«Φανέρωσα το όνομά σου»
Στήν Ἀρχιερατική του προσευχή πρός τόν Πατέρα του, μετά τόν Μυστικό Δεῖπνο καί λίγο πρίν τά Πάθη του, ὁ Κύριος λέει μεταξύ ἄλλων ὅτι «φανέρωσα τό ὄνομά Σου στούς ἀνθρώπους» (Ἰωάν. 17, 6).
Ἀναρωτιόμαστε, καθώς ἀκοῦμε αὐτόν τόν λόγο: ἄραγε οἱ ἄνθρωποι δέν ἤξεραν ὅτι ὁ Θεός ὑπάρχει; Περίμεναν τόν Χριστό νά τούς τόν καταστήσει γνωστό; Ποιό εἶναι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο φανέρωσε ὁ Χριστός στούς ἀνθρώπους καί σέ ποιούς τό φανέρωσε;
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ
Οἱ ἄνθρωποι ἤξεραν ὅτι ὑπάρχει κάποιος θεός εἴτε μέ τή μορφή τῆς πολυθεΐας καί τῆς εἰδωλολατρίας εἴτε μέ τήν ἀποκάλυψη στόν Ἀβραάμ καί στούς Ἑβραίους. Ὁ Χριστός ὅμως, ἐρχόμενος στόν κόσμο, φανέρωσε τό ἀληθινό ὄνομα τοῦ Θεοῦ σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Κατέδειξε καί μέ τή διδασκαλία καί μέ τή ζωή του καί μέ τά πάθη καί τήν ἀνάστασή του ὅτι ὁ Θεός εἶναι Τριαδικός. Εἶναι κοινωνία τριῶν προσώπων καί ταυτόχρονα Ἕνας κατά τήν οὐσία. Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί σ’ αὐτό τό ὄνομα μᾶς κάλεσε νά βαπτιζόμαστε, πάντα τά ἔθνη (Ματθ. 28,19). Αὐτό τό ὄνομα δείχνει ἕναν Θεό πού καλύπτει ὅλες τίς ἀνθρώπινες ἀναζητήσεις. Τόν Θεό πού δημιούργησε τά πάντα, τόν Θεό πού δέν περιορίζεται στόν ἑαυτό του ἀλλά εἶναι κοινωνία, δηλαδή συνύπαρξη τριῶν προσώπων, τόν Θεό πού εἶναι ἡ σοφία τοῦ παντός, τόν Θεό πού ἔρχεται σέ συνάντηση καί κοινωνία μέ τούς ἀνθρώπους πού τόν ἐγκατέλειψαν καί προτίμησαν νά εἶναι θεοί χωρίς αὐτόν, ὁδηγήθηκαν στόν θάνατο καί τόν ὁδήγησαν στόν θάνατο, τόν Θεό πού ἀναστήθηκε ἀνασταίνοντας τόν κάθε ἄνθρωπο πού θά τόν ἀκολουθήσει, τόν Θεό πού δέν διάλεξε ἕναν λαό μόνο, ἀλλά καλεῖ τόν καθέναν νά σωθεῖ.
Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη
Τό δεύτερο χαρακτηριστικό τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ εἶναι πώς «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α’Ἰωάν. 4,16) Δέν ἔχει ἁπλῶς ἀγάπη, ἀλλά εἶναι ἀγάπη! Ὁ Χριστός φανερώνει τόν Θεό ὡς ἀγάπη, ὡς κένωση, ὡς θυσία, ὡς δίψα γιά συνάντηση μέ τόν κάθε ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς. Αὐτή ἡ δίψα φτάνει μέχρι τόν θάνατο καί τόν Ἅδη. Ἀγάπη ὅμως σημαίνει καί ἐλευθερία. Σημαίνει σεβασμό στήν ἀνθρώπινη ἀπόφαση νά εἶναι ἤ νά μήν εἶναι μέ τόν Θεό. Σεβασμό στήν πτώση, στήν ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου νά ἀγαπήσει τόν Θεό, σεβασμό στήν ἐπιλογή νά διαλέγει ἀντί γιά τήν προτεραιότητα τοῦ Θεοῦ τήν προτεραιότητα τῆς καλοπέρασης σ’ αὐτή τή ζωή, τήν ἐξουσία, τό συμφέρον, ἀκόμη καί τήν πίστη ὅτι ὁ θάνατος εἶναι τό τέρμα.
