Συγχώρηση και νηστεία: Οι δύο λέξεις – οδοδείκτες για κάθε πιστό Χριστιανό ο οποίος επιθυμεί να προετοιμαστεί καταλλήλως κατά τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ώστε να βιώσει πνευματικά το μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού.
Σε αυτές τις δύο λέξεις και στο ουσιαστικό περιεχόμενό τους επικέντρωσε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος, κατά την εμπνευσμένη ομιλία του στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο Σύδνεϋ, όπου το απόγευμα της Κυριακής της Τυρινής, 26 Φεβρουαρίου, χοροστάτησε στον Α’ Κατανυκτικό Εσπερινό της Μ. Τεσσαρακοστής, τον αποκαλούμενο και Εσπερινό της «Συγχωρήσεως» ή της «Συγγνώμης».
Ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε εισαγωγικά ότι «αν θέλουμε να ζήσουμε τη χαρά της Αναστάσεως του Χριστού καρδιακά και βιωματικά, κι όχι ως έθιμο, ως τυπικότητα ή ως συνήθεια, τότε θα πρέπει να ακούσουμε τη φωνή της Εκκλησίας, η οποία αυτήν την ευλογημένη περίοδο μάς παραπέμπει σε αυτές τις δύο λέξεις: συγχώρηση και νηστεία».
Αναλύοντας το νοηματικό περιεχόμενο της λέξης «συγχώρηση», εξήγησε ότι στην κυριολεξία σημαίνει «επιτρέπω στον εαυτό μου και στον πλησίον να βρεθούμε στον ίδιο χώρο, δηλαδή να συν-χωρέσουμε». Επισήμανε ότι δεν αρκεί να συγχωρούμε κάποιον με τα λόγια, αλλά απαιτείται να αποδεχόμαστε τον πλησίον ως μέρος της ζωής μας και ως προϋπόθεση για τη σωτηρία μας. «Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με άλλα δόγματα ή θρησκείες, δεν πορευόμαστε έναν δρόμο παράλληλο με τον πλησίον, ούτε τρέχουμε για να τον ξεπεράσουμε, αλλά σωζόμαστε δια του πλησίον», υπογράμμισε.
Αναφορικά με την έννοια της νηστείας, ο Αρχιεπίσκοπος αποσαφήνισε εξαρχής ότι είναι λανθασμένη η αντίληψη πως αρκεί μόνο η αποχή, έστω και αυστηρή, από συγκεκριμένα φαγητά. «Υπήρξαν στην ανθρώπινη ιστορία πολλοί νηστευτές που χάθηκαν», παρατήρησε και επισήμανε: «Πρώτοι οι Φαρισαίοι, οι οποίοι νήστευαν ακριβώς όπως όριζε η πίστη τους, όμως δεν σώθηκε κανείς τους. Διότι η νηστεία για εκείνους ήταν ένα μέσο αυτοεπιβεβαιώσεως και αυτοεπιβραβεύσεως, δεν ήταν μέσο για να πλησιάσουν τον Θεό».
Στον αντίποδα, πραγματική νηστεία, αποδεκτή από την Ορθόδοξη Εκκλησία και πνευματικά ωφέλιμη για τους πιστούς, είναι η νηστεία εκείνη όπου κανείς καταφέρνει να περιορίσει τις προσωπικές του επιθυμίες, τις αδυναμίες, τα πάθη και τις κακές του συνήθειες. Αφού παρέθεσε ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της εποχής μας, ο Σεβασμιώτατος παρακάλεσε όλους αν όχι να αποβάλουν, τουλάχιστον να περιορίσουν τις προσωπικές επιθυμίες και τα πάθη τους κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. «Δεν είμαι απόλυτος, διότι γνωρίζω ότι τα πάθη δεν κόβονται εύκολα, αλλά σας προτρέπω τουλάχιστον να αγωνιστείτε», επισήμανε χαρακτηριστικά και κατέκλεισε με μία πατρική παρότρυνση: «Ας κάνουμε μία προσπάθεια νηστείας πραγματικής. Όχι μόνο στο φαγητό. Ας πάμε ένα βήμα παραπέρα… να μην επαναπαύουμε τη συνείδησή μας όταν κάνουμε όλα τα άλλα στραβά και μετά νηστεύουμε».
Στο τέλος του Εσπερινού, τηρώντας την εκκλησιαστική παράδοση της ημέρας, ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος αντάλλαξε τον ασπασμό της συγχωρήσεως με τους παριστάμενους Αρχιερείς, τους Θεοφιλεστάτους Επισκόπους Μιλητουπόλεως κ. Ιάκωβο και Μαγνησίας κ. Χριστόδουλο, καθώς επίσης με τους κληρικούς και τους πιστούς.
Ευχήθηκε δε σε όλους ευλογημένη Σαρακοστή και καλό πνευματικό αγώνα.