Ο ανόητος και ο έξυπνος
Σχόλιο στό Ευαγγέλιο τῆς Κυριακῆς Θ΄ Λουκᾶ
π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους
Αὐτό τό «ἄφρον», ἀνόητε, δέν λέγεται εὔκολα γιά ἄνθρωπο! Τό εἶπε, ὅμως, ὁ Χριστός γιά αὐτόν πού θησαύριζε γιά τόν ἑαυτό του. Ὅπως καί ὁ Δαυίδ, στούς Ψαλμούς του, ἀναφέρει γιά ἐκεῖνο τόν «ἄφρονα» πού εἶπε «ἐν τῇ καρδίᾳ του» ὅτι «δέν ὑπάρχει Θεός!».
Ὁ ἕνας ζεῖ ἐγωκεντρικά· ὁ ἄλλος χωρίς Θεό. Στήν πραγματικότητα καί οἱ δύο ζοῦν χωρίς Θεό. Ὁ «ἄφρονας πλούσιος» εἶχε γιά Θεό τόν ἑαυτό του, τά πλούτη του. Οἱ προβληματισμοί του, οἱ προγραμματισμοί του, κινοῦνταν γύρω ἀπό τόν ἑαυτό του.
Ἔτσι δέν μπόρεσε, ἀκόμα καί μέ τή λογική του, νά καταλάβει τό ἐρχόμενο τέλος. Κι ἔμεινε μετέωρος, χωρίς τό Θεό πού μαζί Του θά καταργοῦσε τό θάνατο.
Πόσο εὔκολο νά παρασυρθοῦμε ἀπό τή ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων! Πόσο δύσκολο νά ἀποδεχτοῦμε τό ἐρχόμενο τέλος!
Ὅσοι βιώνουν τό «γρηγορεῖτε!», πού ὁ Χριστός καλεῖ τούς μαθητές Του νά τό ζήσουν στήν καθημερινότητα, ἔχουν μνήμη θανάτου. Ὄχι μέ θλίψη πού διαλύει τήν ὕπαρξη οὔτε μιζέρια πού ἀδρανοποιεῖ κάθε ζωντάνια, ἀλλά μέ τήν ἐξυπνάδα πού ἀπολαμβάνει τήν ὀμορφιά τοῦ κόσμου τούτου, πού χαίρεται τήν ἀνθρώπινη σχέση, πού μετανοεῖ καί πορεύεται τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου.
Τά ὅποια «πλούτη» ἔχουμε εἶναι εὐλογία. Ἄν τά ἀντι-προσφέρουμε στό Θεό μέ τό νά τά χρησιμοποιήσουμε ὡς διακονία γιά τούς ἀδελφούς μας καί παιδιά Του, νικήσαμε τό μέσα μας θάνατο τῆς φιλαυτίας καί τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μας.
Φαίνεται πώς ἡ πάλη πού καλούμαστε νά κάνουμε εἶναι μεταξύ ἀγάπης – δοσίματος καί ἐγωισμοῦ. Στήν καρδιά μας διενεργεῖται ὁ ἀγῶνας καί ὁ ἀόρατος πόλεμος. Ἐκεῖ αὐξάνεται το Φῶς καί μειώνεται τό σκοτάδι. Ἐκεῖ βιώνεται ὁ παράδεισος ἤ ἡ κόλασή μας. Ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶ ἡ αἰώνια πορεία πρός τήν αἰωνιότητα. Ἀλλά καί ἐκεῖ βρίσκεται ἡ οὐσιαστική «ἀκοή» πού ὁδηγεῖ στήν ἀνταπόκριση στό κάλεσμα γιά ὄντως Ζωή.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
