Τήν Παρασκευήν, 9ην /22αν Νοεμβρίου 2024, περί τήν 10.30 π.μ. ὥραν ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ 19ῃ ἐπετείῳ τῆς ἐκλογῆς τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’.
Τῆς Δοξολογίας προέστη ἡ Α.Θ.Μ., συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί συμμετεχόντων Ἱερέων ἐκ τῶν ἐνοριῶν τοῦ Πατριαρχείου, Ἱεροσολυμιτῶν πιστῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί τῆς κ. Ἄννης Μάντικα.
Ἅμα τῇ Δοξολογίᾳ ἐγένετο ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον.
Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί ἡ ἀπ ’ἀρχῆς ἐν αὐτῇ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, ἑορτάζουν σήμερον τήν 19ην Ἐπέτειον τῆς Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Τό γεγονός τοῦτο ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν εἰς τήν ἱστορίαν καί τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας ὅλης καί δή, καθότι ἔλαβε χώραν εἰς καιρόν κρίσεως καί κλυδωνισμοῦ, οὐχί δέ καί καταποντισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων. Ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, ἀφυπνισθεῖσα πρωΐαν τινά τοῦ μηνός Μαρτίου τοῦ ἔτους 2005, εὗρε τιμαλφῆ περιουσίαν αὐτῆς εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων, οὐχί εἰς μακράν ἀπόστασιν ἀπό τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἀπεμποληθεῖσαν καί ὑποθηκευθεῖσαν εἰς συμφωνίας διαφθορᾶς, ἐξυπηρετούσας ὀθνεῖα συμφέροντα. Ἡ Ἀδελφότης, ἀρθεῖσα εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων, ἀντέδρασε πάραυτα. Κατεδίκασε ὡς ἀκύρους τάς συμφωνίας ταύτας καί ἀπεκήρυξε τούς πρωταιτίους τῆς συνάψεως αὐτῶν. Ἐν συνεχείᾳ ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου, ἀκολουθοῦσα τούς κανόνας τῆς Ἐκκλησίας, ἀπετάθη εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον συνεκάλεσε Πανορθόδοξον Σύνοδον, διά τῆς ἀποφάσεως τῆς ὁποίας ἤνοιξεν ὁ δρόμος διά Πατριαρχικάς ἐκλογάς. Αἱ ἐκλογαί αὗται, διεξαχθεῖσαι συμφώνως πρός τούς κανόνας τῆς Ἐκκλησίας καί τόν Ἰορδανικόν Νόμον τοῦ Πατριαρχείου καί τελειωθεῖσαι εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τήν 9ην/22αν Αὐγούστου τοῦ 2005, ἀνέδειξαν παμψηφεί τήν Ὑμετέραν σεπτήν Μακαριότητα ὡς τόν 141ον Πατριάρχην τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱεροσολύμων. Ἐπισφράγισις τῶν ἐκλογῶν τούτων ὑπῆρξε τό γεγονός, τό ὁποῖον χαρμοσύνως ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων σήμερον, ἡ Ἐνθρόνισις δηλονότι τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τήν 9ην / 22αν Νοεμβρίου 2005, τῇ συμμετοχῇ τῶν Ἐκπροσώπων ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῶν Ἐκπροσώπων τῶν κυβερνήσεων τῆς Ἰορδανίας, τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς, τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τῆς Ἑλλάδος κ. Καρόλου Παπούλια καί τοῦ Ἐκπροσώπου τοῦ Ἐμίρη τοῦ Κατάρ.
Ὑπό τοιαύτας προϋποθέσεις, Διορθοδόξου, Διαχριστιανικῆς καί διεθνοῦς ἀναγνωρίσεως ἀναλαβοῦσα τούς οἴακας τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης, εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ἀπεδύθη εἰς πολιτειακούς καί δικαστικούς ἀγῶνας ἐπί καταβολῇ τεραστίων χρηματικῶν ποσῶν διά τήν ἀναίρεσιν τῶν συναφθεισῶν παρανόμων συμφωνιῶν καί ἄρα τήν κατοχύρωσιν τῶν ἰδιοκτησιακῶν δικαιωμάτων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ καθεστῶτος τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί τῶν δικαιωμάτων τῆς χριστιανικῆς Κοινότητος εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, τό λίκνον τῆς χριστιανοσύνης ὅλης.
