Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μητροπόλεως:
Ὁ μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Ἰάκωβος (κατὰ κόσμον Χαραλάμπης) Σωφρονιάδης ἐγεννήθη τὴν 14ην Μαρτίου 1947 εἰς τὴν περιοχὴν Φερίκιοΐ τῆς ΚΠόλεως ἀπὸ γονεῖς, τὸν Ἰωάννην καὶ τὴν Θεοπούλαν, τὸ γένος Θαλῆ.
Τὴν πρώτην παίδευσιν ἔλαβεν εἰς τὸ δημοτικὸν σχολεῖον τοῦ Κεντρικοῦ Παρθεναγωγείου (1954-1960). Μετὰ ἐσυνέχισεν εἰς τὸ Ζωγράφειον γυμνάσιον (λύκειον) 1960-1963.
Ἀκολούθως εἰσήχθη εἰς τὴν ἱερὰν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης (1963-1970), ἐκ τῆς ὁποίας ἀπεφοίτησε τὸ ἔτος 1970, ὑποβαλὼν τὴν ἐναίσιμον ἐπὶ πτυχίῳ διατριβήν:
«Σχέσεις Ὀρθοδόξου καὶ Ῥωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸν Κ´ Αἰῶνα».
Κατὰ τὸ τελευταῖον ἔτος τῆς φοιτήσεώς του εἰς τὴν σχολήν, ἐχειροτονήθη τὴν 14ην Σεπτεμβρίου 1969 εἰς τὸν ἱερὸν ναὸν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Ἄνω Νέας Σμύρνης τῶν Ἀθηνῶν διάκονος ὑπὸ τοῦ Σχολάρχου τῆς ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης μητροπολίτου Σταυρουπόλεως Μαξίμου Ῥεπανέλλη, λαβὼν τὸ ὄνομα τοῦ γέροντός του μητροπολίτου Ἰκονίου Ἰακώβου Στεφανίδου καὶ ἐπὶ ἕν ἔτος, τελειόφοιτος ὤν, ὑπηρετεῖ ὡς διάκονος εἰς τὸν ναὸν τῆς σχολῆς καὶ εἰς ναοὺς τῆς ἱερᾶς ἀρχιεπισκοπῆς ΚΠόλεως καὶ τῶν παρακειμένων εἰς αὐτὴν ἱερῶν μητροπόλεων.
Γνώριζε τὰς γλώσσας ἀγγλικήν, ἑλληνικὴν καὶ τουρκικήν.
Μετὰ τὴν ἀποφοίτησίν του, καὶ ἐπὶ τῆς πατριαρχείας τοῦ ΚΠόλεως Ἀθηναγόρου (1948-1972), τὸ 1970 εἰσῆλθεν εἰς τὴν Πατριαρχικὴν Αὐλὴν καὶ ὑπηρέτησε κατ᾽ ἀρχὰς ὡς πατριαρχικὸς διάκονος καὶ εἰσηγητὴς τοῦ Πατριάρχου.
Ἐν τῷ μεταξὺ ἐπετέλεσε τὴν στρατιωτικήν του θητείαν εἰς τὸν Τουρκικὸν στρατόν, 1972-1973 (18 μῆνες).
Τὸ ἔτος 1973 διωρίσθη ὑπὸ τῆς ἱερᾶς συνόδου κωδικογράφος αὐτῆς, τὸ δὲ ἔτος 1974 ὑπογραμματεὺς τῆς ἱερᾶς συνόδου, ἀναλαβὼν καὶ τὰς γραμματείας πολλῶν συνοδικῶν ἐπιτροπῶν.
Ὡς ὑπογραμματεὺς τῆς ἱερᾶς συνόδου συνώδευσε τὴν ὑπὸ τὸν μητροπολίτην Χαλκηδόνος Μελίτωνα πατριαρχικὴν ἀντιπροσωπείαν, ἡ ὁποία ἐπεσκέφθη κατὰ τὸ ἔτος 1975 τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἐκτελῶν χρέη γραμματέως κατὰ τὰς γενομένας διαβουλεύσεις ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.
Τὸ 1975 συνώδευσε τὸν ἴδιον μητροπολίτην εἰς Γερμανίαν, διὰ τὰ ἐγκαίνια τῆς νέας ἱερᾶς μητροπόλεως Γερμανίας.
Τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 1979, ὡς ὑπογραμματεὺς συνώδευσε τὴν πατριαρχικὴν ἐξαρχίαν, ἀποτελουμένην ἐκ τῶν μητροπολιτῶν Σταυρουπόλεως Μαξίμου, Πριγκηποννήσων Καλλινίκου (νῦν Λύστρων) καὶ Δέρκων Κωνσταντίνου εἰς Ἅγιον Ὄρος διὰ τὴν ἐπίλυσιν ἐκκρεμούντων σοβαρῶν θεμάτων.
