Την Τρίτη 12 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».
Ο κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἡ Ε´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη στήν ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία, τήν ὁποία προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας ὡς πρότυπο μετανοίας πρός ὅλους μας. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή εἴχαμε ἀκούσει τήν περασμένη Τρίτη τόν ἅγιο Λουκᾶ, ἀρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως, τόν θαυματουργό, νά ὁμιλεῖ γιά τή μεγάλη αὐτή ὁσία τῆς Ἐκκλησίας μας καί τόν θαυμαστό της βίο.
Γνωρίζοντας ὅμως ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὅτι πολλοί ἀπό τούς ἀκροατές του, ὅπως καί πολλοί ἀπό ἐμᾶς, θά προβάλλουμε ἀντίρρηση λέγοντας ὅτι ἐμεῖς δέν ἔχουμε κάνει τίς ἁμαρτίες πού ἔκανε ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία καί ἑπομένως δέν ἔχουμε ἀνάγκη τή μετάνοια, ὁ ἅγιος συνεχίζει καί ἐξηγεῖ τό νόημα καί τήν ἀναγκαιότητα τῆς μετανοίας γιά ὅλους μας. Ἄς τόν ἀκούσουμε, λοιπόν, καί ἀπόψε στή συνέχεια τῆς ὁμιλίας του γιά τήν ὁσία Μαρία.
Ὁ Χριστός, λέει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, εἶναι φιλάνθρωπος, ἀλλά εἶναι καί δικαιοκρίτης. Ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά εἴμεθα τέλειοι, ὅπως τέλειος εἶναι καί ὁ οὐράνιος Πατέρας μας, κάτι πού κανείς ἀπό ἐμᾶς δέν μπορεῖ νά ἰσχυριστεῖ ὅτι εἶναι. Βεβαίως ὁ Χριστός συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες μας, ὅσες φορές μάλιστα καί ἄν ἁμαρτήσουμε, ἀλλά συγχωρεῖ αὐτές γιά τίς ὁποῖες αἰσθανόμασθε πραγματική μετάνοια καί ζητοῦμε συγχώρηση καί ἄφεση.
Πολλοί ἄνθρωποι ἐναποθέτουν τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας τους στόν Θεό, ἀλλά ὁ Θεός δέν μᾶς σώζει αὐτόματα. Σώζει μόνο ὅσους συναισθάνονται τίς ἁμαρτίες τους καί μετανοοῦν γιά κάθε ἁμαρτία τους, ἔστω καί μικρή. Ὑπάρχουν πολλοί ἅγιοι οἱ ὁποῖοι ἀπό τή μεγάλη ἀγάπη τους πρός τόν Χριστό ἔκλαιαν διαρκῶς καί γιά τήν παραμικρή ἁμαρτία πού διέπρατταν.
Σέ αὐτή τή λύπη γιά τίς ἁμαρτίες μας ἀναφέρεται καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν γράφει: «ἡ γάρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται».
Τί εἶναι ὅμως ἡ λύπη γιά χάρη τοῦ Θεοῦ; ρωτᾶ ὁ ἅγιος Λουκᾶς. Καί συνεχίζει δίνοντας τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημά του.
Εἶναι, λέει, ἡ ἐπιθυμία γιά τόν Θεό, ἡ ἐπιθυμία γιά τήν καθαρότητα, γιά τήν ἁγιότητα. Εἶναι ἐκείνη ἡ λύπη πού γεμίζει τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος βλέπει τήν ἀκαθαρσία καί τήν ἀναξιότητά του. Τέτοια λύπη ὁδηγεῖ στήν ἀμετάβλητη μετάνοια πρός τή σωτηρία, ἐνῶ ἡ κοσμική λύπη ὁδηγεῖ στόν θάνατο.
Τί εἶναι ἡ κοσμική λύπη;
Εἶναι ἡ λύπη γιά τά κοσμικά ἀγαθά, ἡ λύπη γιά τίς ἀποτυχίες καί τίς ἀπώλειες πού δοκιμάσαμε. Ἡ χριστιανική ὅμως ψυχή δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό αὐτή τή λύπη, χρειάζεται μόνο νά λυπᾶται γιά χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ πιστός ἄνθρωπος δέν θά πρέπει νά ἀνησυχεῖ μόνο γιά τίς μεγάλες ἁμαρτίες, πού μπορεῖ καί νά μήν ἔχει κάνει. Θά πρέπει νά ἀνησυχεῖ γιά τίς μικρές καί ἀδιόρατες, τίς ὁποῖες εἶναι ἀνάγκη νά ἀναζητεῖ προσεκτικά μέσα στήν ψυχή του, ἐάν δέν θέλει νά εἶναι ἀδιάφορος γιά τή σωτηρία του, γιατί ἡ ἀδιαφορία ὁδηγεῖ στόν πνευματικό θάνατο.
Αὐτή ὅμως ἡ λύπη καί ἡ ἀνησυχία δέν θά πρέπει ἐπ᾽ οὐδενί νά μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία ἤ στήν ἀπογοήτευση γιά τή σωτηρία μας. Διότι σέ αὐτές μᾶς ὁδηγεῖ ὁ διάβολος ὁ ὁποῖος μᾶς ψιθυρίζει ὅτι εἶναι μάταιο νά μετανοήσουμε καί δέν χρειάζεται νά χάνουμε τόν χρόνο μας μέ τή μετάνοια, γιατί ὁ Θεός δέν θά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μας.
Αὐτό ὅμως εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος στό μόνο τό ὁποῖο ἀποβλέπει εἶναι νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τή μετάνοια καί νά μᾶς στερήσει τή σωτηρία.
Ὁ ἅγιος Λουκᾶς τό διεκρίνισε προηγουμένως καί τό ἐπαναλαμβάνει καί τώρα. Ὁ Θεός συγχωρεῖ μέ μεγάλη εὐκολία ὅλες τίς ἁμαρτίες μας, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά μετανοήσουμε γι᾽ αὐτές. Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, εἶναι πολύ πιό ἀπέραντο ἀπό τόν ὠκεανό καί μέσα σ᾽ αὐτό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μποροῦν εὔκολα νά βυθισθοῦν ὅλες οἱ μεγάλες καί οἱ μικρές ἁμαρτίες μας, ἀρκεῖ νά μήν ἀναβάλλουμε τή μετάνοια.
Δέν θά πρέπει νά καθυστεροῦμε καθόλου, οὔτε μία ἡμέρα οὔτε μία ὥρα, ἀλλά νά προστρέχουμε ἀμέσως ἐν μετανοίᾳ στόν Θεό. Καί νά μετανοοῦμε, ὄχι μόνο γιά τίς ἁμαρτίες μας ἀλλά καί γιά τίς παραλείψεις μας, γιά τό καλό πού θά μπορούσαμε νά εἴχαμε κάνει καί δέν κάναμε, διότι, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, «πᾶν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς τό πῦρ βάλλεται».
Αὐτό θά πρέπει νά θυμόμαστε, ὥστε νά ἐργαζόμεθα τό καλό καί νά μετανοοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, ὅπως καί ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία καί ὅλοι οἱ ἅγιοι, τῆς σωτηρίας. Διότι καί ἐκεῖνοι ὑπῆρξαν ἁμαρτωλοί ἀλλά μετανόησαν καί κέρδισαν τή σωτηρία, πράγμα τό ὁποῖο εὔχεται ἡ Ἐκκλησία γιά ὅλους μας.