Ταυτοχρόνως ἡ ὑμετέρα Μακαριότης ἀπέδωσε μεγάλην σημασίαν εἰς τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης διά μίαν ἐπαξίαν χριστιανικήν μαρτυρίαν εἰς τόν κόσμον. Πρός τοῦτο ἐπραγματοποίησεν εἰρηνικήν ἐπίσκεψιν εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, εἰς τό Πατριαρχεῖον Μόσχας καί εἰς τό Πατριαρχεῖον Ρουμανίας καί τάς Ἐκκλησίας Πολωνίας, Φινλανδίας καί Ἀλβανίας, ἵνα μεταφέρῃ καί εἰς αὐτάς τό παραμυθητικόν καί ἐλπιδοφόρον μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τό ἐκπηγάζον ἀδιακόπως ἐκ τοῦ ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου. Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μετέσχεν καί εἰς τήν ἐν Σαμπεζύ Διηυρημένην Διορθόδοξον Σύνοδον διά τήν διαδοχήν τοῦ Θρόνου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ἐπίσης λίαν ἐνεργός ὑπῆρξεν ἡ συμβολή τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἴτε δι’ ἀντιπροσώπων Αὐτῆς εἴτε αὐτοπροσώπως εἰς τάς ἐργασίας προπαρασκευῆς καί συγκλήσεως τῆς ἐν Κρήτῃ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας καί λίαν ἔντονος ἡ ἐπανάληψις τῆς θέσεως Αὐτῆς περί ἐπανενάρξεως Διορθόξοξου διαλόγου διά τήν ἐπαναφοράν εἰς τήν ὑπάρξασαν ἐξ ἀρχῆς Ὀρθόδοξον κοινωνίαν καί ἑνότητα.
Τάς σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τῶν ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καθώρισεν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης διά τοῦ ἐπαναπροσδιορισμοῦ τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν καί τό Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς καί διά τῆς ἐνισχύσεως τοῦ θεσμοῦ τοῦ Συμβουλίου Ἀρχηγῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, συγκαλουμένου εἰς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος πρός μελέτην καί ἀντιμετώπισιν προβλημάτων τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς, ὡς τῆς χορηγήσεως ἀδειῶν διαμονῆς (vizas), ἐπιβολῆς ἀπαραδέκτων Δημαρχιακῶν φόρων, γεγονότων βίας εἰς βάρος τῶν προσκυνημάτων καί τῶν πληττομένων χριστιανῶν ἐκ τῆς βίας τοῦ πρό ἔτους καί πλέον ἀρξαμένου καί μαινομένου ἀπηνοῦς πολέμου εἰς Ἰσραήλ, περιοχάς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας καί εἰς τήν Μονήν Ἁγίου Πορφυρίου Γάζης. Διά τό ἔργον Ὑμῶν τοῦτο τῆς διατηρήσεως τῆς εἰρηνικῆς συνεργασίας τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς ἰδιαιτέρως ἐπῄνεσε τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ὁ πρότριτα ἐπισκεφθείς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κανταρβουρίας κ. Justin Welby. Διά τό ἐπιτελούμενον δέ ὑπ’ Αὐτῆς Διαθρησκευτικόν εἰρηνευτικόν ἔργον προσφάτως μόλις ἀπενεμήθη Αὐτῇ τό πρῶτον παράσημον εἰρήνης τοῦ κράτους τοῦ Καζακαστάν. Συχνάκις ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης προσεκάλεσεν εἰς τό Πατριαρχεῖον κυβερνητικούς παράγοντας καί διπλωματικούς ἐκπροσώπους πολλῶν κρατῶν, ἀποδιδομένης πάντοτε τῆς ἀνηκούσης τῇ ἡμετέρᾳ ἡμῶν μητρί πατρίδι ὀφειλομένης προτεραιότητος καί ἀνέλυσν εἰς αὐτούς τό ἐπιτελούμενον πολύπτυχον Ποιμαντικόν καί εἰρηνευτικόν ἔργον τοῦ Πατριαρχείου.
