ΔΙΣ για Συρία: Έκκληση στην Κυβέρνηση και τη διεθνή κοινότητα για ανάληψη πρωτοβουλιών για την ειρήνευση στην περιοχή

Είναι γνωστό ότι η Συ­ρί­α α­πο­τέ­λε­σε λί­κνο του Χρι­στι­α­νι­σμού, α­φού ε­κεί οι μα­θη­τές του Χρι­στού ο­νο­μά­στη­καν γι­α πρώ­τη φο­ρά Χρι­στι­α­νοί και εν­τός των κόλ­πων της αν­δρώ­θη­καν ά­γι­ες μορ­φές με πα­ναν­θρώ­πι­νη α­κτι­νο­βο­λί­α, ό­πως οι ά­γι­οι Ι­ω­άν­νης ο Χρυ­σό­στο­μος, Ι­ω­άν­νης ο Δα­μα­σκη­νός και Συ­με­ών ο Στυ­λί­της. Το δε Ορ­θό­δο­ξο Πα­τρι­αρ­χεί­ο Αν­τι­ο­χεί­ας, το ο­ποί­ο κα­τα­λαμ­βά­νει πο­λύ ση­μαν­τι­κή και ε­πι­φα­νή θέ­ση στην ι­στο­ρί­α της Χρι­στι­α­νι­κής Εκ­κλη­σί­ας, ως έ­να α­πό τα πέν­τε ι­στο­ρι­κά και πρε­σβυ­γε­νή Πα­τρι­αρ­χεί­α, α­πο­τε­λεί ι­στο­ρι­κό θε­σμό, με δι­α­χρο­νι­κή και μα­κραί­ω­νη προ­σφο­ρά, και απαιτείται να πα­ρα­μεί­νει ζων και α­κμά­ζον στην πε­ρι­ο­χή της Συ­ρί­ας ως συ­νέ­χει­α της εκ­κλη­σι­α­στι­κής πα­ρα­δό­σε­ως. Γι­’ ­αυ­τό θα α­πο­τε­λέ­σει α­νο­σι­ούρ­γη­μα έ­ναν­τι της ι­στο­ρί­ας ο­ποι­α­δή­πο­τε τρα­γι­κή πι­θα­νό­τη­τα να εκρι­ζω­θεί ο Ορ­θό­δο­ξος Χρι­στι­α­νι­σμός α­πό τη Συ­ρί­α.

Η Εκκλησία της Ελλάδος από το 2011, όταν άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος στη χώρα, κατά τον οποίο, εκτός από τους εκατοντάδες χιλιάδες άμαχους νεκρούς και τα εκατομμύρια των προσφύγων, σημειώθηκαν εκτεταμένες καταστροφές και βανδαλισμοί σε εκκλησίες και μοναστήρια, εξέφρασε το έμπρακτο ενδιαφέρον και τη συμπαράστασή Της, υλική και μη, προς τον πολύπαθο συριακό λαό. Επίσης, το 2013 απέστειλε προς τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και την Ευρωπαϊκή Ένωση επιστολές, εκφράζοντας τη βαθιά αγωνία και την έντονη διαμαρτυρία Της για τη ζωή των δύο απαχθέντων και ακόμη αγνοουμένων Μητροπολιτών Βερ­ροί­ας (Χα­λε­πί­ου) και Αλε­ξαν­δρέτ­τας κ. Παύ­λου και του Συ­ρο­ϊ­α­κω­βί­του κ. Γρη­γο­ρί­ου – Ιω­άν­νου Ιμ­πρα­ήμ.

Η Συρία έμει­νε στην ιστο­ρία για τη δι­α­θρη­σκευ­τι­κή ανε­κτι­κό­τη­τα και την αρ­μο­νι­κή συμ­πό­ρευ­ση των Χρι­στι­α­νών με την αρα­βι­κή κοι­νό­τη­τα και τις ισ­λα­μι­κές Αρ­χές. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εύχεται και προσεύχεται να μη διασαλευθεί αυτή η ειρηνική και εποικοδομητική συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων, αλλά να εξακολουθήσει να υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ο οποίος ήταν η βάση αυτής της αρμονικής σχέσης. Επίσης, απευθύνει έκκληση τόσο προς την Ελληνική Κυβέρνηση, όσο και προς τη διεθνή κοινότητα να αναλάβουν τάχιστα πρωτοβουλίες για την επικράτηση της ειρήνης στην περιοχή, την προστασία του άμαχου πληθυσμού, την αποτροπή της ανθρωπιστικής τραγωδίας, καθώς και τη διασφάλιση της παρουσίας του παλαιφάτου Ορθοδόξου Πατριαρχείου Αντιοχείας και των Χριστιανών στην περιοχή.