Η ευχή του Μητροπολίτη Πατρών για την απελευθέρωση της Κύπρου
Μια ιδιαίτερη ευχή έκανε στην Κύπρο, ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος κατά την υποδοχή της Τίμιας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα στη Λευκωσία.
 
Dogma Newsdesk
Μια ιδιαίτερη ευχή έκανε στην Κύπρο, ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος κατά την υποδοχή της Τίμιας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα στη Λευκωσία.
«Την επομένη φορά, και να είναι σύντομα ο Αη Ντρικάς και παππούς της Καρπασίας, ο Άγιος Ανδρέας δηλαδή, όπως τον αποκαλούν εκεί, να πάει στο ελεύθερο Μοναστήρι του, στην ελεύθερη Καρπασία» είπε ο κ. Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας με ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά.
«Η καρδία μας φλέγεται από αγάπη για την Κύπρο, που για μας είναι καημός, είναι λυγμός και πόνος, είναι χαρά και στεναγμός, γλυκιά μας περηφάνια» τόνισε ο Μητροπολίτης Πατρών που στην ομιλία του πραγματοποίησε προσκλητήριο νεκρών ηρώων αναφερόμενος στον Παληκαρίδη, τον Ευαγόρα, τον Καραολή και άλλους ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΑΤΡΩΝ
Κύπριοι Ἀδελφοί μας πολυφίλητοι, Ἕλληνες περιπόθητοι, πού μέσα στοῦ χρόνου τό διάβα κατέστητε ὁμολογηταίκαί μάρτυρες ὑπέρ τῆς ἀμωμήτου καί ἁγίας ἡμῶν Πίστεως καί τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆςκαί πατρίδος.
Ἤλθαμε σήμερα στόν ἁγιασμένο καί αἱματοποτισμένο τόπο σας, στήν γῆ τῶν Ἁγίων καί ἡρώων τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους μας, μεταφέροντες ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχομε στήν Ἀποστολική πόλη μας τήν Πάτρα, τόν ἀτίμητο, τόν χαριτόβρυτο καί Ἀγγέλοις αἰδέσιμο θησαυρό, τήν πανσεβάσμιο Κάρα τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων Ἁγίου Ἀνδρέου, ὁ ὁποῖος πρῶτος τήν κλήση παρά Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἐδέχθη καί τόν Λυτρωτήν τοῦ κόσμου αὐθωρεί ἠκολούθησε καί ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς ἀγνοίας πρός θεογνωσίαν τά ἔθνη ὡδήγησε.
Καί ἰδού, ἐπιγείων καί ἐπουρανίων σήμερον κοινή πανήγυρις, στήν νῆσο τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Ἄγγελοι μετά ἀνθρώπων συγχορεύουσι καί ἄνθρωποι μετά τῶν Ἀγγέλων λαμπρῶς πανηγυρίζουσι. Ἡ Ἐλεοῦσα καί Παμμακάριστος Παναγία μας, ἀπό τό Θρονί της στοῦ Κύκκου ἀγάλεται. Ἀπόστολος Ἀπόστολον ὑποδέχεται. Ὁ Ἀνδρέας τόν Βαρνάβαν ἀσπάζεται καί ὁ Βαρνάβας τόν Ἀνδρέαν καταφιλεῖ.
Ὁ Λάζαρος τήν κοινήν Ἀνάστασιν εὐαγγελίζεται. Ὁ τῆς Τριμυθοῦντος ἱερώτατος Ποιμήν, Σπυρίδων ὁ Θαυματουργός, τήν Παναγία Τριάδα ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς, τόν κέραμον βαστάζων, ὑμνολογεῖκαί γεραίρει. Ὁ Νεόφυτος τῆς Ἐγκλείστρας τόν Σταυρό τόν πανάγιο ἐπ’ ὤμων αἴρων,μετά τῶν ἄλλων ὁσίων καί ἀσκητῶν τῆς νήσου, «τήν μυστικήν θεωρίαν καί ἐμπειρίαν»ὡς ὁδόν σωτηρίας προβάλλουσι.