Ἀνύστακτος ὑπῆρξεν ἡ μέριμνα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος διά τήν τήρησιν τῶν δικαιωμάτων τῆς ἡμετέρας Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα, ὡς εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ, τῆς ἀνακαινίσεως αὐτοῦ ἤδη δρομολογουμένης. Ὡσαύτως εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά τῆς συμμετοχῆς τῆς Ἀδελφότητος εἰς τάς γιγνομένας στερεωτικάς καί συντηρητικάς ἐργασίας τοῦ ὑπεδάφους καί τοῦ δαπέδου τοῦ χώρου πέριξ τῆς Ροτόντας, πέριξ τῆς Ἀποκαθηλώσεως, ὑπό τό Ἑπτακάμαρον καί εἰς τήν Εἴσοδον τοῦ Ναοῦ, τῇ συνεργασίᾳ τῶν Τριῶν Μειζόνων Προσκυνηματικῶν Κοινοτήτων ὑπό εἰδημόνων καθηγητῶν καί τεχνικῶν τοῦ Πανεπιστημίου Sapientia τῆς Ρώμης. Αἱ ἐργασίαι αὗται συντελοῦν τά μέγιστα εἰς τήν εὐπρέπειαν τοῦ τιμαλφοῦς σκηνώματος τῆς δόξης τοῦ Κυρίου, τοῦ πανορθοδόξου καί παγχριστιανικοῦ μνημείου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς τήν εὐπρέπειαν ταύτην προσέθεσε τά μέγιστα ὁ καλλωπισμός τῶν πολυελαίων τοῦ Καθολικοῦ, ἡμετέρου ἐξιδιασμένου χώρου καί ἡ συντήρησις ὑφ’ ἡμῶν τῶν ἑκατόν κανδηλῶν τοῦ μεγάλου τρούλλου Ρωσσικῆς κατασκευῆς τοῦ 19ου αἰῶνος.
Τό ἀνακαινιστικόν ἔργον τῆς Υμετέρας Μακαριότητος ἐσυνεχίσθη ἄνευ διακοπῆς ὑπό τοῦ ἐκ Κύπρου εἰδήμονος συντηρητοῦ εἰκόνων καί χειρογράφων κ. Σταύρου Ἀνδρέου, τόσον εἰς τόν χῶρον τοῦ Ἀρχείου, ὅσον καί εἰς τόν χῶρον τῆς «Γράφουσας» καί εἰς τήν οἰκίαν τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Διοδώρου διά τήν κατασκευήν Μουσείου, ἔνθα θά ἐκτεθοῦν παλαιαί εἰκόνες καί ἄλλα πολύτιμα ἐκκλησιαστικά ἀντικείμενα, μαρτυροῦντα τήν πολιτιστικήν κληρονομίαν τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Ὡσαύτως ἐσυνεχίσθησαν αἱ ἐργασίαι διά τήν φιλοξενίαν κέντρου Θεολογικῶν Ἐρευνῶν εἰς τήν ἱστορικήν καί ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί διά τήν ἀξιοποίησιν τῆς πέριξ αὐτῆς ἀγροτικῆς ἐκτάσεως, διαφυλαχθείσης ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Βενεδίκτου.
