Ο Όσιος Αμμωνάς έζησε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Αντωνίου, τον 4ο αιώνα μ.Χ., ο οποίος έτρεφε προς αυτόν μεγάλη αγάπη και υπόληψη, και υπήρξε διάδοχός του στην πνευματική καθοδήγηση των μοναχών του μοναστικού κέντρου Πισπίρ , που βρισκόταν στην αριστερή όχθη του Νείλου.
Σπάνια άνθρωπος έγινε τόσο κύριος του εαυτού του, ώστε να είναι ανώτερος από ύβρεις, ευλογώντας και ευεργετώντας τους υβριστές του. Ιδιαίτερο δε πνευματικό αγώνα κατέβαλε ο Αγιος για τον φωτισμό και την επιστροφή στην αρετή δυστυχών γυναικών, που είχαν ακολουθήσει το δρόμο της αμαρτίας. Κι ενώ ο κόσμος των κακολογούσε, αυτός συμβούλευε, παρακαλούσε και προσευχόταν. Έτσι πολλές από αυτές ήλθαν σε μετάνοια και έζησαν με ευσέβεια και σωφροσύνη.
Ο Όσιος Αμμωνάς κοιμήθηκε με ειρήνη προ του έτους 403 μ.Χ. Το συγγραφικό του έργο φανερώνει ασκητή πολύ πεπειραμένο περί τις μυστικές αναβάσεις προς τον Θεό.
Ρώτησαν κάποτε τον Αγιο Αμμωνά, ποια είναι η στενή και τεθλιμμένη οδός. Και εκείνος απάντησε: «Στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸς εἶναι νὰ πολεμᾶ κανεὶς τοὺς λογισμούς του καὶ νὰ κόβει γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ τὸ θέλημά του».
Τέλος, σύμφωνα με μερικές πηγές, ο εν λόγω Όσιος είναι ο Όσιος Αμμωνάς που αναφέρεται στο Λαυσαϊκό και ήταν ιερέας. Αυτός, μια φορά είδε έναν Άγγελο στα δεξία του Βήματος ο οποίος έγραφε σε ένα βιβλίο τα ονόματα των αδελφών που πήγαν στην Ιερά Λειτουργία. Τα ονόματα αυτών που δεν πήγαν, τα έσβηνε και μετά από τρείς μέρες πέθαναν.