Τήν Τρίτην, 14ην / 27ην Ἰουνίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου προφήτου Ἐλισσαίου εἰς τήν ἐν Ἱεριχοῖ Ἱεράν Μονήν ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ, ἔνθα καί ἡ συκομορέα τοῦ Ζακχαίου. Ὁ Ἅγιος Προφήτης Ἐλισσαῖος ἦτο μαθητής τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου, ἐκλήθη δέ ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς τό προφητικόν ἀξίωμα, ἐν ᾧ ὤργωνε μέ τά δώδεκα ζεύγη βοῶν του, ἀντεπεκρίθη δέ εἰς τήν πρόσκλησιν τοῦ Θεοῦ καί ἔθυσε τούς βόας αὐτοῦ καί προσέφερεν αὐτούς εἰς τροφήν διά τόν λαόν καί ἠκολούθησε τόν προφήτην Ἠλίαν.
Περιοχή τῆς ζωῆς καί δράσεως αὐτοῦ ἦτο ἡ Ἱεριχώ, ἔνθα τῇ βοηθείᾳ τοῦ Θεοῦ ἐπετέλεσε πολλά θαυμάσια διά τήν βοήθειαν τοῦ λαοῦ. Ἕν τούτων ἦτο ἡ μετατροπή τῶν ὑδάτων τῆς παρά τό Σαραντάριον ὄρος πηγῆς τῆς Ἱεριχοῦς ἐκ πικρῶν εἰς γλυκέα διά τήν ἄνευ θανάτων πόσιν αὐτῶν.
Ὁ προφήτης Ἐλισσαῖος ἠξιώθη νά ἴδῃ τόν διδάσκαλον αὐτοῦ, προφήτην Ἠλίαν νά ἀναλαμβάνεται εἰς τόν οὐρανόν ἐπί πυρίνου ἅρματος καί νά δεχθῇ παρ᾽αὐτοῦ διπλῆν τήν χάριν, τήν ὁποίαν εἶχεν οὗτος καί τήν μηλωτήν αὐτοῦ, ἐφ᾽ ἧς ἀπλωθείσης περιεπάτησεν ἐπί τοῦ ὕδατος τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ.
Διά τήν μνήμην τοῦ προφήτου Ἐλισσαίου ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τόν ὡς ἄνω Ἱερόν Ναόν αὐτοῦ. Ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ἐκ τοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ ἡγουμένου τῆς ὁμόρου Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ποιμένων Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, ψάλλοντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου Καβαθᾶ δεξά ἑλληνιστί καί τοῦ ψάλτου τοῦ Ναοῦ ἀριστερά ἀραβιστί καί μετέχοντος ἐκκλησιάσματος τῆς ἐνορίας τῆς Ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Ἱεριχοῦς, μοναχῶν καί μοναζουσῶν ἐξ Ἱεροσολύμων καί προσκυνητῶν.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος διά τοῦ κάτωθι κηρύγματος Αὐτοῦ ἑλληνιστί:
«Προβλέψει θεϊκῇ Ἠλιού σέ ὁ μέγας, σοφέ Ἐλισσαιέ φοιτητήν ἐπισπᾶται, προφήτην δεικνύων δέ ἐλλαμπόμενον Πνεύματι, ὅθεν σήμερον τήν παναγίαν σου μνήμην ἑορτάζομεν εὐσεβοφρόνως τιμῶντες σύν τούτῳ δέ ἔνδοξε», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ εὑροῦσα ἀνάπαυσιν καί ἀφθόνως σκηνώσασα ἐν τῷ δικαίῳ ἀνθρώπῳ τοῦ Θεοῦ, δηλονότι τῷ προφήτῃ Ἐλισσαίῳ,συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἁγιογραφικῷ βιβλικῷ τούτῳ τόπῳ τῆς Ἱεριχοῦς καί τῶν περιχώρων τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ἵνα ἐγκωμιάσωμεν τήν ἑόρτιον μνήμην αὐτοῦ, ὡς λέγει καί ὁ σοφός Σολομῶν. «Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων καί εὐλογία Κυρίου ἐπί κεφαλήν δικαίου», (Παροιμ. Σολομ. 10, 6-7), «ἐγκωμιαζομένων δέ δικαίων εὐφρανθήσονται λαοί», (Παροιμ. Σολομ. 29,2).