Τά μνημονευόμενα ταῦτα, Μακαριώτατε, ἀποτελοῦν ὀλίγα μόνον ἀνάλεκτα, ἐρανισθέντα ἐκ τοῦ πλουσίου πνευματικοῦ λειμῶνος τῆς Ποιμαντικῆς καί Διοικητικῆς δραστηριότητος τῆς ὑμετέρας Μακαριότητος οὐχί διά καυχησιολογίαν, ἐφ’ ὅσον κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, «ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰμή ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καί τούτῳ ἐσταυρωμένῳ», ἀλλά δι’ ἐνίσχυσιν ἡμῶν τῶν Ἀγιοταφιτῶν Πατέρων, ἵνα ἐν ἀδελφικῇ ἀλληλεγγύῃ συνεργαζώμεθα, ἁμιλλώμεθα μεταξύ ἡμῶν, καρποφοροῦντες καί αὐξάνοντες ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς καί ἐν ὑπακοῇ στηρίζωμεν τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα εἰς τό πολύτιμον καί Θεάρεστον Πατριαρχικόν Αὐτῆς ἔργον.
Ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, εὔχομαι Ὑμῖν ἔτη ὅσα πλεῖστα, ὑγιεινά, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα, εὐσταθῆ, πλήρη δαψιλοῦς κυβερνητικῆς ἐνισχύσεως ἄνωθεν, ἵνα συνεχίσητε νά ὁδηγῆτε τό σκάφος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς νομάς σωτηρίους πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».
Ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριος Ἀγγελοσόπουλος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Μακαριώτατε,
Κατά τον χαρμόσυνο εορτασμό της συμπληρώσεως 19 ετών από την ανάρρησή Σας στον Ιεροσολυμιτικό Πατριαρχικό Θρόνο, έχω τη μεγάλη τιμή να Σας εκφράσω τα θερμότατα συγχαρητήρια της Ελληνικής Δημοκρατίας και εμού προσωπικώς για τη σημερινή λαμπρή επέτειο. Έχω επίσης την τιμή να Σας διαβεβαιώσω για τον βαθύτατο σεβασμό και την εκτίμηση που η Ελλάδα τρέφει προς την Υμετέρα Μακαριότητα και το επίμοχθο και σπουδαίο έργο το οποίο επί δεκαετίες επιτελείτε, με αφοσίωση και αγάπη, στην υπηρεσία του Πατριαρχείου και του Ποιμνίου σας.
Το διαρρεύσαν έτος από την προηγούμενη επέτειο της ενθρονίσεώς Σας, υπήρξε πλήρες αντιξοοτήτων, προκλήσεων, απογοητεύσεων και ανησυχίας. Ευχόμασταν η πολεμική σύγκρουση να τερματισθεί. Αντιθέτως, ενετάθη και διεχύθη στην ευρύτερη περιοχή, με ανυπολόγιστες πλέον καταστροφές και έξαρση του ανθρωπίνου πόνου. Η συγκυρία αποτελεί ορόσημο στην πολιτική ιστορία της Μέσης Ανατολής, όπου γράφονται δυστυχώς νέα θλιβερά και αιματηρά κεφάλαια. Ακραίος εθνικισμός, μισαλλοδοξία και φυλετισμός δοκιμάζουν την ισχύ θεμελιωδών αρχών και κανόνων και καθιστούν ολοένα επισφαλέστερη την πολυπόθητη για εμάς ειρηνική συνύπαρξη στην Αγία Γη.
Στο περιβάλλον αυτό, όπου προωθείται ανηλεώς και κυνικώς η δημιουργία αρνητικών και συχνά βίαιων τετελεσμένων, το Πατριαρχείο καλείται καθημερινώς να συνεχίσει το έργο του, αλλά και την θεματοφυλακή των δικαίων του και της δισχιλιετούς κληρονομίας και παράδοσεώς του. Το πράττει, αναδεικνυόμενο, άλλη μία φορά, σε σταθερό σημείο αναφοράς εντός της τρικυμιώδους αναταραχής, ως οδηγός «ἀστήρ ἐντός τοῦ ἀποπροσανατολίζοντος σκότους».
Υπό τις ζοφερές αυτές περιστάσεις, η Υμετέρα Μακαριότητης εμπνέει σε όλους μας, με τον καθημερινό αγώνα Της, υπομονή, σθένος, εγκαρτέρηση, αλλά και αποφασιστικότητα να διασώσουμε πολύτιμες αξίες και αρχές. Διαρκείς είναι οι προσπάθειές Σας προς υποστήριξη και παρηγορία του Ποιμνίου Σας, αλλά και άλλων χειμαζομένων συνανθρώπων μας. Αναλάβατε πολύτιμες ενέργειες και πρωτοβουλίες υπέρ της διάσωσης και της ανακούφισης κινδυνευόντων. Κυρίως, παραμείνατε διαπρύσιος κύρυξ της μετριοπάθειας, της καταλλαγής και της ειρήνης και πρωταγωνιστής της ομόνοιας και αλληλοστήριξης μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών, αλλά και του αλληλοσεβασμού και συνεργασίας μεταξύ των θρησκειών, που συνθέτουν το μοναδικό, λαμπρό ψηφιδωτό των Ιεροσολύμων και των Αγίων Τόπων.
Παράλληλα ωστόσο με την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, συνεχίσατε να εργάζεσθε, με βλέμμα στο μέλλον, υπέρ του κύρους και της παγκόσμιας ακτινοβολίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, με ένα συστηματικό ανακαινιστικό έργο και έργα συντηρήσεως των Ιερών Προσκυνημάτων, βιβλιοθηκών και της βαρύτιμης παρακαταθήκης του Ιερού Καθιδρύματος, καθώς και με οργανωμένες πρωτοβουλίες, οι οποίες θα ενισχύσουν επιπλέον την πνευματική του προσφορά και κληρονομιά.
Μακαριώτατε,
Είμαι ευτυχής και ευγνώμων για την τιμή να υπηρετώ την αταλάντευτη βούληση της Ελληνικής Δημοκρατίας να έρχεται αρωγός των προσπαθειών σας και της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας. Με την ευκαιρία της σημερινής επετείου, ανανεώνω τις διαβεβαιώσεις της ότι θα συνεχίσει να βρίσκεται στο πλευρό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και της Υμετέρας Μακαριότητος, έτοιμη να εργασθεί μαζί Σας και να συνεισφέρει στην επιτυχία των υψηλών στόχων που έχετε θέσει, υπέρ του θεσμού του Πατριαρχείου.
Σας υποβάλλω, εκ μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας και όλων των συνεργατών μου στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος, τις ειλικρινέστερες και θερμότερες ευχές μας για υγεία, ευόδωση του έργου σας και έτη πολλά και ευτυχή στον ένδοξο Θρόνο του Πατριαρχέιου Ιεροσολύμων».
Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησαν Ἁγιοταφῖται Πατέρες, Ἀντιπρόσωποι τῶν περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου ὁμιλήσαντες ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου, ἀντιπρόσωποι Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ἄλλοι, οἵτινες ἀναφέρονται εἰς τά εὐχαριστήρια τοῦ Μακαριωτάτου ὡς ἕπεται:
«Ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπί τῷ σωτηρίῳ Σου· ᾄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργατήσαντί με καί ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου», (Ψλμ. 12,5) ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριε Ἀγγελοσόπουλε,
Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
«Εὐλογητός Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, τόν φυλάξαντα τόν οἶκον αὐτοῦ τόν ἐν Ἱερουσαλήμ» (πρβλ. Β΄ Ἔσδ. 7,27) καί ἀναδείξαντα τήν Μετριότητα Ἡμῶν τόν ἑκατοστόν τεσσαρακοστόν καί πρῶτον (141ον) διάδοχον τοῦ θρόνου τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων.
