Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο
Ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγένετο καί Υἱός ἀνθρώπου, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, Θεάνθρωπος, ἐν μιᾷ τῇ ὑποστάσει καί ἐν δύο ταῖς φύσεσιν.
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης κ. Θεόφιλος, αναφορικά με την επικείμενη εορτή των Χριστουγέννων, εξέδωσε πατριαρχική Εγκύκλιο, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται στο αγιαστικό και μεταμορφωτικό έργο του Ιησού Χριστού, που από υπερβολική αγάπη προς τον άνθρωπο λαμβάνει αυτή την ίδια την ανθρώπινη φύση και την εξαγιάζει και την μεταμορφώνει αγιοπνευματικά.
Διαβάστε αναλυτικά την Εγκύκλιο που ακολουθεί:
Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ σήμερον ἡνώθησαν
τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ.
Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονεν
καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκεν.
Σήμερον ὁρᾶται σαρκί ὁ φύσει ἀόρατος διά τόν ἄνθρωπον.
(β΄ Στιχηρόν Λιτῆς Χριστουγέννων).
Τοῦτο τό γεγονός, τοῦτο τό μυστήριον, ἑορτάζει σήμερον πανηγυρικῶς ἐν δοξολογίᾳ καί εὐχαριστίᾳ ἡ ἀνά τά πέρατα τῆς οἰκουμένης Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἰδιαιτέρως τῶν Ἱεροσολύμων καί ἰδιαίτατα ἡ πόλις Βηθλεέμ.
Ἑορτάζει τό ὑπερφυές γεγονός τῆς συναντήσεως καί ἑνώσεως οὐρανοῦ καί γῆς, τό γεγονός ὅτι ὁ Θεός κατῆλθεν εἰς τήν γῆν, διά νά ἀνεβάσῃ τόν ἄνθρωπον εἰς τόν οὐρανόν.
Τοῦτο γέγονε, «ὡς οἶδε, ὡς ἠθέλησε καί ὡς ηὐδόκησεν ὁ Θεός».
Ὁ Πατήρ ηὐδόκησεν, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἡμεῖς ἐθεασάμεθα Θεόν Ἐνανθρωπήσαντα.
Ὁ Θεός ἐν τῇ ἀνεικάστῳ ἀγάπῃ Αὐτοῦ πρός τόν ἄνθρωπον, κατά τόν οὐρανοβάμονα Ἀπόστολον Παῦλον, «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλε τόν υἱόν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» ( Γαλ. 4, 4).
Κατά τόν ὑμνῳδόν τῆς Ἐκκλησίας, «ὁ πρό Ἑωσφόρου ἐκ Πατρός ἀμήτωρ γεννηθείς, ἐπί τῆς γῆς ἀπάτωρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐσαρκώθη». «Γέγονεν ὁ Ὤν, ὅ οὐκ ἦν δι’ ἡμᾶς».
Ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγένετο καί Υἱός ἀνθρώπου, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, Θεάνθρωπος, ἐν μιᾷ τῇ ὑποστάσει καί ἐν δύο ταῖς φύσεσιν.
Ἐκεῖνος ἐπτώχευσε δι’ ἡμᾶς, ἵνα ἡμεῖς πλουτήσωμεν, ἐκένωσεν Ἑαυτόν, ἵνα ἡμεῖς πληρωθῶμεν, συγκατέβη πρός ἡμᾶς, ἵνα ἡμεῖς ἀναβῶμεν, ἐνηπίασε δι’ ἡμᾶς, ἵνα ἡμεῖς ἐνηλικιωθῶμεν «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος Αὐτοῦ (Ἐφεσ. 4, 13).
Κατά τόν Μέγαν Ἀθανάσιον: «διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν ἐν ἀνθρωπίνῳ σώματι ἡμῖν πεφανέρωται».(Περί Ἐνανθρωπήσεως, ΕΠΕ 1, σ.228).
Κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον « Ὁ Θεός ὁ ἀπόρρητος καί ἀνέκφραστος καί ἀπερινόητος καί τῷ Πατρί ἴσος διά μήτρας ἦλθε παρθενικῆς, καί γενέσθαι ἐκ γυναικός κατεδέξατο». (Ὁμιλία Β΄, Εἰς τό κατά Ματθαῖον
Εὐαγγέλιον).
Πρό τῆς θέας τοῦ μυστηρίου τούτου καί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀναβοᾷ ἐκστατικός: « μυστήριον ξένον ὁρῶ καί παράδοξον, οὐρανόν τό σπήλαιον, Θρόνον Χερουβικόν τήν Παρθένον, τήν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος Χριστός ὁ Θεός».
Ὄντως τό σπήλαιον ὡμοιώθη οὐρανῷ. Ἐν τῷ σπηλαίῳ τούτῳ τῆς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, εἰς συγκεκριμένην στιγμήν τοῦ χρόνου, ἐπί μοναρχίας Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται ἐν Χριστῷ εἰς τούς ἀνθρώπους σωματικῶς.
Ὁ ἄναρχος ἄρχεται, ὁ ἀόρατος ὁρᾶται. Τήν ἔνσαρκον ἐπιφάνειαν τοῦ Υἱοῦ Αύτοῦ φανερώνει ὁ Θεός εἰς τούς ἀνθρώπους διά τῶν στοιχείων τῆς φύσεως, δι’ ἀστέρος «θεοδρόμου» φωτεινοῦ, ὁδηγοῦντος μάγους Περσῶν βασιλεῖς, ἐρευνητάς τοῦ σύμπαντος, «καί ἐλθὀντος καί στάντος ἐπάνω οὗ ἦν τό παιδίον».
