Ο Άγιος Θεόδωρος, ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλ. των νεοσύλλεκτων. Στη διάρκεια των διωγμών του Διοκλητιανού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το στράτευμα επειδή ήταν χριστιανός και πήγε στα Ευχάιτα. Εκεί πληροφορήθηκε ότι στο δάσος κοντά στη πόλη, είχε τη φωλιά του ένας φοβερός δράκος, ο οποίος ήταν πραγματική μάστιγα για την περιοχή. Αμέσως ο άγιος Θεόδωρος προσευχήθηκε, ζήτησε δύναμη από τον παντοδύναμο Θεό και πήγε στο δάσος όπου συναντησε και σκότωσε τον δράκο. Λίγο αργότερα έμαθε ότι οι χριστιανοί συστρατιώτες του άρχισαν να λιποψυχούν και να θυσιάζουν στο είδωλα. Για το λόγο αυτό επέστρεψε στο τάγμα του, όπου κάποιο βράδυ αγανακτισμένος από τα βασανιστήρια των χριστιανών, έκαψε το ξύλινο είδωλο της θεάς Βεάς. Ο άγιος Θεόδωρος ομολόγησε τη πίστη του με θάρρος και ψυχική ευφροσύνη. Τελικά ρίχθηκε σε πυρακτωμένη κάμινο.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Μεγάλα τά τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπί ὕδατος ἀναπαύσεως, ὁ ἅγιος Μάρτυς Θεόδωρος ἠγάλλετο· πυρί γάρ ὁλοκαυτωθείς, ὡς ἄρτος ἡδύς, τῇ Τριάδι προσήνεκται. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Αὐτόμελον.
Πίστιν Χριστοῦ ὡσεί θώρακα, ἔνδον λαβών ἐν καρδίᾳ σου, τάς ἐναντίας δυνάμεις κατεπάτησας πολύαθλε, καί στέφει οὐρανίῳ ἐστέφθης, αἰωνίως ὡς ἀήττητος.