Σ’ αυτήν την Διορθόδοξη Συνάντηση έλαβαν μέρος επίσημοι εντεταλμένοι των κατά τόπους Ορθοδόξων ᾽Εκκλησιών: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, των Πατριαρχείων Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών Κύπρου, Ελλάδος, Τσεχίας και Σλοβακίας, και της Ουκρανίας (Πατριαρχείο Ρωσίας), δεκάδες ειδικοί Συνεργάτες από όλη την Ορθοδοξία καθώς και εκπρόσωπος της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας.
Με τις επιστημονικά και θεολογικά τεκμηριωμένες εισηγήσεις τους οι ειδικοί για το θέμα ερευνητές, σχολίασαν δημοσιευμένους ορισμούς για τον φονταμενταλισμό, αναφέρθηκαν στην προτεσταντική προέλευση του όρου, περιέγραψαν φαινόμενα φονταμενταλισμού στις διάφορες θρησκείες με έμφαση στο ακραίο-ριζοσπαστικό Ισλάμ, στις πολυποίκιλες χριστιανικές αιρέσεις, στις καταστροφικές λατρείες, σε ιδεολογικά ρεύματα, σε αποκρυφιστικές οργανώσεις, σε κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά κινήματα, αλλά ακόμη και ανάμεσα στον Χριστιανικό κόσμο.
Με τις διεργασίες της Συνδιασκέψεως συνάχθηκαν σημαντικά συμπεράσματα για τα γνωρίσματα, την επικινδυνότητα και την αντιμετώπιση συγχρόνων φαινομένων φονταμενταλισμού. Ειδικότερα, ως προς τα γνωρίσματα του φονταμενταλισμού αναφέρθηκαν: α) η τυπολατρική προσκόλληση και εμμονή σε πλανεμένα δόγματα ή σε λανθασμένες ερμηνείες ορθών δογμάτων και ηθικών κανόνων, β) η απόλυτη απαίτηση με κάθε μέσον, κυρίως αυτό της επιβολής, για αποκατάσταση της αλήθειας κατά την υποκειμενική τους άποψη, και γ) η υιοθέτηση συχνά βιαίων αντιδράσεων και συμπεριφορών, όχι μόνον σωματικών, αλλά και ψυχολογικών.
Διαπιστώθηκε ότι δεν μπορεί να κρίνεται μία πίστη ως φονταμενταλιστική από τις φονταμενταλιστικές ενέργειες ορισμένων πιστών της, αλλά από την ίδια τη διδασκαλία και τις αρχές της. Τονίσθηκε ιδιαίτερα ότι η Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση και η υγιής αφοσίωση σε αυτές, ποτέ δεν οδηγεί στο φονταμενταλισμό.
Ως προς την επικινδυνότητα, επισημάνθηκε ότι τα συνεχώς αυξανόμενα φαινόμενα φονταμενταλισμού, που εκδηλώνονται με φανατισμό, μισαλλοδοξία, εκδικητικότητα, ψυχολογική βία και τρομοκρατικές ενέργειες, αποτελούν πολύ σοβαρούς και άμεσους κινδύνους για την ανθρώπινη κοινωνία. Ιδιαίτερα τονίσθηκαν οι καταστροφικές επιδράσεις από τη ραγδαία εξάπλωση των αποκρυφιστικών πρακτικών σε ζωτικούς τομείς για τη σωματική, ψυχική και πνευματική υγεία των παιδιών, όπως αυτή του παιγνιδιού, της μάθησης και της διασκέδασης.
Τέλος, σχετικά με την αντιμετώπιση του φαινομένου του φονταμεταλισμού, υποστηρίχθηκε ότι η υπέρβασή του, μπορεί να επιτευχθεί με την αξιοποίηση της θεολογίας της Όρθοδόξου Εκκλησίας, η οποία διατηρεί την ακαινοτόμητη αποκεκαλυμμένη αλήθεια, το χριστομίμητο ήθος και την αυθεντική μυστηριακή ζωή.
Ο Ορθόδοξος Χριστιανός, όταν είναι αφοσιωμένος στην ορθή Πίστη, όταν τηρεί τις εντολές του Θεού, όταν δέχεται την άκτιστη θεία χάρη με τη συμμετοχή του στα άγια Μυστήρια, τότε πορεύεται προς την πνευματική τελείωση, την κατά χάρη θέωση, και αποκτά την ποιότητα του πνευματικού ανθρώπου, αυτού που γνωρίζει να «αληθεύει εν αγάπη» (Εφ. 4,15) και να «αγαπά εν αληθεία» (Α’ Ιωάν. 3,18) και δεν μπορεί να ενεργεί φονταμενταλιστικά. Αυτός ο «καινός» (καινούργιος) εν Χριστώ άνθρωπος, αποτελεί τη μοναδική ελπίδα της σύγχρονης ανθρωπότητας, η οποία ευρίσκεται απελπιστικά στα καταστροφικά όρια των συμπληγάδων του φονταμενταλισμού.