τῶν ἀσθενῶν, ἀλλά μᾶς ζητᾶ νά νεκρώσουμε ἑκουσίως τίς κακίες καί τά πάθη πού ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας, πρίν αὐτά τήν νεκρώσουν. Διότι ἡ νέκρωση πού προκαλοῦν τά πάθη στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μή ἀναστρέψιμη καί ὁριστική. Καί δέν εἶναι μόνο ὁριστική γιά τήν ἐπίγεια ζωή, ἀλλά εἶναι ὁριστική καί γιά τή μέλλουσα.
Διότι ἄν ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου νεκρωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία, τότε ἀπομακρύνεται ὁριστικά ἀπό τόν Θεό καί δέν μπορεῖ νά ζήσει τήν αἰώνια ζωή, τήν ὁποία ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός γιά ὅσους θά ζήσουν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του.
Ὁ μόνος τρόπος νά ἀποφύγει ὁ ἄνθρωπος τή νέκρωση τῆς ψυχῆς του καί νά μήν στερηθεῖ τήν αἰώνια ζωή καί τήν ἀθανασία πού χαρίζει ὁ Θεός, εἶναι νά φροντίσει νά νεκρώσει μόνος του ὅ,τι προκαλεῖ τόν θάνατο καί τή νέκρωση τῆς ψυχῆς, τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες, καί νά ζήσει σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού ζωοποιεῖ τήν ψυχή του ἀνθρώπου καί τήν διατηρεῖ ζωντανή καί μετά τόν σωματικό θάνατο, προκειμένου νά ζήσει αἰώνια κοντά στόν Θεό.
Αὐτό ἔκαναν, σύμφωνα καί μέ τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, καί οἱ ὅσιοι Παῦλος ὁ Θηβαῖος καί Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης, τή μνήμη τῶν ὁποίων ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀλλά καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, στό ὄνομα τοῦ ὁποίου τιμᾶται ὁ ἱερός αὐτός ναός καί θά ἑορτάσουμε σέ λίγες ἡμέρες τή μνήμη του.
Ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τῶν ἁγίων μας καί ἄς ἀγωνισθοῦμε καί ἐμεῖς γιά νά νεκρώσουμε ὅ,τι κακό καί ἁμαρτωλό ὑπάρχει μέσα στήν ψυχή μας, γιά νά μήν τήν φθείρει καί τήν νεκρώνει, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς αἰωνίου ζωῆς καί μακαριότητος, τήν ὁποία ἑτοίμασε ὁ Θεός «τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν».
