Εορτή Αγίου Πολυκάρπου στην Πρασινάδα Ημαθίας

Στην ομιλία του ο Ποιμενάρχης μας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὡς οἶνον ἐξέβλυσας τόν τῆς πί­στε­ως λόγον, τόν εὐφραίνοντα πά­ντων πιστῶν τήν διάνοιαν».

Μεταξύ τῶν ἄλλων ἐγκωμίων τά ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος γιά νά ὑμνήσει τόν ἑορτα­ζόμενο σήμερα προστάτη τῆς ἐνο­ρί­ας σας, μαζί μέ τήν ἁγία Παρασκευή, τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Πο­λύκαρπο, ἐπίσκοπο Σμύρνης, εἶναι καί τό ἐγκώμιο τῆς πίστεως.

Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος δέν ζοῦσε σέ μία ἐποχή χριστιανική κατά τήν ὁποία ἡ πίστη στόν Χριστό ἦταν αὐ­τονόητη, ἀλλά σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἐκαλεῖτο ἀφενός νά πείσει τούς ἀνθρώπους πού πίστευαν στά εἴδωλα γιά τήν ἀλή­θειά της καί ἀφετέρου νά εἶναι ἕτοι­μος νά τήν ὁμο­λογήσει καί νά τήν ὑπερα­σπι­σθεῖ θυσιάζοντας ἀκό­μη καί τή ζωή του, καθώς ἡ πίστη στόν Χριστό ἐδιώκετο ἀπό τούς νόμους καί τούς Ρωμαίους αὐτοκράτορες.

Παρά τίς δυσκολίες ὅμως ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Πολύκαρπος κα­τόρθω­σε μέ τόν λόγο καί μέ τή ζωή του νά ἑλκύσει πολλούς ἀνθρώ­πους στήν πίστη καί ἀξιώθηκε νά τήν ὁμολογήσει θαρραλέα καί νά μαρ­τυ­ρήσει γι᾽ αὐτήν.

Καί πῶς τά ἐπέτυχε αὐτά; Τά ἐπέ­τυχε, γιατί ἡ πίστη του δέν ἦταν ἐπι­φανειακή, δέν ἦταν ἐπιπόλαιη, ἀλλά ἦταν βαθειά καί οὐσιαστική. Ἡ πίστη του στόν Χριστό ταυτιζό­ταν μέ τή ζωή του καί ἡ ζωή του μέ τήν πίστη του. Γι᾽ αὐτό καί τοῦ ἔδι­νε τή δύναμη νά σταθεῖ ὄρθιος μέ­σα στίς δυσκο­λίες καί τούς κιν­δύ­νους. Τοῦ χάριζε τήν ἐλπίδα ὅτι ὁ Κύριος ἦταν ἐγγύς καί δέν θά ἄφη­νε τούς μαθη­τές του νά δοκι­μα­σθοῦν πε­ρισ­σότερο ἀπό ὅσο μπο­ροῦ­σαν νά ἀντέξουν. Ἡ πίστη ἦταν γιά τόν ἅγιο Πολύ­καρ­πο ἡ πα­νο­πλία μέ τήν ὁποία προ­­­στα­τευ­όταν ἀπό τίς ὕπουλες ἐπιθέσεις τοῦ δια­βόλου καί μέ τήν ὁποία ἀπέκρουε τά πε­πυ­ρω­μέ­να του βέλη.

Καί ἀκόμη ἡ πίστη του ἦταν αὐτή πού τόν συνόδευσε μέχρι τήν ἡμέ­ρα πού βρέθηκε ἐνώπιον τῶν βα­σα­­νι­στῶν του καί κλήθηκε νά τήν ἐπι­σφρα­γί­σει μέ τόν μαρ­τυρικό του θάνατο.

Ἀποδείχθηκε «πι­στός ἄχρι θα­νά­του» ὁ ἅγιος Πολύκαρ­πος, γιατί δέν θέλησε οὔ­τε σκέφθηκε, ἔστω καί γιά μιά στιγμή, νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, ὅσο σκληρά καί ὀδυ­νη­ρά καί ἄν ἦταν τά βα­σα­νι­στήρια πού ὑπέ­­με­νε. Συγχρόνως ὅμως ἀπέδει­ξε ὅτι ἡ πίστη του ἦταν καί εἶναι αὐτή πού μπορεῖ νά νικήσει ὅλα τά ἐμπόδια, ὅπως νίκησε καί τούς ἀντι­θέους διῶκτες του, τῶν ὁποί­ων τά ὀνόματα καί ἡ μνήμη ἔχουν ἐξαφανι­σθεῖ. Ἐκεῖ­νοι μπορεῖ νά νό­μι­σαν στήν ἀρχή ὅτι νίκησαν τόν ἐπίσκοπο τῆς Σμύρνης Πολύκαρπο, γιατί ὁδήγησαν στόν θά­­νατο τό σῶμα του, ἀγνοοῦσαν ὅ­μως πώς αὐτό πού νικᾶ δέν εἶναι τό φθαρτό σῶμα ἀλλά ἡ ἀθάνατη ψυχή, ἡ ὁποία ζεῖ μόνο μέ τήν πίστη στόν ἀληθινό καί αἰώνιο Θεό.

