Κατά το αρχιερατικό συλλείτουργο, στο οποίο συμμετείχε πλήθος πιστών, κυρίως νέων, χειροτόνησε πρεσβύτερο τον διάκονο Ειρηναίον Γκέγκα και διάκονο τον Νικόλαο Κοδέλη, πτυχιούχους της Θεολογικής Ακαδημίας “Ανάστασις” της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας. Επίσης χειροθέτησε εις Αρχιδιάκονο τον Διάκονο Αναστάσιο Μπέντο, πτυχιούχο Νομικής και Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστηνμίου Τιράνων.
Την εις Επίσκοπον χειροτονίαν του Αναστασίου είχε τελέσει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α΄ μετά των Μητροπολιτών Γεωργίου Αιγιαλείας, Ιακώβου Μυτιλήνης, συλλειτουργούντων συνολικά 12 Αρχιερέων και συμπροσευχομένων άνω των 40 Μητροπολιτών. Η εκλογή είχε γίνει στις 11.11.1972, παμψηφεί, από την Ιερά Σύνοδο –η οποία είχε εκλεγεί το 1969 από ολόκληρη την Ιεραρχία.
Μέλος της Συνόδου ήταν επίσης ο Ιωαννίνων Σεραφείμ (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών).Ο νεοχειροτονηθείς ήταν ήδη Έκτακτος Καθηγητής της Ιστορίας των Θρησκευμάτων στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής του κέντρου ιεραποστολικών σπουδών του πανεπιστημίου και Διευθυντής του νεοιδρυθέντος Διορθοδόξου Κέντρου Αθηνών της Εκκλησίας της Ελλάδος.
{gallery}77{/gallery}
Στην επετειακή θεία Λειτουργία, αντί άλλων ομιλιών, αναγνώσθηκαν στα αλβανικά η προσφώνηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α΄, η οποία άρχιζε:
«Αναστάσιε, είναι πολύ σπάνιον, χαρά επί τη χειροτονία ενός κληρικού να είναι τόσον γενική και να προέρχεται εξ όλων των πλευρών του χριστεπωνύμου πληρώματος. Διότι η διακονία σου μέχρι της στιγμής αυτής, χάριτι θεία, υπήρξεν όχι μόνον ανεπίληπτος αλλα και ευλογημένη. Οπουδήποτε και αν διήλθες εν τω χώρω του αμπελώνος του Κυρίου, η χάρις του Θεού σε επεσκίαζε και η ευλογία Του κατηύθυνε τα διαβήματά σου και πολλαπλασίαζε τους καρπούς των κόπων σου …»
Ενώ ο χειροτονούμενος τελείωσε την αντιφώνησή του ως εξής:“… Σας ικετεύω λοιπόν, Μακαριώτατε, και Υμάς σεβάσμιοι Ιεράρχαι, προσφιλείς πατέρες και αδελφοί, όσοι αυτήν την ώραν με κυκλώνετε με την αγάπην σας, δεηθήτε η φλόγα, η οποία θα ανάψη εντός μου κατά την προκειμένην μυσταγωγίαν με την δύναμιν του Παναγίου Πνεύματος από το πυρ της Πεντηκοστής, να καίη με ταπείνωσιν ενώπιον της εικόνος του Εσταυρωμένου και των Αγίων, εις μίαν συνεχή Λειτουργίαν πίστεως και αγάπης, ώστε να μεταφέρη, όπου εναποτεθή, κάτι από την θέρμην, την παρηγορίαν και την ελπίδα της Αναστάσεως και της Πεντηκοστής”.
Κατά την πρώτη δεκαετία της Επισκοπικής διακονίας του, παράλληλα με τη διεύθυνση και αναδιοργάνωση της Αποστολικής Διακονίας, συνέχισε την διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. (Τακτικός Καθηγητής εξελέγη το 1976 και από 1982 έως 1986 διετέλεσε κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής). Επίσης, μετείχε ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε διεθνείς θεολογικές επιτροπές και συσκέψεις. Κατά τη δεύτερη δεκαετία ανέλαβε επιπροσθέτως την αναδιοργάνωση της Ορθοδόξου Ιεραποστολής στην Ανατολική Αφρική ως Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Ειρηνουπόλεως (Κένυα, Ουγκάντα, Τανζανία).
Από το 1991 έως σήμερα εργάσθηκε για την ανασύσταση και ανάπτυξη της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, αρχικά ως Πατριαρχικός Έξαρχος του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1991 έως Ιούν. 1992) και έκτοτε ως Αρχιεπίσκοπος.
Κατά το διάστημα της Επισκοπικής διακονίας του, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έχει χειροτονήσει άνω των 230 κληρικών, όλων των βαθμών (Έλληνες, Αλβανούς, Αμερικανούς, Κενυάτες, Ουγκαντούς, Τανζανούς), αφού προηγουμένως μερίμνησε για τη θεολογική σπουδή των περισσοτέρων.
Η σοβαρή συμβολή του στη θεολογική επιστήμη, τη σύγχρονη Ορθόδοξη μαρτυρία, τον διαθρησκειακό διάλογο, το κοινωνικό έργο και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών έχει διεθνώς αναγνωρισθεί.
ΚΕΙΜΕΝΟ: Ι.Α. Αλβανίας
ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ: