«Χωροχρόνος» και αιωνιότητα
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Η αντικειμενικότητα του “χωροχρόνου” ως «μέτρο τῆς ὑπάρξεως καί διάσταση τῆς» και η υπέρβασή του στη σφαίρα της αιωνιότητας, φαίνεται ξεκάθαρα στο παρακάτω απόσπασμα από τον βίο του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, στο οποίο τονίζεται παράλληλα, η μέθεξη κτιστού – Ακτίστου μέσω της αγιοπνευματικής κοινωνίας με το Φως της Αποκαλύψεως:
– «Ὁ πραγματικός σκοπός τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι νά ἀποκτήσουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα…»
– «Μέ ποιά ἔννοια λέτε ὅτι πρέπει νά κερδίσουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐρώτησα ἐγώ, δέν τό καταλαβαίνω καλά αὐτό».
– «Κερδίζω σημαίνει ἀποκτῶ, μοῦ ἀπάντησε. Ἐσεῖς γνωρίζετε σίγουρα τί σημαίνει ἀποκτῶ χρήματα. Αὐτό τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ σκοπός τῆς ἐπίγειας ζωῆς γιά τόν κοινό ἄνθρωπο εἶναι νά κερδίσει χρήματα ἤ ν’ ἀποκτήσει τιμές διακρίσεις καί βραβεῖα. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἐπίσης κεφάλαιο καί μάλιστα τό αἰώνιο κεφάλαιο καί ὁ μοναδικός θησαυρός, ἀστείρευτος στόν αἰώνα. Κάθε ἔργο πού ἔγινε ἀπό ἀγάπη Χριστοῦ, φέρει τή χάρι Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅμως τοῦτο κατορθώνεται εὐκολότερα μέ τήν προσευχή, διότι αὐτή ἀποτελεῖ τό ὄργανο πού διαθέτουμε. Μπορεῖ νά τύχει νά θέλετε νά πάτε στήν ἐκκλησία, ἀλλά ἡ ἐκκλησία νά μήν εἶναι κοντά ἤ νά ἔχει τελειώσει ἡ ἀκολουθία… Γιά τήν προσευχή ὅμως ὑπάρχει πάντοτε δυνατότητα? Αὐτή εἶναι προσιτή τόσο στόν πλούσιο ὅσο καί στόν πτωχό, τόσο στόν ἐγγράμματο ὅσο καί στόν ἁπλοϊκό, στόν ἰσχυρό ὅσο καί στόν ἀδύναμο, στόν ὑγιῆ ὅσο καί στόν ἀσθενῆ, στόν δίκαιο ὅσο καί στόν ἁμαρτωλό. Ἡ δύναμη τῆς προσευχή εἶναι τεράστια καί περισσότερο ἀπ’ ὁτιδήποτε ἄλλο, αὐτή ἑλκύει τό Ἅγιο Πνεῦμα.»