Ὁποῖος, ὅμως, συγκλονισμός, ἐσωτερικός σεισμικός τάς ψυχάς καταλαμβάνει! Τήν συγκίνηση ὁ ἀοίδιμος Ἐθνομάρτυς Κυπριανός, ὁ ἡρωικός τῆς Ἑλληνικοτάτης Μεγαλονήσου ποιμήν καί Ἀρχιεπίσκοπος, αἵμασι μαρτυρίου ἐπιτείνει, καί χορεία ἀτελεύτητη φωτοφόρων καί στεφανηφόρων τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἔθνους μαρτύρων «βαφαῖς ἐρυθραῖς» συνυπογράφει.
Ἀλλ’ ὦ τῆς φοβερᾶς ἐκπλήξεως, ὁρῶμεν μέ τά ἔσω ὄμματα τόν λεβεντόψυχο καί ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ δοκιμασθέντα, τόν ἡλιοπρόσωπο Γρηγόριο τόν Αὐξεντίου, μέ τούς σπινθηροβόλους ἀπό τῆς ψυχῆς τήν φλόγα καί τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα ὀφθαλμούς, τόν πυρσό τῆς ἐλευθερίας νά βαστάζῃ καί τόν Πρωτόκλητο, ὡς λαμπαδηδρόμος γενναῖος νά ὑποδέχεται.
Καί τό παλληκάρι μέ τό ἀγέρωχο παράστημα, πού οὔτε τό μένος τῶν ξένων ἐλογάριασε, οὔτε ἐνώπιον τῆς ἀγχόνης ἐπτοήθη, τόν ὀλίγα μέν ἔτη ζήσαντα, τήν δέ Κύπρον καί τόν κόσμον ἡρωισμῷ πλουτήσαντα, τόν Παλληκαρίδη δηλαδή, τόν δεκαοκτάχρονο Εὐαγόρα, τόν τῆς Κύπρου εὐκλεῆ βλαστό, μαζί μέ τόν εἰκοσιτετράχρονο Μιχαήλ Καραολή καί τούς ἄλλους γείτονές τους στά Φυλακισμένα Μνήματα, τούς βλέπομε νά ξαναζοῦν καί μέ τόν μαχητικό νεανικό τους ἐνθουσιασμό, νά βαστάζουν τήν σημαία τῆς δόξης καί τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνικοῦ μεγαλείου καί τῆς ἱερᾶς πομπῆς νά προπορεύονται.
Ἄδειασαν σήμερα τά Φυλακισμένα Μνήματα καί κενός εἶναι ὁ Τύμβος τῆς Μακεδονίτισσας, διότι ὅλοι οἱτοῦ Ἔθνους καί τῆς Πίστεως μάρτυρες, τόν τῆς ἀληθείας καί τῆς Ἀναστάσεως κήρυκα, τόν κλεινόν Ἀνδρέα, ποδί ἀγαλλομένῳ, ὑποδέχονται.
Καί καθώς ἡ αὔρα τοῦ πνεύματος πνέῃ κατ’ αὐτήν τήν εὐλογημένη ὥρα ἐντός καί ἐκτός τοῦ πανιέρουτούτου, τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ναοῦ, ἤδη νοερῶς καί μυστικῶς ὁρῶμεν τούς Ἁγίους ἐπί τῶν τοίχων τῆς φυλακισμένης Μονῆς τοῦ Πρωτοκλήτου στήν Καρπασία νά δακρύουν ἀπόχαρά διά τήν Ἀποστολικήν ἐν Κύπρῳ ἐπίσκεψη, ἀλλ’ οὐχί μόνον ἀπό χαράν, ἀλλά και ἀπό τόν πόνον τῆς πολυχρονίου καί ἀδίκου κατακτήσεως, κατοχῆς καί φυλακῆς.
Μαζί τους σκιρτοῦν ἅμα καί ριγοῦν οἱ ψυχές τῶν τέκνων τῆς Καρπασίας καί ἰδού τό χῶμα ἐπί τῶν τάφων των ἐρράγη καί ἡ μυροβόλος αὔρα τῶν ἐντός αὐτῶν μαρτυρικῶν λειψάνων, ἐνταῦθα «ἀκούεται», διά νά χρησιμοποιήσω τήν χαρακτηριστική Ἁγιορείτικη μοναστηριακή ἔκφραση.