Τήν θαυμαστήν ταύτην ἐπιφάνειαν ἀποκαλύπτει καί δι’ ἀγγέλων Αὐτοῦ, στησάντων χορόν, ψαλλόντων: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» καί καλούντων ἐργάτας τοῦ μόχθου, ποιμένας ἀγραυλοῦντας εἰς τήν ποίμνην αὐτῶν. Ἀμφοτέρους καλεῖ ὁ Θεός ὡς μάρτυρας καί κήρυκας, ὡς συνεργούς καί μετόχους εἰς τό ἔργον Του.
Οὖτοι ἀνταποκρινόμενοι εἰς τήν Θείαν πρόσκλησιν προσῆλθον καί «πεσόντες προσεκύνησαν, «εἶδον γάρ ἐν τῷ σπηλαίῳ βρέφος κείμενον τόν ἄναρχον», ἤτοι ἐπέγνωσαν καί διεκήρυξαν καί διελάλησαν τό μυστήριον ὅπερ εἶδον, οἱ ποιμένες εἰς τήν κώμην αὐτῶν καί οἱ μάγοι, φεύγοντες “Ἡρώδην τόν ληρώδη”, εἰς Βαβυλῶνα τήν πατρίδα αὐτῶν.
Ἡ Ἐνανθρώπησις καί ἡ κατά σάρκα Γέννησις τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν προσκυνοῦμεν, ἀναμένοντες καί τά Ἅγια Θεοφάνεια, εἶναι ἡ ἀπαρχή μόνον τῶν σωτηριωδῶν διά τόν ἄνθρωπον μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ἠ ἀκολουθία ταύτης εἶναι τό ὅλον ἔργον τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον ἐνεκαινίασε εἰς τήν γῆν ὡς ὁ «μεγάλος ἄγγελος τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ».
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐλθών παρά Πατρός, ζήσας ἐπί τῆς γῆς καί τούς ἀνθρώπους συναναστραφείς, ἐνεκαινίασε, ἐγκαθίδρυσε καί ἐστερέωσε ἐπί τῆς γῆς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν βασιλείαν Αὐτοῦ, οὖσαν μίαν, ἤτοι τό σῶμα Αὐτοῦ, τήν Ἐκκλησίαν. Ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει καί διαιωνίζει τό ἔργον Αὐτοῦ, τῆς συνδιαλλαγῆς, τῆς συμφιλιώσεως, τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως καί τῆς ἀγάπης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Τό ἔργον τοῦτο ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος ἐθεμελίωσεν ἐπί τῆς διδασκαλίας Του καί ἐπί τοῦ αἵματος τῆς σταυρικῆς θυσίας Του.
Ἐθεμελίωσεν ἔργον ἁγιαστικόν, ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καί διδακτικόν, ἐξημερωτικόν καί μεταμορφωτικόν τῶν ἠθῶν τῶν ἀνθρώπων. Ἀρξάμενος ἀπό Βηθλεέμ ὁ Χριστός, ἀπό τοῦ σπηλαίου τούτου, κατέκτησε, κάλλιον ἐσαγήνευσε, τήν οἰκουμένην ὁλόκληρον ἄνευ στρατοῦ, ἄνευ ὅπλων, διά τῶν δώδεκα μόνον καί τούτων ἀγραμμάτων κατά κόσμον, ἐγγραμμάτων ὅμως κατά τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.
Ἡ Ἐκκλησία ὡς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς ηὐξήθη, ἐπληθύνθη καί ἐμεγαλύνθη ἀθορύβως χωρίς στράτευσιν ὀπαδῶν ἀλλά μέ ἔνταξιν μελῶν διά τοῦ Βαπτίσματος. Κεφαλή αὐτῆς εἶναι ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου.
Ὅσον ἡ ἀνθρωπότης δέν ἀσπάζεται καί δέν ἀκολουθεῖ τό μήνυμα Χριστοῦ, τοῦ τεχθέντος Βασιλέως, ἡ ζωή αὐτῆς γίνεται κόλασις, ἐν μάχαις, πολέμοις καί ἀδικίαις, οἵαν καί βλέπομεν ἐνίοτε καί σήμερον, ἐφ’ ὅσον δέχεται καί ἐφαρμόζει τοῦτο, ἡ ζωή αὐτῆς μεταμορφοῦται εἰς παράδεισον.
Τοῦτο τό ἔργον, ἁγιαστικόν, Ποιμαντικόν, Προσκυνηματικόν, συνδιαλλακτικόν, εἰρηνευτικόν, ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων ἐπιτελεῖ ἀπό τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς ἀδιακόπως εἰς τούς Τόπους τῆς Χάριτος καί σήμερον εἰς τόν τόπον τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Ἱδρυτοῦ αὐτῆς, εἰς Βηθλεέμ τήν Ἁγίαν, εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον καί εἰς τήν ἐπ’ αὐτοῦ Κωνσταντίνειον καί Ἰουστινιάνειον Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως καί ἀπό τῶν ἁγιασμάτων τούτων προσεύχεται ὑπέρ εἰρήνης καί ἀγαθῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἰδίᾳ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὑπέρ ἀπαλλαγῆς τῆς δοκιμαζομένης ἀνθρωπότητος ἐκ τῶν μεταλλάξεων τῆς λοιμώδους νόσου καί εὔχεται εἰς τό εὐσεβές ποίμνιον αὐτῆς εἰς τήν δικαιοδοσίαν αὐτῆς καί ὅπου γῆς καί εἰς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς αὐτῆς τήν ἑορτήν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως ἐν ὑγιείᾳ ἀκραιφνεῖ καί ἀφθονίᾳ τῶν
Θείων εὐλογιῶν.
Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, Χριστούγεννα 2021
Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’
Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
