Το ελληνορθόδοξο ποίμνιο της περιοχής καλωσόρισε εγκάρδια τον Σεβασμιώτατο Αυστραλίας, ο οποίος αφίχθη στον Ι.Ν. Αγίας Άννης το απόγευμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας, 13 Μαρτίου, συνοδευόμενος από τους Θεοφιλεστάτους Επισκόπους Μιλητουπόλεως κ. Ιάκωβο και Μελόης κ. Αιμιλιανό, και τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Χριστοφόρο Κρικέλη.
Ο Αρχιεπίσκοπος χοροστάτησε στον Β’ Κατανυκτικό Εσπερινό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ενώ κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας απένειμε το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου στον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ναού, π. Ρωμανό Στεργίου. Εξαίροντας τη διακονία και την εν γένει προσφορά του π. Ρωμανού στην Εκκλησία και στον λαό του Θεού, του τόνισε επιπλέον ότι η τιμή της χειροθεσίας του σε Πρωτοπρεσβύτερο συνιστά ταυτόχρονα κλήση και πρόκληση της Εκκλησίας, για να προοδεύσει περαιτέρω, να γίνει πνευματικότερος και αγιότερος, και η ζωή του να αποτελέσει μια καλή μαρτυρία για τους ανθρώπους της περιοχής όπου διακονεί, αλλά και για την κοινωνία ευρύτερα.
Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος, απευθυνόμενος τόσο στον νέο Πρωτοπρεσβύτερο, όσο και στους πιστούς που βρίσκονταν στην Εκκλησία, μίλησε για την αρχή και το τέλος της ανθρώπινης ζωής. Παρουσιάζοντας το παράδειγμα της προστάτιδας της Ενορίας, Αγίας Άννης, η οποία επί σειρά ετών δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδιά και τεκνοποίησε σε προχωρημένη ηλικία, εστίασε καταρχάς στις αρετές της βαθιάς πίστης και της μεγάλης υπομονής που τη διέκριναν, απόρροια των οποίων ήταν να συνεχίζει να προσεύχεται και να μη χάνει την ελπίδα της στον Θεό. «Καθώς τα χρόνια περνούσαν, η Αγία Άννα συνέχισε να προσεύχεται», παρατήρησε, επισημαίνοντας ότι τελικά δικαιώθηκε στα 63 της χρόνια, όταν και απέκτησε την Παναγία. Το μήνυμα που εκπηγάζει από το παράδειγμα αυτό, είναι δεν πρέπει να χάνουμε ποτέ την ελπίδα μας, καθώς «η ελπίδα είναι ένα μεγάλο κίνητρο για να μπορούμε να προχωρούμε μπροστά», όπως υπογράμμισε ο Αρχιεπίσκοπος. Προσέθεσε δε ότι είναι ένα ιδιαιτέρως επίκαιρο και χρήσιμο μήνυμα στην εποχή μας, αφού γινόμαστε μάρτυρες μεγάλων δοκιμασιών, από τις φυσικές καταστροφές στην Αυστραλία μέχρι την πανδημία και τον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία.
Στη συνέχεια της ομιλίας του, ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Μακάριος αναφέρθηκε στον θάνατο, ο οποίος πολλές φορές έρχεται πρόωρα στη ζωή των ανθρώπων. «Εμείς οι κληρικοί δυστυχώς πέφτουμε στην παγίδα και νομίζουμε ότι έχουμε απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα του ανθρώπου», παρατήρησε, για να επισημάνει, απευθυνόμενος κυρίως στον π. Ρωμανό και στους κληρικούς που τον περιέβαλαν, ότι «δεν τα ξέρουμε όλα και δεν μπορούμε να τα απαντήσουμε όλα». «Γιατί κάποια πράγματα εντάσσονται στην ημέρα των Εσχάτων», προσέθεσε, συμπληρώνοντας πως «η σιωπή του Θεού είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας». Στη βάση των παραπάνω, συμβούλεψε τους παριστάμενους κληρικούς, αντί να επιχειρούν να ομιλούν σε τέτοιες περιστάσεις, να προτιμούν τη σιωπή και την προσευχή.
Σημειώνεται ότι μετά το πέρας της Ακολουθίας, παρατέθηκε δείπνο στην αίθουσα της Ενορίας προς τιμήν του Αρχιεπισκόπου κ.κ. Μακαρίου. Κατά τη διάρκεια αυτού, ο Σεβασμιώτατος βράβευσε την κ. Άννα Βουκελατου, η οποία επί 40 χρόνια υπηρετεί με αφοσίωση και θυσιαστικό πνεύμα την Εκκλησία και τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα της Ενορίας.