Πριν από τη χειροτονία του Μητροπολίτη Σελευκείας κ. Θεοδώρου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στη λιπαρά μόρφωσή του, και στην περίπου εικοσαετή παραγωγική διακονία του στην Πατριαρχική Αυλή.
Είπε ανάμεσα στα άλλα, πως «σε συγχαίρομεν και σε επαινούμεν δι’ όλα αυτά. Σε προτρέπομεν να είσαι έτοιμος να βιώσης θετικάς εκπλήξεις εις την Επαρχίαν σου, ως συνέβη εις άλλας Επαρχίας του Θρόνου εν Μικρά Ασία και εν Ανατολική Θράκη. Επαναλαμβάνομεν και κατά την ιεράν ταύτην στιγμήν, ότι θεωρούμεν κεντρικής σημασίας διά το έργον του διακόνου της Εκκλησίας την καλήν θεολογικήν κατάρτισιν. Τονίζομεν μάλιστα, ότι εκτός από αυτήν απαραίτητος είναι και η γενική μόρφωσις και το ενδιαφέρον διά τα γράμματα και ευρύτερον διά τον πολιτισμόν. Ανευ παιδείας και πολιτισμικής ανοικτοσύνης δεν είναι δυνατόν να δοθή επικαίρως η χριστιανική μαρτυρία».
Για τον Αρχιγραμματέα Βοσπόριο είπε πως «όντως αναλαμβάνει τεραστίαν ευθύνην. Τον προτρέπομεν να εργάζεται μεθ’ υπομονής, δέους και μετά πολλής προσευχής, βέβαιοι πάντοτε ότι «τω θέλοντι κάμνειν συγκάμνει Θεός».
Τόνισε πως «επιθυμούμεν να επαινέσωμεν επίσης εν χάρισμα, το οποίον κοσμεί αμφοτέρους τους σήμερον χειροτονουμένους. Και οι δύο είναι διπλωματούχοι Βυζαντινής Μουσικής και άριστοι ιεροψάλται, με σημαντικήν προσφοράν εις την διακονίαν του ιερού αναλογίου. Η ψαλμωδία, ως διακονία και ως τέχνη, μας εξοικειώνει με τα υμνολογικά κείμενα, τα οποία δεν είναι απλώς ευσεβή άσματα, αλλά ζώσα και αδομένη Δογματική. Είναι πηγή κατανύξεως, πνευματικότητος, ευσεβείας και θεολογικής γνώσεως, και δημιουργεί εις τους μύστας της μίαν ιδιαιτέραν συνείδησιν ιεράς αποστολής και αφιερώσεως εις την Εκκλησίαν».