Τὴν 28ην Φεβρουαρίου 1984 προήχθη εἰς ἀρχιγραμματέα τῆς ἱερᾶς συνόδου, ἐπιδείξας καὶ ἐκ τῆς θέσεως ταύτης ἄκραν φιλοτιμίαν καὶ ἀφοσίωσιν εἰς τὰ καθήκοντά του. Τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας, 11 Μαρτίου 1984, ἐχειροτονήθη πρεσβύτερος εἰς τὸν πάνσεπτον Πατριαρχικὸν Ναόν, κατὰ τὴν εἰθισμένην Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν θείαν λειτουργίαν, προεξάρχοντός του ΚΠόλεως Δημητρίου, μετὰ τῶν ἱεραρχῶν Ἴμβρου καὶ Τενέδου Φωτίου, Σταυρουπόλεως Μαξίμου (β´ χειροτονία, α´ εἰς διάκονον), Κολωνίας Γαβριήλ, Θυατείρων καὶ Μ. Βρετανίας Μεθοδίου, Πριγκηποννήσων Καλλινίκου, Μελιτηνῆς Ἰωακεὶμ καὶ Φιλαδελφείας Βαρθολομαίου. Ἐν συνεχείᾳ ὁ πατριάρχης ἀπένειμεν εἰς τὸν νεωστὶ χειροτονηθέντα πρεσβύτερον, κατὰ τὴν τάξιν, τὸ ὀφφίκιον τοῦ ἀρχιμανδρίτου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ὡς τμηματάρχης διηύθυνε τὴν ὑπεύθυνον καὶ σημαντικὴν ταύτην θέσιν καὶ τὰ πρὸς αὐτὴν συνδεόμενα γραφεία. Ὡς ἀρχιγραμματεὺς τῆς ἱερᾶς συνόδου συνώδευσε τὸν ΚΠόλεως Δημήτριον εἰς τὰ ἐπίσημα ταξίδια Αὐτοῦ εἰς Ἑλλάδα καὶ Πολωνίαν.
Ἡ Ἐκκλησία ἐπιβραβεύουσα τὰς ὑπηρεσίας του τὸν προήγαγε τὴν 19ην Δεκεμβρίου 1987 εἰς μητροπολίτην (τιτουλάριον) Λαοδικείας. Ἡ εἰς ἀρχιερέα χειροτονία του ἐτελέσθη εἰς τὸν πάνσεπτον Πατριαριχκὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τὴν Παρασκευὴν 25ην Δεκεμβρίου 1987, ἑορτὴν Χριστουγέννων, προεξάρχοντός του ΚΠόλεως Δημητρίου, μετὰ τῶν ἱεραρχῶν Ῥοδοπόλεως Ἱερωνύμου, Σταυρουπόλεως Μαξίμου (γ´ χειροτονία, α´ εἰς διάκονον, β´ εἰς πρεσβΰτερον), Πριγκηποννήσων Συμεών, Κολωνίας Γαβριήλ, Πέργης Εὐαγγέλου, Λύστρων Καλλινίκου, Μελιτηνῆς Ἰωακείμ, Φιλαδελφείας Βαρθολομαίου, Τυρολόης καὶ Σερεντίου Παντελεήμονος. Ἐν ἐνεργείᾳ μητροπολίτης τὴν 13ην Ὄκτωβριου 1994.
Τοῦ ἀνετέθη ἡ ἐποπτεία τῶν ἱερῶν ναῶν τῆς περιφερείας Φαναρίου καὶ Κερατείου Κόλπου τῆς Πόλεως. Ἤδη, ἀπὸ τοῦ 1973, ἐπὶ τῆς πατριαρχείας τοῦ ΚΠόλεως Δημητρίου (1972-1991) ἀδείᾳ τῆς Ἐκκλησίας, ὡρίσθη ἀντιπρόσωπος καὶ πρόεδρος τοῦ Σιναϊτικοῦ μετοχίου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς Φανάριον.
Διετέλεσε μέλος τῆς ἱερᾶς συνόδου, κατὰ διαστήματα (ἀπὸ τῆς Δευτέρας 4ης Σεπτεμβρίου 2000) καὶ τῶν συνοδικῶν ἐπιτροπῶν:
Ἐξελεγκτικῆς
Ἐφορίας τῆς ἱερᾶς μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης.
Κανονικῆς.
Ἐπὶ τῶν ἐν τῷ ἐξωτερικῷ ἱδρυμάτων τοῦ Θρόνου.
Ἐπὶ τοῦ διαλόγου μετὰ τῶν μὴ Χαλκηδονίων ἐκκλησιῶν.
Ἐπὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἐπὶ τῆς ἐκδόσεως τοῦ ἡμερολογίου, πρόεδρος.
Κατὰ τὴν 15ετῆ περίοδον τῆς ἐποπτείας του εἰς τὴν ὁρισθεῖσαν εἰς αὐτὸν ἐκκλησιαστικὴν περιοχὴν ἐπέτυχε τὴν ἀνανέωσιν ὅλων τῶν ἐκεῖ ναῶν (καὶ τῶν παρακειμένων εἰς αὐτοὺς κτισμάτων) καθὼς καὶ τοῦ σιναϊτικοῦ μετοχίου, τὸ ὁποῖον εὑρίσκετο ὑπὸ κατάῤῥευσιν.