Ἡ σημερινή ἑόρτιος Δεκάτη Ἐνάτη ἐπέτειος τῆς ἀναρρήσεως ἡμῶν εἰς τόν ἱστορικόν, ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν θῶκον Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί Ἱερομάρτυρος, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τόν θεοΐδρυτον θεσμόν τῆς ἐν τῷ κόσμῳ στρατευομένης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, «ἥν ἔπηξεν ὁ Κύριος καί οὐκ ἄνθρωπος», (Ἑβρ. 8,2). Καί τοῦτο, διότι ἡ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία εἶναι ἑδραιωμένη ἐπί τῆς ὑπό τοῦ Χριστοῦ ἐκλογῆς τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων, τούς ὁποίους ἐξελέξατο ἐκ τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ. «Καί ὅτε ἐγένετο ἡμέρα, προσεφώνησε τούς μαθητάς Αὐτοῦ, καί ἐκλεξάμενος ἀπ’ αὐτῶν δώδεκα, οὕς καί ἀποστόλους ὡνόμασε», (Πρξ. 6,13). Προσέτι δέ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τεθεμελιωμένη ἐπί τῶν μαρτύρων, τούς ὁποίους ὥρισε ὁ ἴδιος ὁ Θεός· «ἀνάστηθι καί στῆθι ἐπί τούς πόδας σου· εἰς τοῦτο γάρ ὤφθην σοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καί μάρτυρα, ὧν τε εἶδες, ὧν τέ ὀφθήσομαί σοι», (Πρξ. 26,16), λέγει Κύριος τῷ θείῳ Παύλῳ, κατά τόν ἀπόστολον Λουκᾶν.
Λέγομεν τοῦτο, διότι ἡ ἐνθρονιστήριος αὕτη ἐπέτειος δέν ἀφορᾷ εἰς τό πρόσωπον Ἡμῶν, ἀλλ’ εἰς τόν τῆς Ἐκκλησίας ἱερόν θεσμόν, εἰς τόν ὁποῖον ἐκλήθημεν ἵνα ὑπηρετήσωμεν, μαρτυροῦντες καί ὀρθοτομοῦντες τόν λόγον τῆς ἀληθείας, (πρβλ. Β΄ Τιμ. 2,15), ἀκούοντες εἰς τό παράγγελμα τοῦ πρωτοκορυφαίου Πέτρου λέγοντος: «ἀδελφοί σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τήν κλῆσιν καί ἐκλογήν ποιεῖσθαι· ταῦτα γάρ ποιοῦντες οὐ μή πταίσητε ποτέ», (Β΄ Πτρ. 1,10).
Διό καί Ἡμεῖς, εὐγνώμονες ὄντες τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Κυρίου, κατήλθομεν μετά τῶν συνοδευόντων Ἡμῖν Ἀρχιερέων, ἱερέων καί ἱερομονάχων τιμίων μελῶν τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ «τῷ ποιοῦντι μεγάλα καί ἀνεξιχνίαστα, ἔνδοξα καί ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός», (Ἰώβ 9,10) κατά τόν δίκαιον Ἰώβ.
Ἐνωτιζόμενοι τοῦ λόγου τοῦ σοφοῦ Παύλου πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου, «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πρξ. 20,28)· οὐκ ἐπαύσαμεν, τῇ προτροπῇ τοῦ θεσπεσίου Παύλου, «τῇ προσευχῇ προσκαρτερούμενοι» (πρβλ. Ρωμ. 12,12) γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ, προσευχόμενοι ἅμα καί μεριμνῶντες ὑπέρ τῶν Χριστιανῶν καί δή τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ποιμνίου τῶν Ρωμαιορθοδόξων, τῶν τελούντων ὑπό τήν πνευματικήν καί ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν τοῦ ἡμετέρου Παλαιφάτου Πατριαρχείου.
