Υπάρχει μία ευρύτατα διαδεδομένη παραφιλολογία γύρω από τον βίο και τα έργα της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, εντελώς αστήρικτα ιστορικώς φανταστικά μυθεύματα για αμαρτωλές σχέσεις με τον απόλυτα αναμάρτητο Ιησού Χριστό, όπως αυτά γεννήθηκαν μέσα στα αρρωστημένα μυαλά παλαιοτέρων και νεωτέρων επιφανών για τον κόσμο συγγραφέων και λογοτεχνών, ξένων και Ελλήνων, των οποίων τα ονόματα δεν θέλω καν να αναφέρω στον ιερό αυτό χώρο. Ποια όμως είναι η πραγματικότητα; Ποια είναι η αληθινή Μαρία η Μαγδαληνή;
Ήταν κόρη από εύπορη οικογένεια και καταγόταν από τα Μάγδαλα, στη δυτική όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ. Ζούσε από τα μικρά της χρόνια με ευσέβεια και φόβο Θεού. Για άγνωστη αιτία βρέθηκε κάτω από το κράτος επτά δαιμονίων.
Μέσα στη μεγάλη της ταλαιπωρία πληροφορήθηκε για τον Ιησού. Τον αναζήτησε και βρέθηκε στην ομιλία του προς τα πλήθη, που είχε ως συνέχεια το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Έπεσε τότε στα πόδια του και ζήτησε να την οδηγήσει στον δρόμο της αιώνιας ζωής. Ο Χριστός την θεράπευσε, απαλλάσσοντάς την από την κατοχή των δαιμονίων. Το σημαντικότερο όμως είναι το γεγονός της πνευματικής της θεραπείας.
Εκείνη τότε αρνήθηκε όλα τα υλικά της υπάρχοντα και ακολούθησε τον Χριστό μπαίνοντας στην συνοδία της Παναγίας και των άλλων γυναικών. Ακολούθησε τον Χριστό και στις πιο δύσκολες και κρίσιμες αποστολές του χωρίς κανένα δισταγμό. Ακόμη και στο τελευταίο του ταξίδι προς τα Ιεροσόλυμα για την σταυρική του θυσία. Συνδέθηκε με τη Μαρία και τη Μάρθα και ήταν στην ανάσταση του αδελφού τους Λαζάρου.
Όταν οι μαθητές του Χριστού εγκατέλειψαν τον Διδάσκαλο, εκείνη έμεινε κοντά του στις ώρες της δίκης στην αυλή του αρχιερέως και στο λιθόστρωτο του Πιλάτου. Παρακολούθησε από κοντά τη σταύρωση μαζί με την Παναγία και τον Ιωάννη τον Θεολόγο. Συνετέλεσε στον ενταφιασμό του Κυρίου. Μίλησε στον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και τον έπεισε να παραχωρήσει τον καινούργιο τάφο, για να ενταφιαστεί το άγιο Σώμα του Χριστού. Η Μαρία η Μαγδαληνή παρακολούθησε όλη την διαδικασία της αποκαθηλώσεως και ανέπεμψε ύμνο θρηνητικό. Αυτός αποτελεί το θέμα του Όρθρου του Μ. Σαββάτου.
Αφού σφραγίστηκε το μνήμα, οι δύο γυναίκες, η Παναγία και η Μαγδαληνή, έμειναν στον τάφο κλαίγοντας μέχρι αργά τη νύκτα. Έφυγαν τότε και αποφάσισαν, αφού τηρήσουν την αργία του Σαββάτου, να επιστρέψουν την Κυριακή το πρωί.
Έτσι πριν λαλήσει ο πετεινός, στο χάραμα της Κυριακής, βρέθηκαν και πάλι στο μνημείο όπου έγινε σεισμός και άνοιξε για να το ιδούν άδειο. Κάθισε τότε η Μαρία η Μαγδαληνή και συλλογιζόταν ποιος μπορούσε να είχε πάρει το σώμα του Κυρίου της. Είδε τότε δύο λαμπροφορεμένους αγγέλους να κάθονται στο μνημείο, ένα προς το μέρος της κεφαλής και ένα προς το μέρος των ποδιών. Την ρώτησαν, γιατί κλαίει. Κι εκείνη απήντησε, κλαίω διότι πήραν τον Κύριό μου και δεν ξέρω πού τον έβαλαν. Και καθώς αυτή αποκρινόταν, οι άγγελοι ανασηκώθηκαν με σεβασμό.
Γύρισε τότε η Μαρία και είδε τον Κύριο, χωρίς να αντιληφθεί ποιος είναι. Εκείνος της έκανε την ίδια ερώτηση, γιατί κλαίει. Και εκείνη έδωσε την ίδια απάντηση. Τότε ο Χριστός την προσφώνησε: «Μαρία». Κι εκείνη, αναγνωρίζοντάς τον από τη φωνή του, φώναξε: «Ραββουνί» (Διδάσκαλε). Θέλοντας τότε ο Διδάσκαλος να την οδηγήσει σε υψηλότερα πνευματικά επίπεδα για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το σώμα του μετά την ανάσταση, της είπε: «Μη μου άπτου. Ούπω γαρ αναβέβηκα προς τον πατέρα μου».
Όλη την περίοδο από την Ανάσταση μέχρι την Ανάληψη παρέμεινε μαζί με την Παναγία και τους αποστόλους. Μαζί τους ήταν οπωσδήποτε και την ημέρα της Πεντηκοστής. Ύστερα ταξίδεψε στη Γαλατία, στη Φρυγία, στη Φοινίκη, στη Συρία, στην Παμφυλία, και κατέληξε στην Έφεσο, όπου συναντήθηκε με τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.
Μετά από σύντομη ασθένεια παρέδωσε το πνεύμα της και ενταφιάστηκε στο σπήλαιο όπου έγινε το μεγάλο θαύμα με τους επτά παίδας τους εν Εφέσω. Σήμερα σώζεται ως ιερό λείψανο το αριστερό της χέρι στην Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, η οποία θεραπεύτηκε με την απαλλαγή της από τα επτά δαιμόνια στην ψυχή και στο σώμα από τον Κύριο Ιησού Χριστό, για να αποτελεί αιώνιο παράδειγμα και μαρτυρία ότι αυτός είναι ο αληθινός θεραπευτής του ανθρωπίνου γένους, ο καταλυτής των σκοτεινών δαιμονικών δυνάμεων, ο νικητής της φθοράς και του θανάτου, ο χορηγός του φωτός του αληθινού, της αιώνιας ζωής. Αμήν.
Αρχιμ. Αυγουστίνος Μύρου (†)