Ὁ Χριστός καί τά μυστήρια
Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ γνωρίζεται στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος γνωρίζει τόν Θεάνθρωπο Κύριό μας, μπορεῖ νά γνωρίσει τόν Θεό Πατέρα καί νά γευτεῖ τούς καρπούς τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ καρποί, πέρα ἀπό τά προσωπικά χαρίσματα, δίδονται ὡς δωρεές ἀνεξάλειπτες στά μυστήρια:
Τό Βάπτισμα μᾶς καθαρίζει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό κακό καί μᾶς εἰσάγει ὡς μέλη μέ πλήρη δικαιώματα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Τό Χρίσμα μᾶς κάνει νά μετέχουμε στό «τρισσόν ἀξίωμα» τοῦ Κυρίου: στό βασιλικό, δηλαδή ἐνεργοποιεῖται ἡ εὐλογία νά ἀγαποῦμε διακονώντας τούς πάντες, στό ἱερατικό, δηλαδή ἐνεργοποιεῖται ἡ ευλογία τά πάντα νά γίνονται πρός δόξαν Θεοῦ καί κάθε τι πού μᾶς δίδεται νά τό ἐπιστρέφουμε στόν Θεό καί στόν συνάνθρωπο, ὡς ἕνα συνεχές «τά σά ἐκ τῶν σῶν σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα, καί στό προφητικό, δηλαδή ἐνεργοποιεῖται ἡ εὐλογία νά μιλᾶμε γιά τόν Θεό καί μέ λόγια καί μέ ἔργα, νά γινόμαστε ἡγέτες στή ζωή τή δική μας καί τῶν ἄλλων, ὄχι ὅμως ἐξουσιάζοντας ἀλλά φανερώνοντας τήν ἀλήθεια. Ἡ Θεία Εὐχαριστία μᾶς δίνει τήν εὐλογία νά κοινωνοῦμε τόν Θεό στό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, νά γινόμαστε ἕνα μαζί του καί μέ τούς συνανθρώπους μας, ζώντας τή χαρά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ Μετάνοια καί τό Εὐχέλαιο μᾶς δίνουν τήν εὐλογία νά ξεκινοῦμε ἀπό τήν ἀρχή, διαπιστώνοντας τά τραύματα καί τίς ἀδυναμίες μας καί ἐπιστρέφοντας στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καί να ζητοῦμε τήν ἴαση τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ὁ Γάμος καί ἡ Ἱερωσύνη γίνονται τρόποι συνάντησης μέ τόν πλησίον μας, διακονίας του εἴτε σέ μιά σχέση ἑνός πρός τόν ἄλλο, εἴτε σέ μιά σχέση μέ ὅλο τόν κόσμο, γιά να μποροῦμε νά γευόμαστε καθημερινά τή σημασία τῆς ἑνότητας καί τῆς ἀγάπης, πού γίνονται αἰωνιότητα.
Οἱ Πατέρες καί οἱ ἅγιοι
Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ συνεχίζουν νά τό φανερώνουν στή ζωή τῆς πίστης οἱ Πατέρες της Ἐκκλησίας καί ὅλοι οἱ ἅγιοι. Ὁ καθένας μας στόν παρόντα χρόνο καί τήν ἐποχή στήν ὁποία κληθήκαμε νά ζοῦμε, θά δώσει τήν προσωπική του ἀπάντηση, ἄν θά ἀποδεχθεῖ τό ὄνομα ὡς πίστη, ἀγάπη, κοινωνία μέ τόν Χριστό καί τόν συνάνθρωπο. Εἶναι ἡ δική μας σειρά τώρα, ἡ δική μας εὐθύνη, ἡ δική μας ἀπόφαση ἄν θά συναντήσουμε τόν Θεό. Δέν διαλέγει ἄλλωστε ὁ Θεός ποιούς θά σώσει, ἀλλά καλεῖ ὅλους. Ἑμεῖς διαλέγουμε ἄν θά τόν δοῦμε καί θά τόν ζήσουμε ὡς τόν σωτῆρα καί λυτρωτή μας.τς
