Ο άγιος Μαρτίνος γεννήθηκε στο Τόδι της Ομβρικής στην Κεντρική Ιταλία. Ανήλθε στο παπικό θρόνο το 649, όταν η εκκλησία ταλαιπωρούνταν από την αίρεση των Μονοθελητών. Δυστυχώς όμως και η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είχε πέσει στα δίχτυα αυτής της αίρεσης διότι ακόμη και ο Πατριάρχης Παύλος ο Β` ήταν υπέρμαχος του Μονοθελητισμού μαζί με τον αυτοκράτορα Κώνστα τον Β`. Ο άγιος Μαρτίνος προσπάθησε με επιστολή του αλλά και με ειδικούς απεσταλμένους κληρικούς να επαναφέρει τον Πατριάρχη και τον αυτοκράτορα στο ορθόδοξο δόγμα. Όμως ο Πατριάρχης επηρεασμένος από τον αυτοκράτορα επέμενε στον Μονοθελητισμό και εξόρισε τους απεσταλμένους του πάπα Μαρτίνου σε διάφορα νησιά. Ο αυτοκράτορας μάλιστα με δόλο κατόρθωσε να συλλάβει και τον ίδιο τον άγιο τον οποίο αφού οδήγησε στην Κωνσταντινούπολη τον εξόρισε στη Χερσώνα. Εκεί, ο άγιος Μαρτίνος, εκοιμήθη εν μέσω κακουχιών στις 16 Σεπτεμβρίου του 655.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείοις δόγμασι, τῆς εὐσέβειας, ὑπεστήριξας, τὴν Ἐκκλησίαν, ὦ Μαρτίνε ἱεράρχα Θεόσοφε, τὸν γὰρ Χριστὸν διπλοῦν ὄντα ταὶς φύσεσιν, ὁμολογήσας τὴν πλάνην κατήσχυνας. Πάτερ Ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς Ἱεράρχης τῶν ἀῤῥήτων και διδάσκαλος, Θεολογίας ἀληθοῦς ἐκφάντωρ πέφηνας, καὶ ἀνέβλυσας Μαρτῖνε δογμάτων ρεῖθρα· Τὸν Χριστὸν γὰρ ἐν δυσί τελείαις φύσεσι, καὶ θελήσεσι πανσόφως ἐδογμάτισας, τοῖς βοῶσί σοι, χαίροις Πάτερ πανόλβιε.