π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους
Ἡ συνάντηση μέ τό διάβολο, τόν ἀρχαίκακο, πού ταλαιπωρεῖ τήν ἀνθρωπότητα, γίνεται αἰτία φόβου ἤ ἐλευθερίας, ἀνάλογα μέ τήν πνευματική μας κατάσταση.
Στή χώρα των Γαδαρηνών ὁ Χριστός συναντιέται μαζί του στό πρόσωπο τοῦ ἄνδρα πού κυριαρχεῖτο ἀπό αὐτόν, ἐδῶ καί πολλά χρόνια. Ἡ κατάσταση γινόταν ἀκόμα πιό τραγική καί δύσκολη, γιατί μέσα του ὑπῆρχαν «δαιμόνια πολλά», πού τόν ταλαιπωροῦσαν, ἀλλοιώναν τό πρόσωπό του «καί ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καί ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενε, ἀλλ’ ἐν τοῖς μνήμασιν».
Αὐτή ἡ κυριαρχία τοῦ διαβόλου στόν ἄνθρωπο ἔχει περιοριστεῖ μέ τήν παρουσία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ γιά δυό χιλιάδες χρόνια, ὥστε νά μήν συναντοῦμε τόσο συχνά κυριολεκτικά δαιμονισμένους.
Οἱ δαιμονικές δυνάμεις, ὅμως, πού ἐκφράζονται μέ τά διάφορα πάθη, δέν ἔχουν ἐξαλειφθεῖ. Μᾶς ταλαιπωροῦν καί ταλαιπωροῦμεν. Εὐτυχῶς, τό ἔργον τοῦ Χριστοῦ, πού ἦλθε γιά νά περιορίσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου, συνεχίζεται μέσα στήν Ἐκκλησία Του.
Ὅποιος θέλει νά ἐλευθερωθεῖ, μπορεῖ.
Ὅποιος θέλει νά θεραπευτεῖ, τό πετυχαίνει.
Ὅποιος θέλει ν’ ἀλλάξει τρόπο ζωῆς, μέ τό νά γίνει Χριστοκίνητος ἀπό δαιμονοκίνητος, τό κατορθώνει.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι γιά ὅσους θέλουν κι ἀγωνίζονται. Γίνεται, τότε, μέ τά μυστήριά της, τήν καθοδήγηση, τή μετάνοιά μας καί τή συνεχῆ ἐγρήγορση, τό μέσο πού θά ζήσουμε τή χαρά καί τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ.
Τά ἑκατομμύρια τῶν ἁγίων, γνωστῶν καί ἀγνώστων, παλαιότερων καί συγχρόνων, μᾶς βεβαιώνουν γιά τό ἐφικτό καί τήν ὀμορφιά τῆς ἐλευθερίας ἀπό τά πάθη.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος