Βεροίας Παντελεήμων: «Οι Αστυνομικοί προσφέρουν χωρίς να υπολογίζουν τον εαυτό τους»

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου τελέστηκε Δοξολογία για τον προστάτη της Ελληνικής Αστυνομίας, παρουσία τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, ενώ διαβάστηκε η Ημερήσια Διαταγή του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑορτάζει καί τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας κατά τή σημερινή Κυριακή τρεῖς μεγάλους ἁγίους της, τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Ἀρτέμιο, τήν ὁσία Ματρώνα τή Χιοπολίτιδα καί τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν ἐν Κεφαλ­ληνίᾳ.

Τούς τιμᾶ καί τούς ἑορτάζει γιά νά μᾶς διδάξει ὅτι Ἐκκλησία δέν εἶναι μόνο αὐτή πού βλέπουμε, οὔτε ἀποτελεῖται μόνο ἀπό τά πρό­σωπα πού γνωρίζουμε καί μᾶς πε­ρι­βάλλουν. Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶ­μα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου μέλη ἀναπόσπαστα ἀποτελοῦν ὅσοι ἀνά τούς αἰῶνες πίστευσαν στόν Χρι­στό, τόν ἀγάπησαν καί τόν ἀκο­λού­θησαν.

Ὅσοι ἔχουν ὁλοκληρώσει τήν ἐπίγεια πορεία τους, δηλαδή οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν εἶναι ἀνύπαρκτα ἤ ξένα πρόσωπα. Εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ πού εὑρίσκονται στήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, ἀπολαμ­βά­νο­ντας τόν μισθό τῶν κόπων καί τῶν ἀγώνων τους καί ἀναμέ­νο­ντας τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως καί τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυ­ρίου μας, «ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τε­λει­ωθῶσι», ὅπως γράφει ὁ πρωτο­κο­ρυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.

Εἶναι oἱ ἅγιοι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χρι­στοῦ, τά ὁποῖα μνημονεύ­ουμε στή θεία Λειτουργία καί τιμοῦμε κατά τήν ἡμέρα τῆς μνή­μης τους. Εἶναι οἱ ἐν οὐρανοῖς πρω­τότοκοι ἀδελφοί μας, τῶν ὁποίων ζητοῦμε τή βοήθεια καί τίς πρε­σβεῖες καί οἱ ὁποῖοι ἐπεμβαίνουν στή ζωή μας μέ τά θαύματά τους. Εἶναι ὅμως συγχρόνως καί φωτει­νοί ὁδοδεῖκτες στήν πορεία μας, γιατί μέ τή ζωή τους, μέ τούς ἀγῶ­νες τους, μέ τά μαρτύριά τους, ἀλλά καί μέ τή χάρη καί τή δόξα πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός μᾶς ἐμπνέ­ουν, μᾶς καθοδηγοῦν καί μᾶς ἐν­θαρ­ρύνουν στήν προσπάθειά μας.

Γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας προβάλ­λει τίς ἱερές μορφές τους, γι᾽ αὐτό τίς εἰκονίζει στούς ἱερούς ναούς μας, γι᾽ αὐτό ἀναφέρεται στούς βίους καί τά παλαίσματά τους, γι᾽ αὐτό ὑμνεῖ τίς ἀρετές τους καί γι᾽ αὐτό τούς καθορίζει ὡς προστάτες μας.

Ἄν μελετήσουμε τό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, θά διαπιστώ­σουμε ὅτι οἱ ἅγιοι πού τιμοῦμε δέν ἀνήκουν σέ μία μόνο ὁμάδα ἀν­θρώ­πων. Εἶναι ἄνδρες καί γυναῖ­κες. Εἶναι μικρά παιδιά καί ἡλικι­ω­μένοι. Εἶναι ἀπόστολοι καί μάρτυ­ρες, ἀσκητές καί ἱεράρχες, ἄνθρω­ποι πού ἔζησαν σέ κάθε ἐποχή καί σέ κάθε τόπο τῆς δεσποτείας Κυ­ρίου. Δέν εἶχαν πολλά κοινά στοι­χεῖα μεταξύ τους, ἀλλά εἶχαν τό σπου­δαιότερο. Εἶχαν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ. Εἶχαν τό Εὐαγγέλιο, καί ἀγωνιζόταν νά κάνουν πράξη τίς ἐντολές του· νά προσεγγί­σουν τόν Χριστό καί νά ἑνωθοῦν μαζί του, χωρίς νά ἐπιτρέπουν σέ τίποτε ἀπό τά κοσμικά καί τά γήινα νά τούς χωρίσουν ἀπό Ἐκεῖνον.

Αὐτό τό κοινό στοιχεῖο τῶν ἁγίων τό ἔχουμε ὅμως καί ἐμεῖς. Διότι καί ἐμεῖς ἔχουμε χρέος καί καθῆκον, ἐφόσον θέλουμε νά εἴμεθα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, νά ἀκολουθοῦμε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας. Διότι ὁ Χρι­στός εἶναι «χθές καί σήμερον ὁ αὐ­τός καί εἰς τούς αἰῶνες». Καί ὅσο καί ἄν νομίζουμε ὅτι ὁ κόσμος ἔχει ἀλλάξει καί οἱ συνθῆκες ἔχουν μεταβληθεῖ, αὐτό πού πρέπει νά κάνουμε παραμένει τό ἴδιο, γιατί ὁ Χριστός παραμένει ἀναλλοίωτος καί ἀμετακίνητος, καί Ἐκεῖνος εἶναι καί πρέπει νά εἶναι ὁ σκοπός καί ὁ στόχος τῆς ζωῆς μας.

Ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό, πού ἐκφράζεται καί μέ τήν ἀγάπη μας στούς ἀνθρώπους, εἶναι αὐτή πού μᾶς ἑνώνει μαζί του, ὅπως ἕνω­σε καί τούς ἑορταζομένους καί τιμωμένους ἁγίους, τόν ἅγιο μεγα­λομάρτυρα Ἀρσένιο, τήν ὁσία Μα­τρώ­να τήν Χιοπολίτιδα καί τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν ἐν Κεφαλληνίᾳ. Καί οἱ τρεῖς, παρότι ἔζησαν σέ δια­φορετικές ἐποχές καί μέ διαφορε­τι­κούς τρόπους, διακρίθηκαν γιά τήν ἀγάπη τους στόν Θεό ἀλλά καί γιά τό ἐνδιαφέρον τους γιά τούς ἀνθρώπους. Αὐτό ἰσχύει καί γιά τόν νεώτερο ἀπό τούς τρεῖς ἑορ­ταζομένους ἁγίους, τόν ὅσιο Γερά­σιμο, τόν θαυματουργό ἀσκητή τῆς Κεφαλληνίας, ὅσο καί γιά τήν ὁσία Ματρώνα πού ἔζησε στή Χίο τόν 5ο αἰώνα. Ἰσχύει ὅμως καί γιά τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Ἀρτέμιο, ὁ ὁποῖος ἀπέδειξε τήν πίστη καί τήν ἀγάπη του στόν Χριστό μέ τό μαρ­τύριό του, καί μάλιστα σέ μία ἐπο­χή κατά τήν ὁποία εἶχαν τελειώσει οἱ μεγάλοι διωγμοί τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων. Ὁ ἅγιος Ἀρτέμιος ἦταν ἕνας πιστός χριστιανός καί συγχρόνως ἕνας διαπρεπής καί χαρισματικός ἀξιωματοῦχος τῆς αὐτο­κρατορίας. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Μέ­γας Κωνσταντίνος τόν εἶχε διορί­σει διοικητή σέ πολλές ἐπαρχίες τοῦ κράτους, δίδοντάς του μάλιστα τόν τίτλο τοῦ Δούκα καί τό ἀξίωμα τοῦ Αὐγουσταλίου, ὁ ὁποῖος ἦταν ὑπεύθυνος γιά τήν ἀσφάλεια καί τήν προστασία τῶν πολιτῶν, τούς ὁποίους ὑπηρέτησε ὁ ἅγιος Ἀρτέ­μιος μέ ἀφοσίωση. Δέν δίστασε ὅμως νά μαρτυρήσει γιά τήν πίστη του στόν Χριστό, ὅταν στόν θρόνο ἀνῆλθε ὁ Ἰουλιανός, ὁ λεγόμενος παραβάτης, ὁ ὁποῖος ἐπεδίωκε τήν ἐπαναφορά τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας. Ὁ ἅγιος Ἀρτέμιος δέν θέλησε νά συμβιβασθεῖ μέ τίς ἀντί­θεες ἀπαιτήσεις τοῦ αὐτοκράτορος καί δέν δίστασε νά ὑπομείνει τά σκληρά βασανιστήρια στά ὁποῖα τόν ὑπέβαλε ἀλλά οὔτε καί στό μαρτύριο, ὥστε νά τιμᾶται πλέον καί νά δοξάζεται στόν οὐρανό, ἀλλά καί νά προστατεύει καί νά μεσιτεύει γιά ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι βαδίζουν στά ἴχνη του, προ­στατεύοντας τή ζωή καί τήν ἀσφά­­λεια τῶν συνανθρώπων τους, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν καί οἱ Ἀστυνομικοί μας, οἱ ὁποῖοι τιμοῦν τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Ἀρτέμιο ὡς προστάτη τους.

Καί καθώς φέτος συμπίπτει ἡ μνή­μη του Κυριακή, μαζί μέ τούς Ἀστυνομικούς μας τιμοῦμε τόν ἅγιο Ἀρτέμιο καί ὅλοι οἱ πιστοί, ὅλοι ἐμεῖς πού ἐπωφελούμεθα ἀπό τό ἔργο καί τήν προσφορά τῶν Ἀστυ­νομικῶν μας, οἱ ὁποῖοι, χωρίς νά ὑπολογίζουν τόν ἑαυτό τους καί τούς κινδύνους πού διατρέχουν, εἶναι πάντοτε ἀφοσιωμένοι στό καθῆκον τους, τήν προστα­σία καί τήν ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν, ἀλλά καί στό κοινωνικό ἔργο πού προσ­φέ­ρει πάντοτε ἡ Ἀστυνομία καί οἱ Ἀστυνομικοί μας.

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τοῦ προστάτου τῶν Ἀστυ­νο­μικῶν μας, τοῦ ἁγίου Ἀρτεμίου, ἐκφράζουμε τήν εὐγνωμοσύνη καί τίς εὐχαριστίες μας πρός ὅλες τίς γυναῖκες καί τούς ἄνδρες Ἀστυ­νο­μικούς, καί εὐχόμεθα ὁ προστάτης τους ἅγιος Ἀρτέμιος νά τούς ἐνι­σχύει στό ἔργο καί τήν ἀποστολή τους καί νά τούς προστατεύει πά­ντοτε ἀπό τούς κινδύνους πού δια­τρέχουν.