Ο χαρισματικός βίος του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Είναι αλήθεια πως ο βίος του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, ακόμη και σήμερα, παραμένει άγνωστος στη μεγαλύτερη μερίδα των πιστών. Αν και νεότερος Όσιος, περί τα μέσα του 16ου αι., και παρά το γεγονός ότι έδρασε σε περιοχές που έσφιζαν από ζωή και χαρακτηρίζονταν από πληθώρα κατοίκων, όπως στη Θεσσαλία, στην Πιερία, αλλά και στο Άγιον Όρος, ο όσιος Διονύσιος δεν είναι γνωστός στο ευρύ φάσμα του χριστεπώνυμου πληρώματος.
Γεννήθηκε περίπου στα 1500 στο χωριό Σκλάταινα Μουζακίου της Καρδίτσας, το οποίο σήμερα φέρει την ονομασία «Δρακότρυπα», από ευσεβείς και φτωχούς γονείς. Ανατράφηκε με πίστη και αρετή, ουσιαστικό υπόβαθρο που συνετέλεσε να καλλιεργήσει το κάλεσμα από Θεού, ώστε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σ᾿ Αυτόν και να γίνει Μοναχός.
Σε ηλικία 18 ετών ο Όσιος έμεινε ορφανός από τους γονείς του. Ήδη, όμως, ζούσε ως μοναχός, κάνοντας αυστηρότατη νηστεία και ασκητική ζωή μέσα στον κόσμο.
Καταφεύγει στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Μετεώρου ακολουθώντας τον γέροντά του Άνθιμο και ορεγόμενος την ησυχία και την καλογερική άσκηση, ως υποτακτικός πλέον, του γέροντα Σάββα και ως δόκιμος μοναχός με τ᾿ όνομα Δανιήλ, επιδίδεται σε ανείπωτους φιλοκαλικούς αγώνες.
Στη συνέχεια ο όσιος μεταβαίνει στο Άγιον Όρος. Εκεί χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος, μετονομαζόμενος σε Διονύσιος. Ανήκει στην ταπεινή συνοδεία του Πρώτου του Αγίου Όρους και καθημερινά, σχεδόν, λειτουργεί στον πανίερο Ναό του Πρωτάτου.
Φεύγοντας από το Πρωτάτο και επιθυμώντας ακόμη περισσότερη ησυχία, ο Όσιος ασκήτευσε σε μια καλύβα κοντά στην Ιερά Μονή του Καρακάλου. Η φήμη του και η αγία ζωή του τον εγκατέστησε Ηγούμενο της Ιεράς Μονής του Φιλοθέου. Το Μοναστήρι, τότε, ήταν ιδιόρρυθμο. Ο Όσιος το μετέτρεψε σε κοινόβιο και το μεταποίησε από βουλγαρικό, που ήταν, σε ελληνικό, προκαλώντας, βεβαίως, την οργή και τον παμμίαρο φθόνο των άλλων αδελφών.
Για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των φιλοθεϊτών μοναχών ο Όσιος, στα 1524, κατέφυγε στη Βέροια, στην Ιερά Σκήτη του Οσίου Αντωνίου, όπου ανήγειρε την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου.
Και πάλι, όμως, η αγιαστική φήμη του έκαμνε πολλούς να προτάσσουν το πρόσωπό του ως υποψήφιο διάδοχο του Μητροπολίτη Βεροίας. Στο άκουσμα μιας τέτοιας πιθανής εξέλιξης, αυτός ο μεγάλος πνευματικός άνδρας, εγκατέλειψε την αγαπημένη του Μονή και αναζήτησε έτερον ησυχαστικό τόπο να κρυφτεί και να μονάσει.
Καταφεύγει σε μία δυσπρόσιτη περιοχή στον Όλυμπο, εκεί όπου ακόμη και σήμερα διασώζεται το ταπεινό και ευλογημένο ασκητήριό του. Όμως, ο όσιος ούτε εδώ ησυχάζει. Διωγμοί και φθόνοι και πάλι στο προσκήνιο. Και πάλι εγκαταλείπει ο χαρισματικός αυτός άνδρας και κατευθύνεται στη Ζαγορά του Πηλίου. Εκεί θα οικοδομήσει την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Σουρβίας.
Στα 1542 ο Όσιος βρίσκεται και πάλι στον Όλυμπο. Σε μια απόκρημνη περιοχή, περίπου 900μ. υψόμετρο, θα οικοδομήσει την Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος, ένα περίλαμπρο μοναστικό καθίδρυμα και ένα φωτεινό κέντρο πνευματικής ακτινοβολίας. Στην Ιερά αυτή Μονή λειτούργησε, μεταξύ άλλων, «Κρυφό Σχολειό» και βρήκαν καταφύγιο επί Τουρκοκρατίας ουκ ολίγοι οπλαρχηγοί, μεταξύ άλλων και ο πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, Ρήγας Φεραίος.
Γρήγορα δημιουργήθηκε Λαύρα γύρω από τον Όσιο. Ο ίδιος περιόδευε ιεραποστολικά στην ευρύτερη περιοχή, κηρύττοντας και οικοδομώντας τους πιστούς.
Μετά τα 1542, άγνωστο πότε ακριβώς, ο Όσιος κοιμήθηκε ειρηνικά την 23η Ιανουαρίου, αφήνοντας μια πλούσια αγιορείτικη και νηπτική παρακαταθήκη.
Σήμερα, το πάλαι ποτέ Μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος (της παλαιάς Μονής) τιμάται επ᾿ ονόματι του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω. Βρίσκεται στα 400 μ. υψόμετρο και φιλοξενεί την ανδρώα συνοδεία των μοναχών.
Ας έχουμε πάντοτε τις πρεσβείες του Οσίου Διονυσίου.