Οὐχ ἧττον δέ, κληρονόμοι γενόμενοι τῶν φυσικῶν μαρτυρίων τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, τοὐτέστιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, εἰς οὐδέν ἀμελήσαμεν τῆς ἐν Ἡμῖν ἀποστολῆς, τῆς προασπίσεως δηλονότι τῶν ἐπ’ αὐτῶν, ab antiquο ἀπαραγράπτων προνομίων καί δικαιωμάτων τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ τε γένους καί ἔθνους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Ἐξ ἄλλου, πολλαί καταβάλλονται προσπάθειαι πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν θρησκευτικήν, πολιτικήν καί διπλωματικήν ἀρχήν, ἐπιτοπίως καί διεθνῶς ὑπέρ τῆς διατηρήσεως τοῦ διεθνῶς ἀνεγνωρισμένου ἰδιαιτέρου θρησκευτικοῦ καθεστῶτος τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, τοῦ ἀπειλουμένου ὑπό ὀργανωμένων ὁμάδων ἀκραίων ἐποίκων. Τό καθεστώς δέ τοῦτο τῶν Ἱεροσολύμων, προβλέπει ἀφ’ ἑνός μέν, τήν ἀπρόσκοπτον λατρευτικήν πρᾶξιν ἐπί τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων· ἀφ’ ἑτέρου δέ, τήν προστασίαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν περιουσιῶν, τοὐτέστιν γαιῶν ἀνεγνωρισμένων ὡς ἁγιογραφικῶν. Σημειωτέον, ὅτι πρός τοῦτο ἔχομεν συνεργούς τούς Προκαθημένους καί τῶν λοιπῶν ἐνταῦθα Χριστιανικῶν Κοινοτήτων, ὡς ἐπίσης καί τό διπλωματικόν σῶμα τῶν Ἱεροσολύμων γενικώτερον καί τό τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος εἰδικώτερον.
Περιττόν νά εἴπωμεν, ὅτι μετ’ ἀγωνίας καί ἀπορίᾳ παρακολουθοῦμεν τάς ἐντεινομένας ἀπεριγράπτους καί δραματικάς ὄντως ἐξελίξεις τῆς ἐνεστώσης πολεμικῆς συρράξεως, τόσον εἰς τήν καταστραφεῖσαν Λωρίδα τῆς Γάζης, ὅσον καί εἰς τήν χώραν τοῦ Λιβάνου, ἀλλά καί εἰς τήν Δυτικήν Ὄχθην. Εἰς ἀπορίαν εὑρισκόμεθα περί τοῦ πρεκτέου τῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ ἁγίου Πορφυρίου ἐν Γάζῃ, ἐγκλωβισμένων Γαζαίων, μάλιστα δέ τῶν ἡμετέρων Ἁγιοταφιτῶν ἀδελφῶν Ἡμῶν, τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιβεριάδος κ. Ἀλεξίου, Πατριαρχικοῦ Ἡμῶν Ἐπιτρόπου καί τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Σίλα, ἐφημερίου, τῶν διακονούντων μετ’ αὐτοθυσίας τό ἐναπομείναν «λεῖμμα» (Ρωμ. 11,5) τοῦ Χριστεπωνύμου ποιμνίου ἡμῶν. «Ἐγώ εἰμί ὁ ποιμήν ὁ καλός. Ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων», (Ἰω. 10,11), λέγει Κύριος.
Ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης μετά τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος, πιστοί ὄντες ἐν τῇ πνευματικῇ ἀποστολῇ ἡμῶν, τῇ ὑπό τῆς θείας προνοίας ἀνατεθείσῃ ἡμῖν καί ἐνωτιζόμενοι τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου, «ἐνδύσασθε οὖν, ὡς ἐκλεκτοί Θεοῦ ἅγιοι καί ἠγαπημένοι … τήν ἀγάπην, ἥτις ἐστί σύνδεσμος τῆς τελειότητος. Καί ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, εἰς ἥν καί ἐκλήθητε», (Κολ. 3,12-15), ἔργον ποιούμεθα τόν εὐαγγελισμόν τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Χριστοῦ, «πάντοτε τό ἀγαθόν διώκοντες καί εἰς ἀλλήλους καί εἰς πάντας», (πρβλ. Α΄ Θεσ. 5,15).