Τούς συνοδεύει ὅλη ἡ μυροβόλος καί μαρτυρική χορεία τῶν Ἑλλήνων ἐκ τῆς μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος καί τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, πού ἔδωσαν αἷμα καί πνεῦμα διά τῆς ἐλευθερίας τήν ὑπόθεση, γνωστῶν καί ἀγνοουμένων, πού ἔσπειρανκαί ἐλίπαναν τήν δοξασμένη καί τιμημένη γῆ μέ τά κόκκαλά τους τά ἱερά καί ἁγιασμένα.
Διά τοῦτο ἤλθαμε σήμερα κοντά σας, Μακαριώτατε, μετά καί ἀπό τήν ἀπαραίτητη ἔγκριση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Διά τοῦτο ὑπακούσαμε στοῦ Θεοῦ τήν Οἰκονομία καί τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τό θέλημα, διά νά σᾶς εἴπωμε ὅτι ἡ καρδία μας φλέγεται ἀπό ἀγάπη γιά τήν Κύπρο, πού γιά μᾶς εἶναι καημός, εἶναι λυγμός καί πόνος, εἶναι χαρά καί στεναγμός, γλυκειά μας περηφάνεια.
Διά τοῦτο ἤλθαμε κοντά σας, μαζί μέ τόν πολιό καί σεβάσμιο Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλέξανδρο, πού ποιμαίνει τήν γῆ τοῦ Ἀγαπήνορος, τοῦ οἰκιστοῦ τῆς Πάφου, καί μαζί μέ τά λοιπά μέλη τῆς συνοδίας μας, γιά νά σᾶς εἴπωμε, ὅτι πάντοτε ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί τοῦ ἱεροῦ Σταυροῦ τοῦ Μαρτυρίου του, σᾶς συνοδεύομε στίς προσευχές γιά ἐπίτευξη τῶν στόχων πού ἔχετε θέσει, τῶν δικαίων στόχων γιά ἐπίλυση τοῦ χρόνια τώρα, ὡς μή ὤφελεν, ταλανίζοντος τήν Μεγαλόνησο ἀλλά καί τόν κόσμον ὅλον, Κυπριακοῦ προβλήματος.
Γιά τήν ἐπίλυση ἑνός προβλήματος γιά τό ὁποῖο ἐμόγησαν καί οἱ ἀοίδιμοι Προκάτοχοί σας ἐν οἷς καί ὁ περιάκουστος ἀοίδιμος Μακάριος πού ἀπό τόν Κύκκο ὅπου ἀναπαύεται εὐλογεῖ τόν Λαόν του.
Εἴμεθα ἐδῶ γιά νά ἀσπασθοῦμε τίς πλάκες τῶν μαρτυρικῶν τάφων καί μνημείων, τούς σταυρούς, τά ἰκριώματα καί τίς ἀγχόνες τῶν πολλῶν καί δόξῃ ἠγλαϊσμένων, τῶν εὐκλεῶν ἡρώων τῆς Κύπρου μας, μεταξύ τῶν ὁποίων σήμερον χαίρονται πολλά Πατρινόπουλα καί Ἀχαιῶν ἀγωνιστῶν πληθύς. Τούς τάφους αὐτῶν γονυπετεῖς προσκυνοῦμε καί τούς ἀγωνιστάς μακαρίζομε.
Κατασπαζόμεθα τά ἡρωϊκά παιδιά μας, τόν ὑπολοχαγό Νικόλα Κατούντα, τόν ἡρωϊκό δεκανέα Χρῖστο Γρίβα, τόνΧρῖστο Γκαβό, τόν Κωνσταντῖνο Ἀντωνόπουλο, τόν Γιώργη Μαρτζάκλη, τόν Ἀλέξη Χριστόπουλο καί ὅσους ἄλλους, πού τά ἀδέλφια τους στήν Πάτρα, περήφανα τούς κλαῖνεἤ τούς καρτεροῦν μέ πόνο, ἐπαναλαμβάνοντας μέ σεμνή ὑπερηφάνεια: «Πάντοτενά τόν καρτερεῖς ἐκεῖνον πού σοῦ λείπει».