Τόν δίκαιον τοῦτον ἄνδρα, τόν Ἐλισσαῖον, ἔχρισε προφήτην ὁ ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κινηθείς/ χρηματισθείς, ὁ θεσπέσιος ἐν προφήταις Ἠλίας ὁ Θεσβίτης. Τό προφητικόν δέ τοῦτο ἀξίωμα ἔλαβεν ὁ Ἐλισσαῖος, διότι διεκρίνετο διά τήν καθαρότητα τῆς καρδίας αὐτοῦ καί τήν ἰσάγγελον ἐπί γῆς πολιτείαν αὐτοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός. «Χαίροις ὦ Ἐλισσαῖε, ἐπιδεδειγμένος τήν ἰσάγγελον, ἐπί γῆς πολιτείαν ἐν σαρκί τε βιώσας ὡς ἄριστος». Τοῦτο διαδηλοῖ τρανώτατα καί τό γεγονός ὅτι διπλῆν τήν χάριν ἔλαβε παρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς μαρτυρεῖ περί αὐτοῦ ἡ Ἁγία Γραφή. «Καί Ἠλιοῦ εἶπε πρός Ἐλισσαιέ, αἴτησαι τί ποιήσω σοι πρίν ἤ ἀναληφθῆναι μοι ἀπό σου. Καί εἶπεν Ἐλισσαιέ, γενηθήτω δή διπλᾶ ἐν πνεύματί σου ἐπ᾽ ἐμέ… καί εἶπεν Ἠλιού καί ἔσται σοι οὗτως» ( Δ´ Βασιλειῶν 2,9-10)
Ἡ δοθεῖσα αὐτῷ διπλῆ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καταδείκνυται κατά τήν προφητικήν αὐτοῦ ἰδιότητα καί δρᾶσιν, ἡ ὁποία εἶναι συνυφασμένη μετ ἐκτάκτων ἐνεργειῶν καί παντοειδῶν θαυμάτων, ὡς ἡ θεραπεία ἐκ τῆς λέπρας Νεεμάν τοῦ Σύρου. Τοῦ θαύματος τούτου μνείαν ποιεῖται καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός κατά τήν διδασκαλίαν αὐτοῦ ἐν τοῖς ὄχλοις, μαρτυρεῖ δέ καί ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς «καί πολλοί λεπροί ἦσαν ἐπί Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἰσραήλ, καί οὐδείς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μή Νεεμάν ὁ Σῦρος», (Λουκ. 4, 27).
Ἐξ ἄλλου ἡ ἱστορική αὕτη πόλις, ἡ Ἱεριχώ, εἶναι μάρτυς ἀδιάψευστος τῶν θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἐλισσαίου, ὁ ὁποῖος τῇ παρακλήσει καί θερμῇ ἱκεσίᾳ τῶν κατοίκων αὐτῆς ἐξυγίανε «τά ὕδατα τά πονηρά», ( Δ´ Βασιλ. 2,19). Δηλαδή τά ἀνθιυγιεινά καί θανατηφόρα: «καί εἶπον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρός ῾Ελισαιέ· ἰδού ἡ κατοίκησις τῆς πόλεως ἀγαθή, καθώς ὁ κύριος βλέπει, καί τά ὕδατα πονηρά καί ἡ γῆ ἀτεκνουμένη. καί εἶπεν ῾Ελισαιέ· λάβετέ μοι ὑδρίσκην καινήν καί θέτε ἐκεῖ ἅλα· καί ἔλαβον καί ἤνεγκαν πρὸς αὐτόν. καί ἐξῆλθεν ῾Ελισαιέ εἰς τὴν διέξοδον τῶν ὑδάτων καί ἔρριψεν ἐκεῖ ἅλα καί εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἴαμαι τά ὕδατα, οὐκ ἔσται ἔτι ἐκεῖθεν θάνατος καί ἀτεκνουμένη. καί ἰάθησαν τά ὕδατα ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης κατά τό ρῆμα ῾Ελισαιέ, ὃ ἐλάλησε.
Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τιμᾷ ἐξόχως τόν Προφήτην Ἐλισσαῖον, διότι οὗτος διά τῆς δυνάμεως τῆς Χάριτος τῆς δοθείσης αὐτῷ παρά τῷ Θεῷ δέν ἐποίει μόνον θαύματα εὐεργετικά ἀλλά καί θαύματα, διά τῶν ὁποίων δριμέως κατέκρινε τήν ἀδικίαν καί ἐτιμώρει τήν κακίαν καί τήν φιλαργυρίαν, δηλαδή τήν ἀπληστίαν καί τήν κοινωνικήν ἀκαταστασίαν ἤ διαφθοράν γενικώτερον. Τοῦτο δέ ἔπραττε κινούμενος ἀπό φιλανθρωπίαν καί ἀπό ἀγάπην πρός τόν πλησίον αὐτοῦ.
