Ειρήνης της βασιλίσσης της μετέπειτα Ξένης μοναχής
Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του οσίου Μαξίμου του Ομολογητού, σπουδαίου πατέρα και διδασκάλου της Εκκλησίας, της Αγίας Ειρήνης της Βασίλισσας, της μετέπειτα οσίας Ξένης Μοναχής και του οσίου Σέριδος ηγουμένου Μονής στη Γάζα. Επίσης, σήμερα εορτάζουμε την απόδοση της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Ο Όσιος ηγούμενος Σέριδος υπήρξε μεγάλος ασκητής. Ένεκα των σπουδαίων αρετών του αναδείχθηκε καθηγούμενος του μεγάλου κοινοβίου, που βρισκόταν κοντά στη Γάζα, όπου διέλαμψαν με τον ενάρετο βίο ο Βαρσανούφιος με τον μαθητή του Ιωάννη, καθώς επίσης και ο μέγας αββάς Δωρόθεος. Η Αγία Ειρήνη έζησε τον 12ο αιώνα μ. Χ. και ήταν πολύ ενάρετη. Παντρεύτηκε με το γιο του Αλέξιου Κομνηνού, Ιωάννη, τον επονομαζόμενο Καλοϊωάννη λόγω των πολλών του αρετών.
Η ενάρετη λοιπόν βασίλισσα Ειρήνη, ξόδευε απλόχερα σε φιλανθρωπικά έργα. Μόνη μάλιστα πήγαινε σε φτωχικές καλύβες, για να δώσει όχι μόνο χρήματα, αλλά και πνευματική ενίσχυση και παρηγορία. Έκτισε γηροκομεία και ξενώνες, και άφησε σ’ αυτά μεγάλα χρηματικά ποσά για την ασφαλή και άνετη συντήρηση τους.
Στη συνέχεια όμως, δοκίμασε μεγάλες θλίψεις. Ο άντρας της σε μια εκστρατεία του στη Συρία το 1143 μ. Χ., πέθανε. Αργότερα, το ίδιο συνέβη και με τα δύο από τα τέσσερα παιδιά της. Τότε, θέλησε να βρει ανακούφιση στις θλίψεις της με το να αφοσιωθεί στη μοναχική ζωή.
Αφού λοιπόν πήρε και τη συγκατάθεση του βασιλιά γιου της Μανουήλ, αποσύρθηκε στη μονή Παντοκράτορος, όπου και έγινε μοναχή, μετονομασθείσα Ξένη. Εκεί τη βρήκε ο θάνατος και την κήδευσαν με μεγάλη απλότητα, όπως η ίδια το επιθυμούσε. Διότι λίγο πριν πεθάνει έλεγε, ότι «η βασίλισσα Ειρήνη είχε πεθάνει προ πολλού, και δεν έμενε πλέον παρά μόνο η μοναχή Ξένη».
Υπάρχουν άνθρωποι σε κάθε εποχή, που αφιερώνονται κυριολεκτικά ως φωτεινές λαμπάδες στην άσκηση, την προσευχή και την απόλυτη αφοσίωση στο θέλημα του Θεού. Αυτοί είναι το αλάτι του κόσμου, αυτοί είναι η παρηγοριά των ανθρώπων και οι συμπαραστάτες τους στο θρόνο του Θεού.
Σύμφωνα με τον όσιο Μάξιμο των ομολογητή, που επίσης εορτάζουμε σήμερα, δεν είναι ο τόπος αλλά ο τρόπος της ασκήσεως. Άρα, ο άνθρωπος που έχει συνείδηση και ευαισθησία, όπου κι αν βρίσκεται, επιτελεί το δικό του αγώνισμα τη δική του προσπάθεια, συμμορφούμενος με το θέλημα του Θεού.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