Ἐπέδειξε δὲ ἰδιαιτέραν μέριμναν πρὸς τοὺς ἀπόρους τῆς ὡς ἄνω περιοχῆς, ἐπιδίδων εἰς αὐτοὺς τὰς μεγάλας ἑορτὰς χρηματικὰ ποσά, ρουχισμόν, τρόφιμα κτλ., ἐνισχύων δὲ παντοιοτρόπως τὸ ἔργον τῶν ἐκεῖ λειτουργουσῶν φιλοπτώχων ἀδελφοτήτων.
Ὁ μητρ. Ἰάκωβος συνώδευσε τὸν ΚωνσταντινουπόλεωςΒαρθολομαῖον εἰς διάφορα ταξίδια αὐτοῦ εἰς τὸ ἐξωτερικόν:
Ῥωσία, 10 – 19 Ἰουλίου 1993.
Ῥουμανία, 26 – 31 Ὀκτωβρίου 1995.
Ἠνωμέναι Πολιτεῖαι τῆς Ἀμερικῆς, 19 Σεπτεμβρίου – 18 Ὀκτωβρίου 1997.
Ἀθῆναι, Ἑλλάς, 29 Σεπτεμβρίου – 2 Ὀκτωβρίου 2002.
Προέστη διαφόρων ἐγκαινίων ἱερῶν ναῶν εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν Ἑλλάδα, ἔδωκε ἀναλόγους διαλέξεις εἰς τὴν πόλιν καὶ τὸ ἐξωτερικὸν καὶ μετέσχε διαφόρων διεθνῶν συνεδρίων.
Ἀπὸ τοῦ ἔτους 1988 ὑπῆρξεν ὁ πρωτοπόρος τῶν κατ᾽ ἔτος προσκυνηματικῶν ταξιδιῶν καὶ θείων λειτουργιῶν εἰς Ἀδριανούπολιν (ἐπὶ ἑπτὰ συναπτὰ ἐτη), εἰς Ἀϊβαλὶ (Κυδωνίας) – Μυτιλήνην (ἐπὶ ἐννέα συνεχῆ ἐτη) εἰς τὰς ἑπτὰ Ἐκκλησίας τῆς Ἀποκαλύψεως (ἐπὶ πέντε χρόνια το ἕν κατόπιν τοῦ ἄλλου), εἰς διαφόρους μονὰς τῆς Ἑλλάδος, εἰς τὸ Θεοβάδιστον Ὄρος Σινᾶ, κλπ.
Κηρύττει ἄπό του ἄμβωνος τοῦ πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ ἄλλων ναῶν, εἰς τὴν ἱερὰν ἀρχιεπισκοπην ΚΠόλεως καὶ τῶν παρακειμένων εἰς αὐτὴν ἱερῶν μητροπόλεων, καθὼς καὶ εἰς τὸ ἐξωτερικόν.
Ἤδη ἀπὸ τῶν πρώτων ἐτῶν τῆς εἰς τὴν πατριαρχικὴν αὐλὴν ὑπηρεσίας του (1970-) ἤρχισε καὶ τὸ συγγραφικόν του ἔργον, δημοσιεύων ἄρθρα, μελέτας, μονογραφίας, διαλέξεις, λόγους, κηρύγματα, ὁμιλίας, τὰ ὁποῖα εἶδον τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος εἰς τὸν ἡμερήσιον τύπον τῆς πόλεως, εἰς περιοδικὰ τοῦ πατριαρχείου καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, εἰς συλλογικοὺς τόμους, ἄλλα καὶ αὐτούσια (σύνολον μέχρι στιγμῆς 15 δημοσιεύματα).
Την 25ην Ἰουνίου 2002 προήχθη εἰς τὴν ἱερὰν μητρόπολιν Πριγκηποννήσων (ἐν ἐνεργείᾳ μετὰ ποιμνίου μητρόπολις). Ἡ ἐνθρόνισίς του ἔλαβε χώραν εἰς τὸν ἱερὸν μητροπολιτικὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τὸ Σάββατον 13 Ἰουλίου 2002, παρουσία τοῦ ΚΠόλεως Βαρθολομαίου.
Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνάληψίν τῶν ἐκεῖ ποιμαντορικῶν καθηκόντων αὐτοῦ κατέβαλε προσπάθειας καὶ ἤδη μὲ τὴν μέριμνάν του ἀνακαινίζονται ὁ προαναφερθεὶς ἱερὸς μητροπολιτικὸς ναός, ὁ ἱερὸς ναὸς τῆς Παναγίας Πριγκήπου καὶ εἰς τὸ εἰς τὴν ἰδίαν νῆσον μέγαρον τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως Πριγκηποννήσων καὶ ὁ ἱερὸς ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς τὴν νῆσον Ἀντιγόνην.
Ἐτιμήθη μὲ τα παράσημα τῶν Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων, Ῥωσίας, Ῥουμανίας, Ἑλλάδος, Πολωνίας καὶ τῆς ἱερᾶς μονῆς Σινᾶ.