Ὁ σήμερον ἑορταζόμενος θαυμαστός προφήτης Ἐλισσαῖος διεκρίθη ὡς ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας πρό αὐτοῦ καί μετ᾽ αὐτόν διά τήν ἀρετήν αὐτοῦ Ὁ δέ ἐγκωμιάζων τόν δίκαιον, αὐτήν ταύτην τήν ἀρετήν ἐγκωμιάζει. Καί τοῦτο διότι οἱ δίκαιοι τοῦ Θεοῦ διά τοῦ παραδείγματος αὐτῶν ἐξαγγέλλουν τάς ἀρετάς τοῦ «ἐκ τοῦ σκότους ἡμᾶς καλέσαντος», δηλονότι τοῦ Χριστοῦ «εἰς τό θαυμαστόν Αὐτοῦ φῶς» (Α´ Πέτρ. 2,9). Εἶναι δέ ἐπιβεβλημένον, ἀδελφοί μου, παραγγέλλει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, νά προοδεύητε εἰς τήν ἀρετήν, ἐπειδή ἡ θεία δύναμις τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔχει χαρίσει ὅλα, ὅσα συντελοῦν εἰς τήν πνευματικήν ζωήν καί εὐσέβειαν. Μᾶς τά ἐχάρισε δέ διά τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς ἀπό τήν κατάστασιν τῆς ἁμαρτίας εἰς τήν σωτηρίαν διά τῆς τελειότητος καί δυνάμεως Αὐτοῦ. «Ὡς πάντα ἡμῖν τῆς θείας δυνάμεως αὐτοῦ τά πρός ζωήν καί εὐσέβειαν δεδωρημένης διά τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς (Θεοῦ καί σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ) διά δόξης καί ἀρετῆς», (Β´ Πέτρου 1,3).
Κοινωνός καί συμμέτοχος τῆς ἀρετῆς τοῦ ἁγίου ἡμῶν Προφήτου Ἐλισσαίου ἀνεδείχθη καί ὁ σήμερον συνεορταζόμενος αὐτοῦ, ὁ ἐν Ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Μεθόδιος, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως.
Οὗτος ὁ Ἅγιος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας διά τοῦ θείου λόγου καί ἔργου ἀνέτρεψε τήν πλάνην τῶν αἱρέσεων καί τῶν εἰκονομάχων ὑπεραμυνόμενος ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί διδασκαλίας.
Ὁ θεῖος καί ἐνάρετος βίος τοῦ προφήτου Ἐλισσαίου ὡς καί τοῦ Πατρός ἡμῶν Μεθοδίου κατήντησεν αὐτούς εἰς τήν θεωρίαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, δηλονότι εἰς τήν ἀφθαρσίαν τοῦ ἱεροῦ αὐτῶν σκηνωματος τοῦ μαρτυροῦντος τήν ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀλλά καί τήν ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου Μαρίας ἐνανθρώπησιν τοῦ Θείου Λόγου.
Ἡμεῖς καυχώμενοι ἐν τοῖς ἁγίοις τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ μετά τοῦ μελῳδοῦ βοῶμεν καί λέγομεν. «Ἐξ ἀροτῆρος ὤφθης, Προφήτη, ὦ Ἐλισσαῖε. Καί Ἠλιοῦ δεδεγμένος, τήν μηλωτήν καί τό αὐτοῦ πνεῦμα δισσῶς ἐπεσπάσω καί σύν αὐτῷ σε τιμῶμεν».
«Ὡς ἥλιος ἀνίσχων ἐκ τῆς ἑῴας ἔδυς εἰς τά ἑσπέρια τῇ ἀθλήσει. Νῦν δέ κατεφώτισας τόν κόσμον, σοῖς πάνσοφε διδάγμασι, Πάτερ Μεθόδιε θεοφόρε, διό ἡμῶν ὑπερεύχου», Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης Φιλούμενος, ὑπερβάς ἐπιτυχῶς τῇ βοηθείᾳ τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἐλισσαίου τήν ἀσθένειαν αὐτοῦ ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα εἰς κέρασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον, τήν μεσημβρίαν δέ ἐκεῖνος καί ἡ Κοινότης παρέθεσαν γεῦμα.
Διαρκούσης τῆς τραπέζης προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ἡ κ. Ναχίντα Χάλτε, μέλος τῆς Κοινότητος Ἱεριχοῦς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτῆς ἀραβιστί ἴδε: (ἀναρτηθήσεται προσεχῶς).