Εὑρισκόμεθα μαζί σας, βαστάζοντες τήν Κάρα τοῦ κοινοῦ μας Ἁγίου, διά νά σᾶς εἴπωμε ὅτι ὁ ἴδιος παλμός ὑπάρχει στήν Πάτρα, μέ ἐκεῖνον τόν παλμό τῆς καρδιᾶς τῶν νέων, οἱ ὁποῖοι τό 1955 ξεχύθηκαν στούς δρόμους τῆς Ἀχαϊκῆς πρωτευούσης, σάν ἕνα ποτάμι λευτεριᾶς, διατρανώνοντας τήν Ἑλληνικότητα τῆς Κύπρου καί τήν ἀπόφασή τους νά θυσιασθοῦνγιά τά δίκαιά της.
Εἴμεθα στήν Κύπρο, Μακαριώτατε, γιά νά σᾶς εἴπωμε, ὅτι σᾶς συνοδεύομε μέ τῆς ψυχῆς ὅλη τήν διάθεση καί τήν προσευχή, γιά τούς ἀγῶνεςπού κάμνετε ὑπέρ τῆς ἁγίας ταύτης γῆς, τήν ὁποία ἐπί πεντήκοντα ἔτη ἱερατικῶςκαί Ἀρχιερατικῶς, ἐσχάτως δέ Πρωθιεραρχικῶς ὑπηρετεῖτε, καί γιά νά σᾶς εὐχηθοῦμενά ἔχετε ὑγείαν ἀμφιστεφῆ, ὥστε μετά τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν σας Ἀρχιερέων, τῶν Κληρικῶν καί Μοναχῶν, νά ποιμαίνετε τόν φιλάγιο καί φιλόθεο μαρτυρικό Λαό τῆς Κύπρου καίνά ἀγωνίζεσθε γιά τῆς Κύπρου μας τά δίκαια, διακηρύσσοντας ἤ μᾶλλον ἐπαναλαμβάνοντας καθ’ ἡμέραντήν ἀπό τήν ἴδια τήν ἱστορία ἐπιβεβαιωμένη ἀλήθεια:
«Ἡ Ρωμηοσύνη ἐν φυλή συνόκαιρη τοῦ κόσμου.
Κάνενας δέν εὑρέθηκεν γιά νά τήν ἰξηλείψῃ.
Κανένας γιατί σκέπει την πού τά ’ψη ὁ Θεός μου.
Ἡ Ρωμηοσύνη ἐν νά χαθῇ ὅντας ὁ κόσμος λείψῃ».
Σᾶς εὐχαριστοῦμε, Μακαριώτατε, γιά τήν πρόσκληση νάμεταφέρωμε ἐνταῦθα τήν Κεφαλή τήν πανσεβάσμια τοῦ Πρωτοκλήτου. Σᾶς εὐχαριστοῦμε διά τήν λαμπράν ὑποδοχή πού ἐπεφυλάξατε στόν Ἀπόστολον τοῦ Θεοῦ.
Σᾶς μεταφέρομε τούς χαιρετισμούς καί τούς ἀσπασμούς ὅλων τῶν Πατρινῶν καί τῶν Κυπρίων ἀδελφῶν μας πού ζοῦν στήν Πάτρα.
Καλῶς σᾶς βρήκαμε στόν τόπο σας, στόν τόπο τόν δικό μας, στήν γῆ αὐτή, στήν ὀμορφότερη γωνιά τῆς Ἑλλάδος.
Καλῶς σᾶς βρήκαμε, Κύπριοι ἀδελφοί μας. Σᾶς ἀσπαζόμεθα ὅλους καί καταφιλοῦμεν τά περιπόθητα πρόσωπά σας ἐν φιλήματι ἁγίῳ, εὐχόμενοι ἀπόκαρδίας νά ἀπολαμβάνετε οὐρανίων χαρίτων καί δωρεῶν διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
Καί μιά εὐχή κάνουμε ἀπό τήν καρδιά μας. Τήν ἐπομένη φορά, καί νά εἶναι σύντομα ὁ Ἅη Ντρικάς καί παππούς τῆς Καρπασίας, ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας δηλαδή, ὅπως τόν ἀποκαλοῦν ἐκεῖ νά πάει στό έλεύθερο Μοναστήρι του, στήν ἐλεύθερη Καρπασία.