Αὐτή ἡ δύναμη τῆς πίστεως ἐπι­βεβαιώνεται καί στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού ἐπιχείρησαν νά νική­σουν στούς πο­­λέμους καί στίς μάχες πού διε­ξή­γαγαν, ἐλάχι­στοι ὅμως τό ἐπέ­τυ­χαν. Καί δέν ἦταν αὐτοί πού ἀγω­νί­σθη­καν μέ στρατούς καί μέ πο­λεμοφόδια, μέ πανο­πλίες ἰσχυ­ρές καί ἀκα­ταμάχητες. Ὅ­λοι αὐτοί, ἔστω καί ἄν προσωρινά νίκησαν τούς ἀντιπάλους τους, στό τέλος νικήθηκαν ἀπό τά ἴδια τά ὅπλα τους. Ἀντίθετα, ὅσοι πέ­τυχαν μία νίκη μόνιμη καί αἰώνια ἦταν αὐ­τοί πού εἶχαν ὡς ὅπλο τους τήν πίστη στόν Χριστό, γιατί αὐτή εἶναι ἡ νί­κη πού νικᾶ τόν κόσμο, τόσο αὐτόν πού φέρουμε μέσα μας, τήν ἁμαρ­τία, τά πάθη, τίς κα­κίες, τή φθορά, ὅσο καί αὐτόν πού ὑπάρ­χ­ει γύρω μας καί ἐργάζεται κατ’ ἐντο­λή τοῦ διαβόλου τό κακό.

Αὐτή τήν πίστη πού ἀνέδειξε νι­κητή ἄχρι θα­νάτου τόν ἑορτα­ζό­με­νο σήμερα ἅγιο Πο­λύ­καρπο, ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός. Ὁ Χρι­στός πε­ριμένει καί ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς νά διατη­ρή­σου­με κάτω ἀπό ὅλες τίς συνθῆκες καί τίς κα­τα­στάσεις τήν πί­στη μας σ’ Αὐτόν. Αὐτό πού ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς δέν εἶναι νά λέμε ὅτι πι­στεύουμε στόν Χριστό, ὅταν ὅλα γύ­­ρω μας καί μέσα μας εἶ­ναι εἰ­ρη­νι­κά καί γα­λή­νια, ὅταν ἡ πίστη μας καί ὁμολογία της δέν μᾶς κοστίζει τίποτε. Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά ἀποδεικνύουμε κα­θη­με­ρινά τήν πι­στό­τη­τά μας καί τήν ἀφοσίω­σή μας σ’ Αὐ­τόν ὄχι ἁ­πλῶς μέ τά λό­για, ἀλλά καί μέ τά ἔργα μας, μέ τίς πράξεις μας, μέ τήν κα­θημερινή συμπερι­φο­ρά μας, στό σπίτι, στήν οἰκογένειά μας, στήν ἐργασία μας, στήν κοινωνία. Ζητᾶ νά ἀπο­δει­κνύ­­ουμε καθημερινά τήν ἀφοσίω­σή μας σ’ Αὐ­τόν ἔστω καί ἄν οἱ γύ­ρω μας μειδιοῦν εἰ­ρω­­νι­κά ἤ ἀμ­φισ­βητοῦν τήν ἀλή­­θεια τῆς πί­στε­ώς μας. Ζητᾶ νά ἀπο­δει­κνύουμε τήν πίστη μας καί τήν ἐμπι­στο­σύνη μας σ’ Αὐτόν καί τήν ὥρα τοῦ πει­ρα­σμοῦ, τῆς δοκιμασίας, τῆς θλί­ψε­ως, τῆς ἀσθενεί­ας. Ζητᾶ νά ἀπο­δει­­κνύ­ουμε τήν πί­στη μας καί ὅταν ἡ ὁμο­λο­γία τῆς πί­στε­ώς μας μπορεῖ νά ἔχει κά­ποιο κόστος γιά μᾶς· για­τί ἡ πραγμα­τι­κή πί­στη στόν Χρι­στό δέν εἶναι μιά πίστη μό­νο γιά τίς κα­λές ἡμέρες τῆς ζωῆς ἀλλά εἶναι γιά πάντα.

Αὐτή τήν πίστη πού διέ­­κρινε τόν σήμε­ρα ἑορ­τα­ζό­με­νο ἅγιο ἱερο­μάρ­τυρα Πολύ­καρ­πο ἄς παρακα­λέ­σου­με τόν Χρι­στό νά μᾶς χαρίσει διά πρεσβειῶν του, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς μαζί του τή νίκη τῆς πίστεως καί τόν στέ­φα­νο τῆς ζωῆς.