Ὁ κατά τό πλούσιον ἔλεος αὐτοῦ Κύριος καί Θεός ἡμῶν, καταστήσας ἡμᾶς διάδοχον τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, «φυλάσσειν, ἔθετο ἡμᾶς, τά δόγματα τά κεκριμένα ὑπό τῶν ἀποστόλων καί τῶν πρεσβυτέρων τῶν ἐν Ἱερουσαλήμ» (Πρξ. 16,4), ἀλλά καί μεριμνᾶν ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῶν ἀδελφῶν καί ὁμοφρόνων τῇ ὑγιαινούσῃ πίστει, Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀκούοντες εἰς τήν φωνήν τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου, «τήν ἕνωσιν ἀγαπᾶτε, τούς μερισμούς φεύγετε· μιμηταί γίνεσθε Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς καί αὐτός τοῦ Πατρός αὐτοῦ».
Εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν καί Πατριαρχικήν ταύτην διακονίαν τῆς ὀρθοτομήσεως τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου τῆς Ἀληθείας καί τῆς τηρήσεως ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἁγιωτάτων Προκαθημένων τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν τῆς ἑνότητος τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης (πρβλ. Ἐφ. 4,3), ἔχομεν κοινωνούς καί συναντιλήπτορας τούς σεβαστούς καί ἀγαπητούς ἐν Χριστῷ Ἡμῖν Ἁγιοταφίτας Πατέρας καί ἀδελφούς, Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἱερομονάχους, διακόνους καί μοναχούς, τούς διακρινομένους, κατά Παῦλον, διά «τό αὐτό φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατά Χριστόν Ἰησοῦν», (Ρωμ. 15,5).
Ἐμπνεόμενοι καί κραταιούμενοι ὑπό τοῦ Παυλείου κηρύγματος, «ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐξαπορούμενοι» (Β΄ Κορ. 4,8), ἀδιαλείπτως εὐχαριστοῦμεν καί προσευχόμεθα Κυρίῳ τῷ Θεῷ, «τῷ δόντι ἡμῖν τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς» (Β΄ Κορ. 5,18), ἵνα εἰρηνοποιήσῃ τήν ἐκ τοῦ πυρός τοῦ πολέμου ταλαιπωρουμένην περιοχήν ἡμῶν.
Δεηθῶμεν λοιπόν τοῦ Κυρίου ἡμῶν, ἵνα «ἐρριζωμένοι καί ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ» (Κολ. 2,7) κατευθύνῃ τάς καρδίας ἡμῶν εἰς τήν ἀγάπην Αὐτοῦ καί εἰς τήν ὑπομονήν τοῦ Χριστοῦ (πρβλ. Β΄ Θεσ. 3,5), διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως. Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ἐνισχύῃ καί διαφυλάττῃ πάντας ἡμᾶς κατά τάς δυσκόλους καί κρισίμους ταύτας ἡμέρας.
Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τιμήσαντας διά τῆς παρουσίας αὐτῶν τήν ἐνθρονιστήριον ταύτην ἑόρτιον ἐπέτειον ἡμῶν, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν φωτιστικήν ἐνέργειαν τοῦ Παναγίου Τάφου καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῶν σεβαστῶν Ἀδελφῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημήτριον Ἀγγελοσόπουλον, τόν Πρέσβυν τῆς Ρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀνατόλιον Βικτόρωφ, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Βασσιανόν, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, τήν προσφώνησιν τοῦ ὁποίου ἀνέγνωσε ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτον ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Βηθλεέμ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Beersheba καί τῆς Κοινότητος τῆς Χάϊφας καί τοῦ Ρωσοφώνου ἡμῶν ποιμνίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰγνάτιον ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου εἰς Μπετζάλλαν καί Μπετσαχούρ, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Φάραχ Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τόν κ. Σαμαάν ὁμιλήσαντα διά τάς περιοχάς Ραμάλλας καί Τάϋμπε, τόν νέον Διευθυντήν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου κ. Ἄργκης καί τούς μαθητάς αὐτῆς, τόν κ. Γιοῦσεφ Νάσσερ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος ἑαυτοῦ, καί τόν κ. Ἀθανάσιον Ἀμποῦ Ἀέτα καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον.
Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!»
Ἠκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα ἐπί τῇ Ἐνθρονίσει καί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ.