Η απλότητα του, οι πατρικές του συμβουλές, η ασκητικότητα του τραβούσαν σαν μαγνήτης τους πονεμένους ανθρώπους που διψούσαν για λίγη ξεκούραση από την καθημερινότητα. Αυτό όμως ανάγκαζε τον Άγιο να μετακινείται συνεχώς γιατί αυτό που ποθούσε ήταν η ηρεμία και η ησυχία ώστε να μπορέσει να επιτύχει το σκοπό της άσκησης του, που δεν ήταν άλλος από την ένωση του με το Θεό.
Ένεκα λοιπόν αυτής της μετακινήσεως του Αγίου, έχουμε πολλές σπηλιές – ασκητήρια που φαίνεται πως τα επισκέφθηκε ο Άγιος. Μια από αυτές είναι και μια σπηλιά κοντά στο μικρό χωριό Ανάγυια (η λέξη είναι σύνθετη από το επίρρημα άνω και το ουσιαστικό αγυιά δηλ. ύψωμα), στο οποίο υπάρχουν και δυο Ναοί (ένας παλαιός που βρίσκεται στα ανατολικά του χωριού και ένας νεότερος στα δυτικά) που είναι αφιερωμένοι στους Κύπριους Αγίους Νόμωνα και Βηχιανό (βλέπε ίδια ημέρα).
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Ταμασέων τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάϊσμα, θαυματουργοὶ ὤφθητε ὄντως, Βηχιανὲ καὶ Νόμων ὅσιοι. Νηστεία, κατετήξατε σαρκός, ἀλόγους ἐνθυμήσεις πανσθενῶς. Ὅθεν χάριν ἰαμάτων, ἐξ οὐρανοῦ ἐδέξασθε, θεόπνευστοι. Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, τῷ καὶ ὑμᾶς στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι’ ὑμῶν πάσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Τῶν Ταμασέων τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάϊσμα καὶ θαυματοργος ὀντως ὤφθης, Νόμων πατὴρ ἡμῶν ὅσιε νηστεία τῆς σαρκὸς ἀλογους ἐνθυμήσεις πανσθενως ὅθεν χάριν ἰαμάτων ἐξ οὐρανῶν ἐδέξω θεόπνευστε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.